Φλέρυ Νταντωνάκη, Βασίλης Λέκκας, Τόλης Βοσκόπουλος - «Μυστικές συναντήσεις»

(ΗΧΗΤΙΚΟ & VIDEO) Ρίχνοντας μια ματιά σε κάποια κείμενα για τη Φλέρυ Νταντωνάκη έπεσα πάνω σε ένα «πορτρέτο» της.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Το πορτρέτο είχε επιμεληθεί ο Αντώνης Μποσκοΐτης, μέσα από παλιές συνεντεύξεις της, για το περιοδικό Μετρονόμος το 2004, στο οποίο υπήρχαν μαζεμένες ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις της Φλέρυς για το τραγούδι και τα πρόσωπά του.

Συνέπεσε με το ψάξιμό μου στο youtube για μια ερμηνεία - του άλλου τραγουδιστή του Χατζιδάκι - του Βασίλη Λέκκα σε ένα παλιό μελό ερωτικό τραγούδι (όπως μου αρέσει να τα λέω) του Μίμη Πλέσσα σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου που είχε τραγουδήσει στις μεγάλες του δόξες ο Τόλης Βοσκόπουλος, το «Μ’ ανάστησες καρδιά μου» ή «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι». Αν θυμάμαι καλά το είχα ακούσει σε μια μεσημεριανή εκπομπή της Μπήλιως Τσουκαλά με τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο. Θυμάμαι πολύ καλά, όμως, τη μεγάλη έκπληξη που μου είχε προξενήσει η ερμηνεία του Λέκκα, τον οποίο θεωρώ σπουδαίο τραγουδιστή, με αληθινό πάθος και ακομπλεξάριστο, όπως, άλλωστε, τη Φλέρυ, αλλά και τον Βοσκόπουλο. Τελικά η συγκεκριμένη στιγμή δεν βρέθηκε, αλλά υπάρχει ένα άλλο στιγμιότυπο από αφιέρωμα της εκπομπής «Στην υγειά μας» στον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Θα μου πείτε γιατί επιμένω. Διότι, αυτά τα, εκ πρώτης όψεως, ετερόκλητα, είναι, καμιά φορά, που κάνουν τη διαφορά και ασκούν μια παράξενη γοητεία. Σαν παράξενες, μυστικές συναντήσεις.

Όπως, θυμάμαι μια «παράτολμη» απόδοση του Βοσκόπουλου (για τις ανάγκες μιας σχεδόν τουριστικής συλλογής) στο τραγούδι «Τι θέλεις απ’ τα νιάτα μου» («Παράπονο») του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου, με τον Τόλη να ξαφνιάζει ευχάριστα σ’ ένα τραγούδι που είχε στιγματίσει, βεβαίως, ο μεγάλος Καζαντζίδης. Ε, είπα ν’ ακούσουμε αυτά τα δύο τραγούδια δηλαδή τον Βοσκόπουλο να τραγουδάει Θεοδωράκη-Χριστοδούλου και τον Λέκκα να τραγουδά Βοσκόπουλο ή αλλιώς Πλέσσα - Παπαδόπουλο…

…παραθέτοντας και τα αληθινά λόγια μιας ιέρειας του τραγουδιού, της μυθικής Φλέρυς, «πλάι» σ’ ένα τραγούδι του Τσιτσάνη από τα ανέκδοτα «Λειτουργικά» με τον Μάνο Χατζιδάκι στο πιάνο.

Από συνεντεύξεις της Φλέρυς Νταντωνάκη στην Μελίνα Αδαμοπούλου για την εφημερίδα «Αυγή» και στον Γιώργο Λιάνη για την εφημερίδα «Τα Νέα», στη δεκαετία του ’80.

«Θά ’θελα να φτιάξουμε με τη Γαλάνη και τη Φαραντούρη ένα καφέ - θέατρο, όπου θα τραγουδάμε, θα διαβάζουμε ποίηση ή θέατρο και ταυτόχρονα θά ’χουμε κάθε βράδυ ένα καινούργιο φιλοξενούμενο τραγουδιστή. Μια βραδιά νά ’ρθει ο Πάριος, μια βραδιά ο Νταλάρας, μια βραδιά η Δημητριάδη, μια βραδιά ο Τόλης ο Βοσκόπουλος - γιατί όχι - ώστε να γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει ένα πλατύ κοινό, όσο πιο πλατύ γίνεται...».

«Η βαθιά αλήθεια του πόνου των ανθρώπων του περιθωρίου είναι το λαϊκό ρεμπέτικο. Η κατανόηση του έγινε μέσω Χατζιδάκι και επεβλήθη πια σαν εθνικό τραγούδι.

Αυτά που εκπέμπει ο Βοσκόπουλος τον κάναν σταρ, σημαίνει ότι εκπέμπει...

Μαρία Φαραντούρη βλέπω κολόνα στην Ακρόπολη. Δωρική. Μια βαθιά ηθική παρουσία, μιας ενήλικης δυνατής εφήβου.

Ο Νταλάρας είναι ένας έφηβος με λαϊκή φωνή, όμορφος, γλυκός και αγνός. Βγάζει λεφτά, δεν είναι αγνός; Όχι, βέβαια!

Ο Πάριος έχει ερωτικό στοιχείο στη φωνή του και στην παρουσία των τραγουδιών του.

Ο Κόκκοτας, ο Μανώλης Μητσιάς, μέταλλο ελληνικό και ανδρικό.

Η Γαλάνη, τρυφερή, ερωτική και λυρική.

Δεν είναι ένα θαύμα όλα αυτά τα διαφορετικά στυλ; Συνυπάρχουν και μας προσφέρονται σαν δώρα στο αυτί μας. Γιατί να θέλουμε αποκλειστικά το σοβαρό τραγούδι ή το πολιτικό; Οι τραγουδιστές μεταδίδουν και άλλα μηνύματα πέραν του στίχου και της ποιότητας της φωνής».

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!