Κάποιοι έχουν περάσει ήδη στην ιστορία… Κάποιοι συνεχίζουν μέχρι σήμερα, αεικίνητοι, να ψάχνουν, να διαλέγουν και να ηχογραφούν νέα τραγούδια, κάποια από τα οποία δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα θαυμαστά έργα του παρελθόντος… Πώς όμως έγινε η αρχή; Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησαν στην καριέρα τους, όλοι αυτοί οι μεγάλοι Έλληνες τραγουδιστές, που χρόνια τώρα μας συντροφεύουν;
Η σειρά παρουσίασης είναι τελείως τυχαία… Χωρίς διάθεση αξιολόγησης τραγουδιών ή ερμηνευτών, χωρίς καν αλφαβητική σειρά… Έτσι όπως ανακαλούνται από το «συρτάρι της μνήμης» μας…
Ξεκινώντας λοιπόν με τον Μανώλη Μητσιά, κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο και πάμε 44 χρόνια πίσω, στο 1967, όταν τραγουδά στη Lyra δυο συνθέσεις του συνεργάτη του, εκείνης της εποχής, συνθέτη Ανδρέα Πρέζα, που κυκλοφορούν σε 45άρι (Lyra LS 1289 - 1967). Το χασάπικο Μεγάλο το παράπονο σε στίχους Γ. Δημόπουλου, που το 1990 εντάσσεται στη συλλογή Η Lyra Σας Θυμίζει και το Της ευτυχίας το νερό σε στίχους Σπύρου Νάκου, με ρυθμό που εναλλάσσεται ανάμεσα στα 5 και στα 8/8 και το 1992 συμπεριλήφθηκε στο διπλό δίσκο της Lyra "Στιγμές από το ελληνικό τραγούδι". Σε συνέντευξη που μου παραχώρησε τον Γενάρη του 2009 ο Μανώλης Μητσιάς, θυμήθηκε εκείνη την εποχή…
Θ.Γ: Ξεκίνησες το 1967 ηχογραφώντας τα πρώτα σου τραγούδια…
Μ.Μ: Θυμάμαι πως τότε είχα κάνει ένα δοκιμαστικό στη Lyra σε δυο τραγούδια του Ανδρέα του Πρέζα…
Θ.Γ: Μάλλον εννοείς αυτό το δισκάκι… (του έδειξα το 45άρι)
Μ.Μ: Α, ναι, αυτό είναι. Αυτό ήταν ένα δοκιμαστικό για την εταιρεία, ο Πατσιφάς δεν το πολυκυκλοφόρησε στην «πιάτσα», το είχαμε μεταξύ μας.
Θ.Γ: Το Μεγάλο το παράπονο συμπεριλήφθηκε το 1990 στη συλλογή H Lyra Σας Θυμίζει…
Μ.Μ: Nαι, το ένα βγήκε μετά. Αυτό άρεσε τότε στην εταιρεία, αλλά η Lyra δεν ήταν τότε τόσο μεγάλη όπως ήταν η Columbia, είχε βγάλει συγχρόνως και πολλούς τραγουδιστές… Ήταν ο Πουλόπουλος στο «φόρτε» του, έβγαινε ο Βιολάρης, ήταν κι ο Γερολυμάτος τότε κι έπρεπε εγώ να περιμένω λίγο, ένα δυο χρόνια… Θα περίμενα αλλά μου άρεσε να πάω στην Columbia, εκεί που ήταν οι μεγάλοι συνθέτες και έτσι έφυγα… Αλλά αυτό είναι συλλεκτικό κομμάτι.
Στην επίσημη ιστοσελίδα του Ανδρέα Πρέζα διαβάζουμε πως ο συνθέτης:
Την ίδια εποχή (1966) ανέλαβε υπεύθυνος αρχιμουσικός της μικτής χορωδίας της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος. Είναι η χορωδία της οποίας μέλος είναι και ο πρωτοετής τότε φοιτητής Μανώλης Μητσιάς, τον οποίο ο Ανδρέας Πρέζας ξεχωρίζει αμέσως και του προτείνει να ασχοληθεί με το τραγούδι.
Το 1967, οργανώνει την πρώτη μπουάτ στη Θεσσαλονίκη, και με τον Μανώλη Μητσιά στο τραγούδι και τον Θόδωρο Μάρκου στο μπουζούκι, μεταξύ άλλων σημαντικών μουσικών, δημιουργούν το πρώτο μεγάλο "μπουατικό" ρεύμα στη Θεσσαλονίκη. Στο απαιτητικό κοινό της πόλης παρουσιάζει και νέες σημαντικές φωνές, όπως τον Δημήτρη Ζευγά, τη Σοφία Διαμαντή, και τον Δημήτρη Ξενίδη.
Η είσοδός του Μητσιά στη δισκογραφία γίνεται ουσιαστικά το 1969, όταν συναντιέται με το Δήμο Μούτση Στην Ελευσίνα μια φορά… Η φωνή του ακούστηκε τότε, μέσα από τα διαφημιστικά της Columbia, σε όλη την Ελλάδα και πολύ φυσικά συνεχίζει να ακούγεται μέχρι σήμερα σε πολύ σημαντικές δισκογραφικές αλλά και ζωντανές μουσικές καταθέσεις…
Φωτογραφίες
2: Οι τέσσερις της πρώτης μπουάτ της Θεσσαλονίκης «Ναυαρίνο» και μετά στην «107»
Άνδρέας Πρέζας - Θόδωρος Μάρκου - Γιώργος Μανιός - Μανώλης Μητσιάς
3: Ο Ανδρέας Πρέζας διευθύνει τον Μανώλη Μητσιά (πηγή: www.andreasprezas.gr)
