Καίτη Γκρέυ - Το πρώτο μου τραγούδι

Κορυφαία τραγουδίστρια με προσωπικό ύφος -ιδιαίτερη χροιά και φοβερή στις ψιλές νότες- που δημιούργησε σχολή. Κι ενώ, μέχρι μια εποχή, στο λαϊκό τραγούδι κυριαρχούσε μόνο μία αντρική φωνή, αυτή του Στέλιου Καζαντζίδη, από γυναικείες φωνές υπήρξε πλουραλισμός με κορυφαία την τριάδα: Καίτη Γκρέυ, Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια.

Για την πρώτη της ηχογράφηση η Καίτη Γκρέυ θυμάται:

«…έμενε στην Πετρούπολη ο Μητσάκης, χτυπάω την πόρτα, μόλις βγήκε ο Μητσάκης μου λέει, έλα, κορίτσι μου, σε περιμένω. Εσύ είσαι η Καίτη Γκρέυ; Ο Μητσάκης είχε στίβες τα τραγούδια μπροστά του. Ήδη του είχαν τηλεφωνήσει απ’ την Κολούμπια. Με πήρε μέσα, και μου κάνει πρόβες σ’ ένα τραγούδι, το πρώτο μου τραγούδι. «Το δικό σου το μαράζι θα με φάει» Μου λέει, θάρθεις αύριο να κάνουμε άλλη μια προβίτσα, αν και τόμαθες το τραγούδι, γιατί βλέπω ότι τ’ αρπάς γρήγορα-γρήγορα, αλλά να κάνουμε άλλη μια προβίτσα. Την άλλη μέρα πήγα, έκανα μία πρόβα, και πήγαμε στην Κολούμπια το πρωί για να το γραμμοφωνήσω. Τότε λοιπόν οι φωνοληψίες, όπως θα ξέρουνε οι παλιοί, δε γινόντουσαν όπως γίνονται τώρα, με ταινίες και τέτοια, με φίλτρα και με ένα σωρό πράγματα που τις μικρές φωνές τις κάνουν μεγάλες. Και τότε, μάλιστα, έπαιρνε και βραβείο όποιος χάλαγε τα λιγότερα κεριά στις φωνοληψίες. Κι απ’ ότι λέγανε, εγώ και ο Βαγγέλης ο Περπινιάδης, ήμασταν οι μοναδικοί τραγουδισταί που δε χαλάγαμε πολλά κεριά. Πηγαίναμε μια κι έξω. Τότε έπρεπε να είχες μέταλλο για να μπορέσεις να τραγουδήσεις στα μηχανήματα αυτά που είχανε. Πραγματικά, στήθηκα εγώ, το είπα το τραγούδι μια κι έξω. Τρελαθήκανε όλοι γιατί, όπως μου εξήγησαν μετά, δίνανε βραβεία σ’ αυτούς που χαλάγανε τα λιγότερα κεριά, γιατί η φωνή γραφότανε πάνω σ’ ένα κερί. Μ’ αγκάλιασε ο Μητσάκης, με φίλαγε, κορίτσι μου, μπράβο, συγχαρητήρια, μι κι έξω το πήγες το τραγούδι, δεν έπαθες καθόλου τρακ. Ε, ας το κάνουμε άλλη μια φορά, λέει ο κύριος Μηλιόπουλος κι ο κύριος Λαμπρόπουλος, για να έχουμε κι ένα ρεζέρβα, γιατί μπορεί να χαλάσει το ένα κερί να έχουμε το άλλο. Πραγματικά, το γύρισα άλλη μια φορά και γραμμοφώνησα το πρώτο μου τραγούδι με μεγάλη συγκίνηση».

Το ξεκίνημα της υπήρξε εντυπωσιακό. Το «Νά ’χεις χάρη που σε αγαπώ» ή «Το δικό σου το μαράζι» είναι από τα χαρακτηριστικότερα γρήγορα χασάπικα της δεκαετίας του 1950, μαζί με κάποια του Τσιτσάνη, ασφαλώς.

Φωνογραφήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1953 με μπουζούκια τον συνθέτη και τον Γιάννη Τατασόπουλο που έκαναν και τα σεγόντα, τον Κώστα Καπετάνιο κιθάρα, την Ευαγγελία Μαργαρώνη ακορντεόν και τον Σπύρο Αναγνώστου κοντραμπάσο. Πρόκειται για μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που τραγουδιστής έκανε σουξέ με το πρώτο του τραγούδι.

Αν και στην περίπτωση της Καίτης Γκρέυ και το δεύτερο τραγούδι με τη φωνή της έκανε πάταγο. Ήταν το «Ποτέ την μάνα μην πικραίνεις» του Γεράσιμου Κλουβάτου σε στίχους των Κολοκοτρώνη – Βίρβου που φωνογραφήθηκε λίγες μέρες μετά, στις αρχές του Δεκέμβρη του 1953 με δεύτερη φωνή τον Δημήτρη Ρουμελιώτη με τον οποίο συνδέθηκε και με άλλα τραγούδια, όπως το περίφημο «Βουνό» των Λουκά Νταράλα και Ευάγγελου Πρέκα που φωνογραφήθηκε, λίγο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1954.

Η αφήγηση της Καίτης Γκρέυ προέρχεται από το βιβλίο Καίτη Γκρέυ Αυτή είναι η ζωή μου επιμέλεια Γιώργος Χρονάς, εκδόσεις Οδός Πανός 1983.