Μανώλης Λιδάκης - Το πρώτο μου τραγούδι

Από τα εννιά του χρόνια ξεκινά μουσικές σπουδές στο Ωδείο, όπου μαθαίνει θεωρία της μουσικής, κιθάρα και πνευστά. Μετά από τη συμμετοχή του στα χρόνια του ’70, σε δυο φιλαρμονικές ορχήστρες του Ηρακλείου, στα τέλη της δεκαετίας ανεβαίνει στην Αθήνα και υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία του. Συμμετέχει και διακρίνεται στην εκπομπή «Να η Ευκαιρία», διάκριση που θα του αποφέρει και το πρώτο του συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Minos.

Έτσι το Μάιο του 1982 ο Μανώλης Λιδάκης ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο, σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού (από τα μέλη της επιτροπής του «Να η Ευκαιρία») και στίχους Γ. Πάριου, Δ. Ιατρόπουλου, Π. Φαλάρα, Ηλ. Λυμπερόπουλου, Γ. Μυλωνά και Θ. Σοφού, με τίτλο «Μετά από σένανε». Ο δίσκος κυκλοφορεί σε ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας του Κατσαρού, παραγωγή του Σπύρου Ράλλη, ενώ η ηχοληψία έγινε από τον Γαβριήλ Παντζή στο studio Polysound. Το υλικό κατευθύνεται προς το μοντέρνο τραγούδι της εποχής, ενώ σε συνδυασμό με την τότε χροιά της φωνής του Λιδάκη, θυμίζει αρκετά τη δισκογραφία του Γιάννη Πάριου, εκείνης της περιόδου. Ξεχωρίζει ασφαλώς το πρώτο τραγούδι του δίσκου, που δίνει και τον τίτλο σ’ αυτή τη δουλειά.

Ακολουθεί την ίδια χρονιά η συμμετοχή του στο δίσκο «Μίλα μου απλά» των Τάκη Μπουγά, Αντώνη Ανδρικάκη, μαζί με την Ελένη Δήμου και τον Γιάννη Πάριο, το 1983 συμμετέχει στο «Πρώτο βράδυ στην Αθήνα» του Νίκου Ξυδάκη, ενώ το 1984 τραγουδά συνθέσεις του Αντώνη Βαρδή στο δίσκο «Κουράστηκα να υποκρίνομαι».

Τον Μάιο του ‘84 σε συνέντευξή του στον Τάσο Κουτσοθανάση για το περιοδικό «Ντομινό» ο Μανώλης Λιδάκης δηλώνει:

Ερ: Στις μέρες μας πολλοί νέοι τραγουδιστές προσπαθούν να διακριθούν. Πώς βλέπεις εσύ όλη αυτή την κίνηση; Κι ακόμα ποιους πιστεύεις;
Απ: Υπάρχει πράγματι πληθώρα νέων τραγουδιστών. Λίγους ξέρουμε, όμως υπάρχουν χιλιάδες εδώ και στην επαρχία. Τελικά είναι μια πολύ εύκολη λύση να είσαι τραγουδιστής, γιατί στη χειρότερη περίπτωση παίρνεις κάποια τρία χιλιάρικα τη βραδιά. Τραγουδιστής δεν είναι μόνο αυτός που είναι σταρ. Για μένα τραγουδιστής είναι αυτός που τραγουδάει, όχι αυτός που κάνει δημόσιες σχέσεις του εαυτού του. Πιστεύω πάντως ότι η Ελλάδα έχει παράδοση στις καλές φωνές. Θαυμάζω τον Νταλάρα, τη Γαλάνη και τον Πάριο, τον οποίο κι ευχαριστώ δημόσια γιατί μ ’έχει βοηθήσει πολύ. Μού ‘δωσε τραγούδια για το δίσκο μου και μου είπε δυο λόγια πολύ ουσιαστικά για τη δουλειά. Πάντως ο πρώτος άνθρωπος που με πίστεψε και με βοήθησε ήταν ο Γ. Κατσαρός και φυσικά δεν θα το ξεχάσω.

Ερ: Πώς βλέπεις τη συνέχεια της καριέρας σου;
Απ: Με πολλή αισιοδοξία. Πάντως έχει παρεξηγηθεί η δουλειά του τραγουδιστή. Εγώ είμαι 25 χρονών και τώρα έχω αρχίσει να καταλαβαίνω πέντε πράγματα. Ψάχνω και ψάχνομαι καθημερινά. Κι αυτό γιατί μ’ ενδιαφέρει αυτή η δουλειά διαχρονικά κι όχι για μια σαιζόν και για ένα σουξέ…

Το 1985 τραγουδά στο «Ρεπορτάζ» του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Αντώνη Ανδρικάκη, ενώ το 1986 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος της συνεργασίας του με τη Minos με τίτλο «Ζήσε όπως σ’ αρέσει». Αμηχανία επικρατεί στο ρεπερτόριό του, τόσο σ’ αυτό τον δίσκο, όσο και στους προηγούμενους προσωπικούς του. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτή μάλλον είναι και η αιτία για την οποία στη σχέση του με τη Minos θα επέλθει οριστική ρήξη… Έτσι το 1988 αλλάζει εταιρεία, πηγαίνει στη Sony music, αλλά και εκεί στην πρώτη του δουλειά με τίτλο «Κοίτα τι έγινε», δεν θα γίνει τελικά τίποτα ιδιαίτερο… Είναι χαρακτηριστικό πως αυτοί οι πρώτοι δίσκοι απουσιάζουν από το κεφάλαιο «δισκογραφία» στην επίσημη ιστοσελίδα του τραγουδιστή.

Η επιτυχία και η καθιέρωση έρχονται από το 1990 και μετά, όταν, με τη επιμέλεια του Κώστα Χατζηδουλή, τραγουδά μια σειρά δίσκων, όπως «Ούτε που ρώτησα», «Καράβι απόψε το φιλί» και «4 κύκλοι τραγουδιών», ενώ παράλληλα συμμετέχει σε δουλειές δημιουργών και με τραγούδια όπως το «Ξημέρωμα 1ης Ιανουαρίου 2000 μ.Χ.» των Χρήστου Νικολόπουλου και Αλέξανδρου Αλεξάνδρου, αφήνει το στίγμα του δυνατά στο ελληνικό μουσικό τοπίο…

Πηγή: Τάσος Κουτσοθανάσης «Οι χρυσές δεκαετίες του ελληνικού τραγουδιού Νο 2» (εκδόσεις «Δρόμων» 2006)