Στις 16 Ιουνίου, τέσσερα χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατο του Μάριου Τόκα, κυκλοφορεί ο δίσκος που ο συνθέτης προετοίμαζε αλλά δυστυχώς δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει. Πρόκειται για μια επιλογή ανέκδοτων τραγουδιών του σε συνδυασμό με κάποια παλαιότερα, σε ανάλογο μουσικό κλίμα που δημιουργούν μια συλλεκτική συλλογή που φέρει το γενικό τίτλο «Ήλιος Κόκκινος». Ο επί σειρά ετών παραγωγός του και προσωπικός φίλος Ηλίας Μπενέτος, για περισσότερο από δύο χρόνια αγκάλιασε το πλούσιο αρχείο του συνθέτη με συγκίνηση, γνώση και σεβασμό. Αρωγός στην έκδοση αυτή, η σύντροφος της ζωής του Αμαλία Τόκα, στην οποία και εμπιστεύθηκε το αρχείο ο συνθέτης.
Τα 12 αυτά τραγούδια ηχογραφήθηκαν από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 2012 και τα τραγούδησαν κατόπιν επιθυμίας του ιδίου του Τόκα, σπουδαίοι ερμηνευτές, με τους οποίους στο παρελθόν συνυπέγραψαν διαχρονικές επιτυχίες (Δημήτρης Μητροπάνος, Γιάννης Πάριος, Πασχάλης Τερζής) και ο νεώτερος Γιάννης Κότσιρας, με τον οποίο ο Μάριος Τόκας σχεδίαζε να συνεργαστεί.
Ανάμεσά τους συναντάμε και το «Της μοναξιάς oι σκλάβοι» σε στίχους του Κώστα Φασουλά ένα εκ των σταθερών συνεργατών του συνθέτη.
Με μας πώς έγινε και φτάσαμε στο τέρμα
και μένει πάλι το παράπονο στο βλέμμα
και μια ανάμνηση πικρή να μας πληγώνει
να μας θυμίζει την αγάπη που τελειώνει
Με μας πώς έγινε και ήρθε νωρίς το βράδυ
και να που μείναμε της μοναξιάς οι σκλάβοι
και εσύ καρδιά να ψάχνεις μες στην έρημο
με το ποιο φεγγάρι έχουμε πανσέληνο
Με μας πώς έγινε και αλλάξαμε πορεία
και μένει το όνειρο ξανά στην απορία
και εσύ διστάζεις και δεν παίρνεις την ευθύνη
μήπως και σώσεις ό,τι έχει απομείνει.
Το τραγούδι είχε πρωτοερμηνεύσει ο Θέμης Αδαμαντίδης στο δίσκο «Σε Πρώτο Πλάνο» που κυκλοφόρησε από τη Minos στα τέλη του 2006 ενώ πληροφορίες από την μεγαλόνησο λένε πως η Γλυκερία και ο Κώστας Χατζηχριστοδούλου το τραγουδούσαν στους τίτλους της Κυπριακής σειράς «Το Τίμημα» το 1998, δίχως όμως να δισκογραφηθεί.
Ο Τόκας είχε συνεργαστεί με τον Αδαμαντίδη, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του '80 όταν ο τραγουδιστής ξεκινούσε την πορεία του σημειώνοντας σουξέ και χρυσούς δίσκους.
Με το «Σε Πρώτο Πλάνο» επιχειρούσε να δώσει στον ερμηνευτή την πατίνα που άρμοζε στις δυνατότητές του σε ένα περιβάλλον περισσότερο «κόσμιο» από αυτό που κινούνταν μέχρι τότε. Λαϊκό μεν αλλά πιότερο «έντεχνο» και λιγότερο «νυχτερινό», πιο κοντά δηλαδή στις ρίζες του Αδαμαντίδη. Δεν είναι τυχαία και η μετακίνηση του ερμηνευτή για αυτήν τη δουλειά από τις MBI / Legend, όπου δισκογραφούσε έως τότε και μάλιστα για πολλά χρόνια, στη, «μεγάλη και σίγουρη» Minos - EMI.
Παρά τις καλές προθέσεις ο σκοπός μάλλον δεν επετεύχθη και ο δίσκος δεν έβγαλε τις επιτυχίες που οι συντελεστές του αλλά και μουσικόφιλος κόσμος προσδοκούσε από το πάντρεμα των δύο προικισμένων -καθένας στο είδος του- καλλιτεχνών.
Παρ’ όλο που ο Αδαμαντίδης είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής, με συναίσθημα, τεχνική και γερές εντάσεις, ακούγοντας την ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου η πλάστιγγα γέρνει, αφοπλιστικά και δίχως αμφιβολίες προς την πλευρά του…
Τα 12 αυτά τραγούδια ηχογραφήθηκαν από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 2012 και τα τραγούδησαν κατόπιν επιθυμίας του ιδίου του Τόκα, σπουδαίοι ερμηνευτές, με τους οποίους στο παρελθόν συνυπέγραψαν διαχρονικές επιτυχίες (Δημήτρης Μητροπάνος, Γιάννης Πάριος, Πασχάλης Τερζής) και ο νεώτερος Γιάννης Κότσιρας, με τον οποίο ο Μάριος Τόκας σχεδίαζε να συνεργαστεί.
Ανάμεσά τους συναντάμε και το «Της μοναξιάς oι σκλάβοι» σε στίχους του Κώστα Φασουλά ένα εκ των σταθερών συνεργατών του συνθέτη.
Με μας πώς έγινε και φτάσαμε στο τέρμα
και μένει πάλι το παράπονο στο βλέμμα
και μια ανάμνηση πικρή να μας πληγώνει
να μας θυμίζει την αγάπη που τελειώνει
Με μας πώς έγινε και ήρθε νωρίς το βράδυ
και να που μείναμε της μοναξιάς οι σκλάβοι
και εσύ καρδιά να ψάχνεις μες στην έρημο
με το ποιο φεγγάρι έχουμε πανσέληνο
Με μας πώς έγινε και αλλάξαμε πορεία
και μένει το όνειρο ξανά στην απορία
και εσύ διστάζεις και δεν παίρνεις την ευθύνη
μήπως και σώσεις ό,τι έχει απομείνει.
Το τραγούδι είχε πρωτοερμηνεύσει ο Θέμης Αδαμαντίδης στο δίσκο «Σε Πρώτο Πλάνο» που κυκλοφόρησε από τη Minos στα τέλη του 2006 ενώ πληροφορίες από την μεγαλόνησο λένε πως η Γλυκερία και ο Κώστας Χατζηχριστοδούλου το τραγουδούσαν στους τίτλους της Κυπριακής σειράς «Το Τίμημα» το 1998, δίχως όμως να δισκογραφηθεί.
Ο Τόκας είχε συνεργαστεί με τον Αδαμαντίδη, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του '80 όταν ο τραγουδιστής ξεκινούσε την πορεία του σημειώνοντας σουξέ και χρυσούς δίσκους.
Με το «Σε Πρώτο Πλάνο» επιχειρούσε να δώσει στον ερμηνευτή την πατίνα που άρμοζε στις δυνατότητές του σε ένα περιβάλλον περισσότερο «κόσμιο» από αυτό που κινούνταν μέχρι τότε. Λαϊκό μεν αλλά πιότερο «έντεχνο» και λιγότερο «νυχτερινό», πιο κοντά δηλαδή στις ρίζες του Αδαμαντίδη. Δεν είναι τυχαία και η μετακίνηση του ερμηνευτή για αυτήν τη δουλειά από τις MBI / Legend, όπου δισκογραφούσε έως τότε και μάλιστα για πολλά χρόνια, στη, «μεγάλη και σίγουρη» Minos - EMI.
Παρά τις καλές προθέσεις ο σκοπός μάλλον δεν επετεύχθη και ο δίσκος δεν έβγαλε τις επιτυχίες που οι συντελεστές του αλλά και μουσικόφιλος κόσμος προσδοκούσε από το πάντρεμα των δύο προικισμένων -καθένας στο είδος του- καλλιτεχνών.
Παρ’ όλο που ο Αδαμαντίδης είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής, με συναίσθημα, τεχνική και γερές εντάσεις, ακούγοντας την ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου η πλάστιγγα γέρνει, αφοπλιστικά και δίχως αμφιβολίες προς την πλευρά του…
