Από 8 ετών ξεκίνησε να παίζει ακορντεόν. Λίγο μετά, η Λίτσα Διαμάντη εμφανίζεται με το ακορντεόν, αρχικά σε θερινούς κινηματογράφους μαζί με τον Αγκόπ και στη συνέχεια σε πανηγύρια, μαζί με δημοτικά συγκροτήματα…
Η πρώτη της ηχογράφηση για τη δισκογραφία γίνεται, όταν το 1964 ηχογραφεί σε δίσκο 45 στροφών, για την μικρή εταιρεία «Ντο Ρε», το τραγούδι του Αν. Καράμπελα με τίτλο «Ένα δειλινό τ’ Απρίλη».
Συζητώντας με τον Γιώργο Τσάμπρα η τραγουδίστρια θυμάται: “Από γνωριμίες όταν αρχίσεις… Από την Πόλυ Πάνου μαθαίνει για μένα ο Μπάμπης ο Μπακάλης. Με παίρνει και με πάει στην εταιρεία που είμαι ακόμα τώρα, την «Οντεόν» τότε, σημερινή «Μίνως». Ήταν τότε ακόμα ο πατέρας Μάτσας και ο Περιστέρης ο γέρος. Περίμενα να τελειώσουν μια φωνοληψία εκεί στο στούντιο στη Νέα Ιωνία, μπήκα μέσα και τους είπα το «Παιδί μου σε χάνω πια» της Γκρέυ και το «Γιατί θες να φύγεις» της Λύδια. Παρασκευή έγινε αυτό και τη Δευτέρα υπόγραψα συμβόλαιο. Ή μάλλον υπόγραψε ο κηδεμόνας μου γιατί εγώ ήμουν ανήλικη. Εδώ πρέπει να πω ότι δεν ήταν η πρώτη φορά αυτή που πήγαινα σε δισκογραφική εταιρεία. Πιο πριν, όταν ήμουν στα πανηγύρια ακόμα, ένας που έπαιζε λαουτοκίθαρο με πήγε σε μια εταιρεία που λεγόταν «Ντο-ρε». Έκανα ένα μικρό δισκάκι εκεί αλλά δεν συνέχισα…”
Η είσοδός της στη δισκογραφία γίνεται ουσιαστικά τον Φλεβάρη του 1966, όταν κυκλοφορεί το 45άρι με τις «Συννεφιές» του Γιώργου Μητσάκη, του οποίου τραγούδια ηχογραφεί στο ξεκίνημά της. Παράλληλα τραγουδά σε δίσκους 45 στροφών, αλλά και στα πρώτα Lp συνθέσεις ξεχωριστών λαϊκών δημιουργών, όπως ο Απόστολος Καλδάρας, ο Μπάμπης Μπακάλης, ο Βασίλης Βασιλειάδης, αλλά και ο Χρήστος Λεοντής, ο Μάνος Λοΐζος, ο Άγγελος Σέμπος και άλλοι. Εκείνη την εποχή, ο Στέλιος Καζαντζίδης, μετά το χωρισμό του με τη Μαρινέλλα, επιλέγει τη Λίτσα Διαμάντη για μόνιμο σεγόντο του. Είναι χαρακτηριστικό πως με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπου μέχρι το 1975 τον συνοδεύουν στις ηχογραφήσεις η Χάρις Αλεξίου ή η Πίτσα Παπαδοπούλου, η δεύτερη φωνή που ακούγεται περισσότερο δίπλα του, είναι τότε η Διαμάντη. Μέχρι το 1975 περίπου η τραγουδίστρια ερμηνεύει συνθέσεις του Χρήστου Νικολόπουλου, του Γιώργου Κατσαρού, του Λυκούργου Μαρκέα αλλά και του Άκη Πάνου.
Αν θα διάλεγα μια φράση για να χαρακτηρίσω τη συνολική πορεία της στο τραγούδι, είναι «μεγάλη τραγουδίστρια με μικρό ρεπερτόριο». Γιατί από κει και πέρα η εταιρεία της την οδήγησε σε ένα είδος με τραγούδια-σουξέ τύπου «Όχι θα κάτσω να σκάσω», «Τέρμα τα παράπονα», «Είσαι μια συνήθεια», «Αγάπη θέλω μόνο», «Μπέρδε και μπέρδε, μπέρδευε» και λίγο αργότερα «Δεν παντρεύομαι», «Είμαι ερωτευμένη», «Βρε κανένας καλός», «Από σένα θα πάω», «Έχεις τρελάνει κόσμο» και άλλα παρεμφερή, που, εκτός από κάποιους χρυσούς δίσκους και μερικά εκατομμύρια στα ταμεία της εταιρείας, δεν άφησαν τίποτα ουσιαστικό πίσω τους. Υπήρχαν βεβαίως κάποιες καλές στιγμές σε όλες αυτές τις δουλειές. Όχι όμως αντάξιες της σπουδαίας φωνής της.
Επιστρέφοντας στο πρώτο τραγούδι της Λίτσας Διαμάντη, πρέπει να σημειώσουμε πως το 1967, στις πρώτες μέρες της επταετίας, ηχογραφήθηκε με διαφορετικά λόγια, τραγουδιστή τον Γιάννη Κουλουριώτη και τίτλο «Ένα πρωινό τ’Απρίλη» και έγινε φυσικά ένα από τα τραγούδια - ύμνους του τότε καθεστώτος…
Πηγή: Συνέντευξη Λίτσας Διαμάντη στον Γιώργο Τσάμπρα για «Το Χρυσό Άλμπουμ του Ζάπινγκ» (1996)
Η πρώτη της ηχογράφηση για τη δισκογραφία γίνεται, όταν το 1964 ηχογραφεί σε δίσκο 45 στροφών, για την μικρή εταιρεία «Ντο Ρε», το τραγούδι του Αν. Καράμπελα με τίτλο «Ένα δειλινό τ’ Απρίλη».
Συζητώντας με τον Γιώργο Τσάμπρα η τραγουδίστρια θυμάται: “Από γνωριμίες όταν αρχίσεις… Από την Πόλυ Πάνου μαθαίνει για μένα ο Μπάμπης ο Μπακάλης. Με παίρνει και με πάει στην εταιρεία που είμαι ακόμα τώρα, την «Οντεόν» τότε, σημερινή «Μίνως». Ήταν τότε ακόμα ο πατέρας Μάτσας και ο Περιστέρης ο γέρος. Περίμενα να τελειώσουν μια φωνοληψία εκεί στο στούντιο στη Νέα Ιωνία, μπήκα μέσα και τους είπα το «Παιδί μου σε χάνω πια» της Γκρέυ και το «Γιατί θες να φύγεις» της Λύδια. Παρασκευή έγινε αυτό και τη Δευτέρα υπόγραψα συμβόλαιο. Ή μάλλον υπόγραψε ο κηδεμόνας μου γιατί εγώ ήμουν ανήλικη. Εδώ πρέπει να πω ότι δεν ήταν η πρώτη φορά αυτή που πήγαινα σε δισκογραφική εταιρεία. Πιο πριν, όταν ήμουν στα πανηγύρια ακόμα, ένας που έπαιζε λαουτοκίθαρο με πήγε σε μια εταιρεία που λεγόταν «Ντο-ρε». Έκανα ένα μικρό δισκάκι εκεί αλλά δεν συνέχισα…”
Η είσοδός της στη δισκογραφία γίνεται ουσιαστικά τον Φλεβάρη του 1966, όταν κυκλοφορεί το 45άρι με τις «Συννεφιές» του Γιώργου Μητσάκη, του οποίου τραγούδια ηχογραφεί στο ξεκίνημά της. Παράλληλα τραγουδά σε δίσκους 45 στροφών, αλλά και στα πρώτα Lp συνθέσεις ξεχωριστών λαϊκών δημιουργών, όπως ο Απόστολος Καλδάρας, ο Μπάμπης Μπακάλης, ο Βασίλης Βασιλειάδης, αλλά και ο Χρήστος Λεοντής, ο Μάνος Λοΐζος, ο Άγγελος Σέμπος και άλλοι. Εκείνη την εποχή, ο Στέλιος Καζαντζίδης, μετά το χωρισμό του με τη Μαρινέλλα, επιλέγει τη Λίτσα Διαμάντη για μόνιμο σεγόντο του. Είναι χαρακτηριστικό πως με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπου μέχρι το 1975 τον συνοδεύουν στις ηχογραφήσεις η Χάρις Αλεξίου ή η Πίτσα Παπαδοπούλου, η δεύτερη φωνή που ακούγεται περισσότερο δίπλα του, είναι τότε η Διαμάντη. Μέχρι το 1975 περίπου η τραγουδίστρια ερμηνεύει συνθέσεις του Χρήστου Νικολόπουλου, του Γιώργου Κατσαρού, του Λυκούργου Μαρκέα αλλά και του Άκη Πάνου.
Αν θα διάλεγα μια φράση για να χαρακτηρίσω τη συνολική πορεία της στο τραγούδι, είναι «μεγάλη τραγουδίστρια με μικρό ρεπερτόριο». Γιατί από κει και πέρα η εταιρεία της την οδήγησε σε ένα είδος με τραγούδια-σουξέ τύπου «Όχι θα κάτσω να σκάσω», «Τέρμα τα παράπονα», «Είσαι μια συνήθεια», «Αγάπη θέλω μόνο», «Μπέρδε και μπέρδε, μπέρδευε» και λίγο αργότερα «Δεν παντρεύομαι», «Είμαι ερωτευμένη», «Βρε κανένας καλός», «Από σένα θα πάω», «Έχεις τρελάνει κόσμο» και άλλα παρεμφερή, που, εκτός από κάποιους χρυσούς δίσκους και μερικά εκατομμύρια στα ταμεία της εταιρείας, δεν άφησαν τίποτα ουσιαστικό πίσω τους. Υπήρχαν βεβαίως κάποιες καλές στιγμές σε όλες αυτές τις δουλειές. Όχι όμως αντάξιες της σπουδαίας φωνής της.
Επιστρέφοντας στο πρώτο τραγούδι της Λίτσας Διαμάντη, πρέπει να σημειώσουμε πως το 1967, στις πρώτες μέρες της επταετίας, ηχογραφήθηκε με διαφορετικά λόγια, τραγουδιστή τον Γιάννη Κουλουριώτη και τίτλο «Ένα πρωινό τ’Απρίλη» και έγινε φυσικά ένα από τα τραγούδια - ύμνους του τότε καθεστώτος…
Πηγή: Συνέντευξη Λίτσας Διαμάντη στον Γιώργο Τσάμπρα για «Το Χρυσό Άλμπουμ του Ζάπινγκ» (1996)
