Θεωρώ πως, ακόμα κι αν στα περισσότερα τραγούδια οι στίχοι δεν είναι δικοί του, ο Χατζής, μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο ήταν αυτοί που ξεκίνησαν το «κίνημα» των τραγουδοποιών, που γιγαντώθηκε στα χρόνια του ’80 και του ’90… Άσχετα, αν για διάφορους λόγους, που προκύπτουν από φυλετικές διακρίσεις ή θρησκευτικές πεποιθήσεις ή από άγνοια ακόμα, το όνομά του δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ…
Ένας από τους πρώτους και ωραιότερους, κατά τη γνώμη μου, δίσκους του κυκλοφόρησε το 1970 από τη Philips, με τίτλο «Ο Κώστας Χατζής τραγουδά Κώστα Χατζή» και δώδεκα τραγούδια σε μουσική δική του. Πολλά χρόνια μετά, κυκλοφόρησε και σε cd:
1) Ξέχασέ με και προχώρα (στίχοι Σώτια Τσώτου)
2) Νυχτώνει δόξα τω Θεώ (Σώτια Τσώτου)
3) Γλυκός αντίλαλος (Μάρθα Βούρτση)
4) Τι σήμερα, τι αύριο, τι χθες (στίχοι Σώτια Τσώτου)
5) Τώρα που μεγάλωσα (Σώτια Τσώτου)
6) Παίρνουμε ένα δρόμο (Σάσα Μανέτα)
7) Ήρθα βράδυ (Σέβη Τηλιακού)
8) Τρελός ή παλικάρι (Σώτια Τσώτου)
9) Την ελπίδα μου θα στείλω (Αντώνης Τσιρμπίνος)
10) Η θεία μας η Κατίνα (Αντώνης Τσιρμπίνος)
11) Κουράστηκα να ζω με την ελπίδα (Μάρθα Βούρτση)
12) Καραϊσκάκης (Φώντας Φιλέρης)
Στο οπισθόφυλλο ο Kώστας Χατζής σημειώνει: Για το καθένα τραγούδι που έγραψα και τραγούδησα θα’ θελα να πω πολλά αλλά δεν μου επιτρέπει ο χώρος. Το καθένα το τραγουδώ με διαφορετικό τρόπο και με την ελευθερία που συνηθίζω, χωρίς κανόνες.
Ένα μέρος τραγουδώ με την κιθάρα μου. Έτσι όπως ξεκίνησα όπως με ακούσατε και με δεχτήκατε. Όσα καινούργια πράγματα κι αν κάνω πάντα θα γυρίζω στο πρώτο άκουσμα.
Τα τραγούδια «Παίρνουμε ένα δρόμο», «Καραϊσκάκης», «Τρελός ή παλικάρι» καθώς και τ’ άλλα μιλούν για τη ζωή μου, την ζωή σας, τους πόθους, τα όνειρα, την αγάπη στο Θεό, τη λεβεντιά. Όλα αυτά γράφτηκαν με πολύ κόπο. Οι συνεργάτες μου παρόλη την ευχέρεια που τους διακρίνει να γράφουν, την φορά αυτή κουράστηκαν πολύ για να μπουν στο πνεύμα της μουσικής μου. Τους ευχαριστώ γι’ αυτό.
Ευχαριστώ ακόμα την εταιρεία μου για την ευκαιρία που μου δίνει κάθε φορά να γράφω αυτό που νιώθω και φυσικά ευχαριστώ και όλους εσάς που με ακούτε με αγάπη.
Κάποια από τα τραγούδια είναι παιγμένα μόνο με κιθάρα, ενώ σε κάποια άλλα ακούγεται πλήρης ορχήστρα. Τα περισσότερα έχουν γίνει γνωστά, υπάρχουν όμως 2-3 που ξεχώρισαν ιδιαίτερα και ακούγονται μέχρι σήμερα, όπως το «Τι σήμερα, τι αύριο, τι χθες» ή το «Τρελός ή παλικάρι»… Είναι χαρακτηριστικό, πως αν εξαιρέσουμε τις ζωντανές εμφανίσεις του Χατζή, πολλές από τις οποίες έχουν δισκογραφηθεί, τα τραγούδια του, δεν έχουν γνωρίσει αρκετές επανεκτελέσεις από άλλους ερμηνευτές, πλην ελαχίστων, σε σχέση με τον όγκο του υλικού, εξαιρέσεων. Ίσως η χροιά της φωνής του, ίσως η φύση των τραγουδιών είναι τέτοια, που αποτρέπει περεταίρω ερμηνευτικές απόπειρες…
Το τραγούδι που ακολουθεί από το συγκεκριμένο δίσκο, αφιερώνεται στη μνήμη του φίλου μουσικού Ζαφείρη Κοκκωνίδη που τον Φλεβάρη του 2012, την «κοπάνησε», αναπάντεχα, για το μακρύτερο ταξίδι του, σε ηλικία μόλις 37 ετών… Ήταν και «τρελός» και παλικάρι…
Ένας από τους πρώτους και ωραιότερους, κατά τη γνώμη μου, δίσκους του κυκλοφόρησε το 1970 από τη Philips, με τίτλο «Ο Κώστας Χατζής τραγουδά Κώστα Χατζή» και δώδεκα τραγούδια σε μουσική δική του. Πολλά χρόνια μετά, κυκλοφόρησε και σε cd:
1) Ξέχασέ με και προχώρα (στίχοι Σώτια Τσώτου)
2) Νυχτώνει δόξα τω Θεώ (Σώτια Τσώτου)
3) Γλυκός αντίλαλος (Μάρθα Βούρτση)
4) Τι σήμερα, τι αύριο, τι χθες (στίχοι Σώτια Τσώτου)
5) Τώρα που μεγάλωσα (Σώτια Τσώτου)
6) Παίρνουμε ένα δρόμο (Σάσα Μανέτα)
7) Ήρθα βράδυ (Σέβη Τηλιακού)
8) Τρελός ή παλικάρι (Σώτια Τσώτου)
9) Την ελπίδα μου θα στείλω (Αντώνης Τσιρμπίνος)
10) Η θεία μας η Κατίνα (Αντώνης Τσιρμπίνος)
11) Κουράστηκα να ζω με την ελπίδα (Μάρθα Βούρτση)
12) Καραϊσκάκης (Φώντας Φιλέρης)
Στο οπισθόφυλλο ο Kώστας Χατζής σημειώνει: Για το καθένα τραγούδι που έγραψα και τραγούδησα θα’ θελα να πω πολλά αλλά δεν μου επιτρέπει ο χώρος. Το καθένα το τραγουδώ με διαφορετικό τρόπο και με την ελευθερία που συνηθίζω, χωρίς κανόνες.
Ένα μέρος τραγουδώ με την κιθάρα μου. Έτσι όπως ξεκίνησα όπως με ακούσατε και με δεχτήκατε. Όσα καινούργια πράγματα κι αν κάνω πάντα θα γυρίζω στο πρώτο άκουσμα.
Τα τραγούδια «Παίρνουμε ένα δρόμο», «Καραϊσκάκης», «Τρελός ή παλικάρι» καθώς και τ’ άλλα μιλούν για τη ζωή μου, την ζωή σας, τους πόθους, τα όνειρα, την αγάπη στο Θεό, τη λεβεντιά. Όλα αυτά γράφτηκαν με πολύ κόπο. Οι συνεργάτες μου παρόλη την ευχέρεια που τους διακρίνει να γράφουν, την φορά αυτή κουράστηκαν πολύ για να μπουν στο πνεύμα της μουσικής μου. Τους ευχαριστώ γι’ αυτό.
Ευχαριστώ ακόμα την εταιρεία μου για την ευκαιρία που μου δίνει κάθε φορά να γράφω αυτό που νιώθω και φυσικά ευχαριστώ και όλους εσάς που με ακούτε με αγάπη.
Κάποια από τα τραγούδια είναι παιγμένα μόνο με κιθάρα, ενώ σε κάποια άλλα ακούγεται πλήρης ορχήστρα. Τα περισσότερα έχουν γίνει γνωστά, υπάρχουν όμως 2-3 που ξεχώρισαν ιδιαίτερα και ακούγονται μέχρι σήμερα, όπως το «Τι σήμερα, τι αύριο, τι χθες» ή το «Τρελός ή παλικάρι»… Είναι χαρακτηριστικό, πως αν εξαιρέσουμε τις ζωντανές εμφανίσεις του Χατζή, πολλές από τις οποίες έχουν δισκογραφηθεί, τα τραγούδια του, δεν έχουν γνωρίσει αρκετές επανεκτελέσεις από άλλους ερμηνευτές, πλην ελαχίστων, σε σχέση με τον όγκο του υλικού, εξαιρέσεων. Ίσως η χροιά της φωνής του, ίσως η φύση των τραγουδιών είναι τέτοια, που αποτρέπει περεταίρω ερμηνευτικές απόπειρες…
Το τραγούδι που ακολουθεί από το συγκεκριμένο δίσκο, αφιερώνεται στη μνήμη του φίλου μουσικού Ζαφείρη Κοκκωνίδη που τον Φλεβάρη του 2012, την «κοπάνησε», αναπάντεχα, για το μακρύτερο ταξίδι του, σε ηλικία μόλις 37 ετών… Ήταν και «τρελός» και παλικάρι…
