Τα τραγούδια παρουσιάστηκαν στη συναυλία που έδωσε ο Ορφέας Περίδης στις αρχές του Σεπτέμβρη του 2012 στο προαύλιο του Badminton.
Λίγες μέρες νωρίτερα ο Περίδης σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Κώστα Μπαλαχούτη στα γραφεία του ogdoo.gr είχε εξομολογηθεί την αγάπη και εκτίμησή του για το φίλο και συνοδοιπόρο του:
«Με το Μανώλη Ρασούλη τα δύο τελευταία χρόνια είχαμε συνεργασία, πήγαμε παντού, σ' όλη την Ελλάδα, παίξαμε μπροστά σε χιλιάδες κόσμο, πήραμε μεγάλη χαρά, δηλαδή, απ' αυτή τη συνεργασία, γίναμε φίλοι, μου 'πε διάφορα. Πρόλαβα να του πω κι εγώ αρκετά κι έτσι είμαι γαλήνιος, γιατί πρόλαβα και του τα 'πα…
Ο Ρασούλης ήτανε πολύ τολμηρός. Κατάφερε, δηλαδή, μέσα από έναν απλό, λαϊκό στίχο, να περάσει θέματα όπως την επανάσταση και γενικότερα κοινωνικά θέματα της εποχής του ΄70 και του ΄80 που δεν τα είχε ξαναγγίξει το λαϊκό τραγούδι. Μετά, είχε αισθητική και παρά την πρωτοτυπία του δε χρησιμοποιούσε λέξεις οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν μια δεύτερη ανάγνωση, πιθανόν αισχρή. Αυτό δε θα το δεις ποτέ στο Ρασούλη, γιατί ήξερε πολύ καλά να τοποθετεί τις λέξεις. Δούλευε με τις λέξεις, όπως δουλεύουνε οι πολύ καλοί στιχουργοί. Ήταν ανατρεπτικός, επίσης. Είχε άποψη και θέση πολιτική. Ήταν ο ίδιος αγωνιστής στους πολιτικούς αγώνες. Όταν έγραφε ένα τραγούδι για την εργατιά, έγραφε για τη ζωή του, γιατί είχε εργαστεί στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και όχι μόνο. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος... Και λίγο μελαγχολικός.»
Video: Πάνος Παπαϊωάννου
Λίγες μέρες νωρίτερα ο Περίδης σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Κώστα Μπαλαχούτη στα γραφεία του ogdoo.gr είχε εξομολογηθεί την αγάπη και εκτίμησή του για το φίλο και συνοδοιπόρο του:
«Με το Μανώλη Ρασούλη τα δύο τελευταία χρόνια είχαμε συνεργασία, πήγαμε παντού, σ' όλη την Ελλάδα, παίξαμε μπροστά σε χιλιάδες κόσμο, πήραμε μεγάλη χαρά, δηλαδή, απ' αυτή τη συνεργασία, γίναμε φίλοι, μου 'πε διάφορα. Πρόλαβα να του πω κι εγώ αρκετά κι έτσι είμαι γαλήνιος, γιατί πρόλαβα και του τα 'πα…
Ο Ρασούλης ήτανε πολύ τολμηρός. Κατάφερε, δηλαδή, μέσα από έναν απλό, λαϊκό στίχο, να περάσει θέματα όπως την επανάσταση και γενικότερα κοινωνικά θέματα της εποχής του ΄70 και του ΄80 που δεν τα είχε ξαναγγίξει το λαϊκό τραγούδι. Μετά, είχε αισθητική και παρά την πρωτοτυπία του δε χρησιμοποιούσε λέξεις οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν μια δεύτερη ανάγνωση, πιθανόν αισχρή. Αυτό δε θα το δεις ποτέ στο Ρασούλη, γιατί ήξερε πολύ καλά να τοποθετεί τις λέξεις. Δούλευε με τις λέξεις, όπως δουλεύουνε οι πολύ καλοί στιχουργοί. Ήταν ανατρεπτικός, επίσης. Είχε άποψη και θέση πολιτική. Ήταν ο ίδιος αγωνιστής στους πολιτικούς αγώνες. Όταν έγραφε ένα τραγούδι για την εργατιά, έγραφε για τη ζωή του, γιατί είχε εργαστεί στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και όχι μόνο. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος... Και λίγο μελαγχολικός.»
Video: Πάνος Παπαϊωάννου
