Το 1985 o Xάρης με τον Πάνο Κατσιμίχα μετά από πολλές προσπάθειες, καταφέρνουν, με την καθοριστική βοήθεια του Μανώλη Ρασούλη που αναλαμβάνει την παραγωγή και εκδίδουν τα θρυλικά πλέον «Ζεστά Ποτά» έναν δίσκο που αποτελεί σημείο αναφοράς στην ελληνική δισκογραφία. Λίγο μετά, συμμετέχοντας στις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα, γίνονται ευρύτατα γνωστοί, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό…
To 1987 κυκλοφόρησε από την ΕΜΙ o δεύτερος δίσκος τους με τίτλο «Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις», που, αν και αρχικά, δεν γνώρισε αποδοχή ανάλογη της πρώτης τους δουλειάς, των «Ζεστών ποτών», στη συνέχεια κατέκτησε τη θέση που του ανήκει στην ιστορία μια και θεωρείται πλέον κλασικός.
Τα τραγούδια του δίσκου ήταν:
1) Σήματα Μορς
2) Νύχτωσε νύχτα
3) Το κορίτσι με τα σπίρτα
4) Η βεζυροπούλα με το σάζι
5) Η συνέλευση των ποντικών
6) Καταγγέλω
7) Εχεμύθεια
8) Η μαϊμού
9) Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις
10) Είμαστε ακόμα εδώ
Η παραγωγή έγινε από τους αδερφούς Κατσιμίχα, μαζί με τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο. Τα τραγούδια που ακούστηκαν περισσότερο, ειδικά την εποχή που κυκλοφόρησε ο δίσκος, ήταν το «Νύχτωσε νύχτα» και το «Καταγγέλω». Ιδιαίτερα πετυχημένη ήταν η έμμετρη προσαρμογή και μελοποίηση δυο κλασικών παραμυθιών. Του μύθου του Αισώπου «Η συνέλευση των ποντικών», αλλά και του πασίγνωστου παραμυθιού του Δανού συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Το κορίτσι με τα σπίρτα» που πρωτοεκδόθηκε το 1845 και μετατράπηκε σε ένα πολύ ωραίο, συγκινητικό βαλσάκι από τους Κατσιμιχαίους.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Aπόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς, αχ κι είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευτυχισμένα,
κι αν περισσεύει μια δραχμή, σκεφτείτε με και μένα.
Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει, διαβάτες περνούν βιαστικοί.
Ένα σπιρτάκι άναψε μες στ’ άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε το χιόνι ολόγυρα της.
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της, μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά ζεστή μαλαματένια,
και το ποτάμι το βαθύ που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο τη νύχτα φωτισμένο.
Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράιδες αρχίσαν χορό,
μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.
Ανάβει ολόκληρο κουτί κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού η πέτρινη καμάρα.
Και ήρθε μέσα από το φως, όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά και τη ζεστή αγκαλιά της.
Μανούλα κι εσύ, μη μ’ αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή,
κρυώνω, φοβάμαι εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.
Παραμονή, Πρωτοχρονιά. Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς, μοιάζει σαν να κοιμάται.
Οι Κατσιμιχαίοι δεν έμειναν στο «Κορίτσι με τα σπίρτα» και το Δεκέμβρη του 1995 εξέδωσαν σε δίσκο και cd το δικό τους μουσικό παραμύθι που είχε τον τίτλο «Η αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι», ένα εξαιρετικό μουσικό έργο για μικρά και μεγάλα παιδιά, το οποίο μάλιστα επανακυκλοφορεί αυτή την εποχή σε νέα ηχογράφηση…
To 1987 κυκλοφόρησε από την ΕΜΙ o δεύτερος δίσκος τους με τίτλο «Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις», που, αν και αρχικά, δεν γνώρισε αποδοχή ανάλογη της πρώτης τους δουλειάς, των «Ζεστών ποτών», στη συνέχεια κατέκτησε τη θέση που του ανήκει στην ιστορία μια και θεωρείται πλέον κλασικός.
Τα τραγούδια του δίσκου ήταν:
1) Σήματα Μορς
2) Νύχτωσε νύχτα
3) Το κορίτσι με τα σπίρτα
4) Η βεζυροπούλα με το σάζι
5) Η συνέλευση των ποντικών
6) Καταγγέλω
7) Εχεμύθεια
8) Η μαϊμού
9) Όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις
10) Είμαστε ακόμα εδώ
Η παραγωγή έγινε από τους αδερφούς Κατσιμίχα, μαζί με τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο. Τα τραγούδια που ακούστηκαν περισσότερο, ειδικά την εποχή που κυκλοφόρησε ο δίσκος, ήταν το «Νύχτωσε νύχτα» και το «Καταγγέλω». Ιδιαίτερα πετυχημένη ήταν η έμμετρη προσαρμογή και μελοποίηση δυο κλασικών παραμυθιών. Του μύθου του Αισώπου «Η συνέλευση των ποντικών», αλλά και του πασίγνωστου παραμυθιού του Δανού συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Το κορίτσι με τα σπίρτα» που πρωτοεκδόθηκε το 1845 και μετατράπηκε σε ένα πολύ ωραίο, συγκινητικό βαλσάκι από τους Κατσιμιχαίους.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Aπόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς, αχ κι είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευτυχισμένα,
κι αν περισσεύει μια δραχμή, σκεφτείτε με και μένα.
Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει, διαβάτες περνούν βιαστικοί.
Ένα σπιρτάκι άναψε μες στ’ άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε το χιόνι ολόγυρα της.
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της, μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά ζεστή μαλαματένια,
και το ποτάμι το βαθύ που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο τη νύχτα φωτισμένο.
Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράιδες αρχίσαν χορό,
μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.
Ανάβει ολόκληρο κουτί κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού η πέτρινη καμάρα.
Και ήρθε μέσα από το φως, όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά και τη ζεστή αγκαλιά της.
Μανούλα κι εσύ, μη μ’ αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή,
κρυώνω, φοβάμαι εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.
Παραμονή, Πρωτοχρονιά. Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς, μοιάζει σαν να κοιμάται.
Οι Κατσιμιχαίοι δεν έμειναν στο «Κορίτσι με τα σπίρτα» και το Δεκέμβρη του 1995 εξέδωσαν σε δίσκο και cd το δικό τους μουσικό παραμύθι που είχε τον τίτλο «Η αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι», ένα εξαιρετικό μουσικό έργο για μικρά και μεγάλα παιδιά, το οποίο μάλιστα επανακυκλοφορεί αυτή την εποχή σε νέα ηχογράφηση…
