Πολλά χρόνια μετά και πιο συγκεκριμένα το 1969, ένας νέος συνθέτης ξεκινούσε τη δισκογραφική του καριέρα, διαλέγοντας να μελοποιήσει δυο ποιήματα του Καρυωτάκη. Αναφέρομαι στο Θάνο Μικρούτσικο και στα δυο πρώτα του τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε δίσκο 45 στροφών με τη Βάσω Μεσηνέζη, τα «Ένα σπιτάκι» και «Μυγδαλιά». Με ποιήματα του Καρυωτάκη συνέχισε το 1972 ο Μικρούτσικος, μελοποιώντας αυτή τη φορά τους «Δον Κιχώτες» και το «Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες». Τα τραγούδια ηχογραφούνται με ενορχήστρωση του συνθέτη και κυκλοφορούν από τη Μinos σε δίσκο 45 στροφών με τραγουδίστρια τη Μαρίζα Κωχ και αν δεν κάνω λάθος, μέχρι σήμερα δεν έχουν επανεκδοθεί σε κάποιο μεγάλο δίσκο ή cd.
Στις αφηγήσεις του στον Οδυσσέα Ιωάννου ο Θάνος Μικρούτσικος αναφέρεται σε εκείνη την εποχή: «Το 1971 παίζω στον “Έπαφο”, μία μπουάτ στην Κυψέλη -στην οδό Χανίων- μαζί με την Αρλέτα και το 1972 γνωρίζομαι με τη Μαρίζα Κωχ. Μαζί αποφασίζουμε να κάνουμε μία δουλειά σε μια μπουάτ στην Πλάκα το 1972, που τη βαφτίζουμε “Κιχώτες” από το ομώνυμο τραγούδι που τραγουδούσε η Κωχ και είναι ο δεύτερος μικρός δίσκος μου σε ποίηση Καρυωτάκη επίσης…»
Ενώ σε κάποιο άλλο σημείο λέει πως: «Με τη Μαρίζα λοιπόν κάναμε το 1972 εκείνο τον μικρό δίσκο με τα δυο ποιήματα του Καρυωτάκη - τους “Κιχώτες” και το “Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες”. (Τον πρώτο δίσκο επάνω στον Καρυωτάκη τον είχα κάνει, χωρίς να έχω υπογράψει κανένα συμβόλαιο, με τη ΜΙΝOS το ’69-’70 και μάλλον δεν είχα πληρωθεί ποτέ). Στη διάρκεια των προβών η Μαρίζα αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στην ΕΜΙ και στη MINOS. Στον προηγούμενο δίσκο είχα γνωριστεί με τον Αχιλλέα Θεοφίλου, με τον οποίο βρεθήκαμε να έχουμε και μία άλλη σχέση. Ο Θεοφίλου είχε παντρευτεί την κόρη του Μίμη Φωτόπουλου, του γνωστού ηθοποιού, την Άννα. Όμως, η μητέρα της Άννας και σύζυγος του Φωτόπουλου, η Μαργαρίτα, ήταν η πρώτη γυναίκα του πατέρα μου. Είχαν παντρευτεί το 1944. Ο Αχιλλέας, με σπουδές στην Ελβετία, επιστρέφοντας στην Ελλάδα δούλεψε στη δισκογραφία: αρχικά στον Μάτσα, αλλά το 1972 πήγε στο Λαμπρόπουλο. Μου ζήτησε να πάω στην ΕΜΙ να μου γνωρίσει τον Λαμπρόπουλο. Ο Λαμπρόπουλος ήταν ένα όνομα μυθικό της δισκογραφίας. Με βλέπει στο καμαράκι και μου ζητάει να ακούσουμε κάτι δικό μου. Ακούει τους “Κιχώτες” και γυρίζει και λέει μπροστά μου: “Δώστε ένα συμβόλαιο στον κύριο Μικρούτσικο, να γράψει ο ίδιος το ποσό και να υπογράψουμε”. Με ένα τραγούδι ο άνθρωπος αυτός με πίστεψε - και βγαίνουν αληθινά αυτά που έλεγαν όλοι ότι ο Λαμπρόπουλος έβγαλε τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Ξαρχάκο, τον Μούτση. Με ένα τραγούδι! Δεν του πήγα δέκα, τους “Κιχώτες” μόνον. Η Μαρίζα όμως υπογράφει στη MINOS, κι έτσι υπογράφω κι εγώ στον Μάτσα τριετές συμβόλαιο και βγαίνει το δισκάκι. Γι’ αυτό δεν συνεργάστηκα ποτέ με τον Λαμπρόπουλο». (1)
Το 2009 προβλήθηκε από την ΕΤ-1 η τηλεοπτική σειρά «Κ .Γ. Καρυωτάκης» σε σενάριο και σκηνοθεσία Τάσου Ψαρρά. Τη μουσική, που κυκλοφόρησε σε cd από τη Lyra, υπέγραψε ο Βασίλης Δημητρίου και τραγούδησαν ο Μανώλης Μητσιάς, ο Χρήστος Θηβαίος και η Μάγδα Πένσου. Ανάμεσα στα τραγούδια υπήρχε και το ποίημα του Καρυωτάκη «Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες» τραγουδισμένο από το Χρήστο Θηβαίο. Η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας έγινε από το συνθέτη, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως όλοι οι μουσικοί ηχογραφήσανε παίζοντας μαζί.
Σε συνέντευξη που μου παραχώρησε λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, ο Βασίλης Δημητρίου μου είπε τα εξής:
Ας περάσουμε λοιπόν τώρα στο πιο πρόσφατο δίσκο σας αυτόν με τη μουσική και τα τραγούδια από την σειρά του «Καρυωτάκη». Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τον Τάσο Ψαρρά και στη συνέχεια στις επιλογές των τραγουδιστών.
Απ: Μάλιστα. Ο Ψαρράς είναι ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες του τόπου μας και βεβαίως είναι πρόκληση και τιμή μια πρόταση για συνεργασί. Χαίρομαι γιατί γνώρισα ένα μεθοδικό άνθρωπο, έναν άνθρωπο ακάματο, έναν άνθρωπο που εξαντλεί όλα τα περιθώρια έρευνας για να είναι απόλυτα σίγουρος ότι αυτό είναι αυτό που ψάχνει, έναν άνθρωπο με ξεχωριστή φινέτσα και αγωγή, πράγμα κάπως σπάνιο στις μέρες μας, κάτι που νομίζω φαίνεται και πολύ εύκολα στο έργο του. Γιατί ξέρετε, τα έργα μας είναι πάντα ο εαυτός μας και δείχνουν το χαραχτήρα μας. Νομίζω πως το αποτέλεσμα δείχνει πως υπήρξε μια πολύ καλή «χημεία» στη συνεργασία μας. Την Μάγδα Πένσου την θεωρώ μια εξαιρετική νέα τραγουδίστρια, εκφραστική τραγουδίστρια με πολύ ταλέντο. Με τον Θηβαίο μας ενώνει μια μεγάλη επιτυχία η «Αγάπη» και με τον Μητσιά δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε έτυχε να συναντηθούμε από την αρχή της καριέρας μας. Δουλέψαμε και σε Μπουάτ μαζί και κάποια από τα πρώτα τραγούδια του είναι και από τα πρώτα δικά μου τραγούδια που ηχογράφησα σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου και του Γιάννη Λογοθέτη. Ξέρετε κάθε φορά προσπαθώ να βρω τον κατάλληλο ερμηνευτή για τα δεδομένα τραγούδια και να μην ξεχνάμε ότι συνήθως υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες.
Ενώ σε κάποιο άλλο σημείο της συνέντευξης αναφέρθηκαν τα εξής:
Ερ: Σήμερα πολύ συχνά, παρατηρείται το φαινόμενο, να κυκλοφορούν δίσκοι και οι τραγουδιστές να μην γνωρίζουν καν τους δημιουργούς πως σας φαίνεται αυτό;
Απ: Ε, μετά πώς να κάνουνε τραγούδια; Αυτά είναι ομαδικά σπορ. Είναι «σκυταλοδρομία», δεν μπορεί να μην υπάρχει συνεργασία. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Πρόσφατα ηχογράφησα την μουσική γι’ αυτές τις δύο δουλειές τον «Καρυωτάκη» και τα «Mατωμένα Χώματα». Πάντα προσπαθώ να έχω τους καλύτερους μουσικούς. Γιατί ένα έργο, δεν είναι μόνο το έργο. Είναι οι ερμηνευτές που κάνουν το έργο να λάμπει. Ένας από τους ερμηνευτές που είχα, ήταν και ο πολύ φίλος μου ο Νότης Μαυρουδής που έπαιζε κιθάρα με τον Παναγιώτη Μάργαρη. Ήθελα να τους έχω γιατί είχα ιδιαίτερο ρόλο για τις κιθάρες. Κι επειδή ο Νότης είναι φίλος μου αλλά είναι και ο Νότης Μαυρουδής ήθελα να είναι κι εκείνος και με τιμούσε αυτό. Όταν ήρθε στο στούντιο και είδε ότι θα παίζαμε όλοι μαζί τα’χασε. Μου είπε «θα παίξουμε όπως τον παλιό καλό καιρό;» «Φυσικά ρε Νότη, δεν το ’ξερες ότι θα παίξουμε ζωντανά;» του είπα. «Το ’ξερα ότι έτσι γράφεις αλλά ακόμη και τώρα δεν το πιστεύω». Και παίξαμε με άλλο κέφι και νομίζω φαίνεται αυτό το πράγμα… (2)
Πηγή:
1: Οδυσσέας Ιωάννου «Ο Θάνος κι ο Μικρούτσικος» (Εκδόσεις «Πατάκη» 2011)
2: Συνέντευξη του Βασίλη Δημητρίου στο Θανάση Γιώγλου για το περιοδικό «Όασις» (τεύχος 11 - Σεπτέμβριος 2009)
