Ο Αντώνης Ρέμος -Πασχαλίδης είναι το αληθινό επώνυμό του- γεννήθηκε στο Ντύσελντορφ της Γερμανίας στις 19 Ιουνίου 1970.
Σε ηλικία 10 ετών, έρχεται στη Θεσσαλονίκη, και η λατρεία του για το τραγούδι τον οδηγεί απ’ τα εφηβικά του χρόνια στο επάγγελμα του ερμηνευτή. Με γοργά βήματα απ’ τις ταπεινές ταβέρνες θα βρεθεί στις μεγάλες πίστες και σκηνές.
Ο Αντώνης Ρέμος είναι καλός ερμηνευτής και ικανός διασκεδαστής. Ξέρει πώς να «γλεντήσει» τους πολυάριθμους φίλους του και πασχίζει μέχρι να το πετύχει. Τίποτε δεν είναι τυχαίο και πρωτίστως η διάρκεια σε οποιοδήποτε επάγγελμα, ακόμα και στη λαμπερή όχθη του τραγουδιού. Μπορεί ορισμένες από τις επιλογές του να μη με αγγίζουν, ενδεχομένως και να μην ταιριάζουν στην ματιά μου για το θέμα τραγούδι και όσα πολλά και πολύτιμα αυτό συνεπάγεται, όμως δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την πληρότητα του.
Μια από τις πιο πολυτραγουδισμένες συμπράξεις του, με εντυπωσιακή παρουσία στις ραδιοσυχνότητες, είναι κι αυτή με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη, το 2002 στο τραγούδι του Γιώργου Θεοφάνους…
Δύο χρόνια αργότερα, σε στίχους και μουσική πάντα του Θεοφάνους, ο Ρέμος μοιραζόταν την ερμηνεία με τον Γιώργο Νταλάρα στο «Το μόνο που ξέρω».
Το 2005, ο Ρέμος ντουετάριζε με τον Γιάννη Πάριο, σε μια δημιουργία του Αντώνη Βαρδή και του Βασίλη Γιαννόπουλου.
Την ίδια χρονιά στο δίσκο της Μαρινέλλας «Τίποτα δεν γίνεται τυχαία» με δημιουργίες του Γιώργου Θεοφάνους, ο Ρέμος τραγουδούσε μαζί της «Έτσι είναι η αγάπη»…
Το 2013 ο Ρέμος συνέπραττε με τον Μάνο Πυροβολάκη, όπου σε μουσική του τελευταίου και του Γιάννη Στίγκα και στίχους Νίκου Μωραΐτη, τραγουδούσαν «Μπορεί να βγω»…
Παράλληλα ο Ρέμος ντουετάριζε με την Μελίνα Ασλανίδου στο «Τετάρτη βράδυ» σε στίχους του Κυριάκου Ντούμου και μουσική του Γιώργου Παπαδόπουλου…
Κάποια στιγμή, το 2016, ο Ρέμος ερμήνευσε και δικούς μου στίχους σε έναν ιδιαίτερο θεματικά δίσκο, «Για να μην ξεχνώ θυμάμαι», σε μουσική του Κώστα Αγέρη, κι έτσι είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω τον επαγγελματισμό και τις αρετές του. Μαζί του και πάλι η Μελίνα Ασλανίδου… Θυμάμαι τις διακριτικές ενστάσεις του ερμηνευτή για τον στίχο… Τελικά ίσως σαν είχε δίκιο…
Η μοίρα σπρώχνει στο γκρεμό τα όνειρα μου
και το σκαρί μου καρυδόκουπα στη γη…
Κλείνω την οκτάδα με το «Δως μου μια αγκαλιά» του αλησμόνητου Αντώνη Βαρδή και του Βασίλη Γιαννόπουλου, με τον Γιάννη Βαρδή να συντροφεύει τον Ρέμο…
