Τα νησιώτικα δεν έχουν την τιμητική τους μόνο το καλοκαίρι. Χαρές, συνεστιάσεις, γλέντια και κατ’ οίκον διασκέδαση δεν νοούνται χωρίς αυτά.
Άλλο αν δεν παρουσιάζεται αυτή η τάση, όπως και άλλες, στο αθηναϊκό ραδιόφωνο, πλην εξαιρέσεων φυσικά. Γι’ αυτό ενδεχομένως οι παράνομοι, αν μετριούνταν, θα έγραφαν νούμερα που ίσως να προβλημάτιζαν τους νόμιμους ή επίσημους, τέλος πάντων.
Όμως και το τι είναι νησιώτικο χωράει μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα δεν είναι μόνο το κυκλαδίτικο με το οποίο κατά μία έννοια, έχει ταυτιστεί ο όρος.
Τα τραγούδια αυτά, που αρκετοί τα χαρακτηρίζουν νησιώτικά τα ακούω, όλο το χρόνο και σε πάμπολλες στιγμές, γι’ αυτό και σαν τα παρουσιάζω, ας πούμε σαν μια νοητή ραδιοφωνική εκπομπή, μιας και δεν έχουν ανάλογη, official τουλάχιστον έως στιγμής, ευκαιρία.
Πιο νησιώτης γι απ’ τους νησιώτες, λαϊκός απ’ τους λαϊκούς και ροκάς απ’ τους λίγους. Την λατρεύω την προσέγγισή του…
Όπως και το «Αμοργιανό νερό» στην εκδοχή των Κατσιμιχαίων.
Τα νησιώτικά όμως δεν είναι μόνο αυτά του «χτες» αλλά και του σήμερα…Σε μουσική του Φίλιππου Πλακιά και στίχους του Δημήτρη Λέντζου, με τον πρώτο και την Καίτη Κουλλιά.
Το άλλο και τ’ αλλιώτικο
και το παλιό και νέο
κορμάκι μου νησιώτικο
και Μεντιτερανέο.
Κι αυτή η μαγεμένη προσέγγιση της Μαρίας Αναματερού στα χρώματα των τόπων της.
Άραγε να τα δω ξανά,
τα μάτια σου τα καστανά.
Το «Σταβέντο» του μπουζουκίστα Μανώλη Πάππου σε στίχους του Αλκίνοου Ιωαννίδη με τη Σοφία Παπάζογλου, τι μαχαιριά! Άιντες κι αμάν αμάν
Το ολόφρεσκο «Φεγγαράκι» του Παντελή Θαλασσινού σε στίχους του Νίκου Παπαχατζή με αυτό το κυματιστό video clip…
Κι έχω κι ένα φίλο μάστορα ακριβό στην Κρήτη… «Όποιος αγάπησε πολύ».
Πάμε και στους κλασικούς… Και τι δεν είπε ο Περπινιάδης που να μην το στόλισε με την περίσσια τέχνη του. «Τα νησιώτικα παιδιά» στα πέλαγα του μπουζουκιού…
Πώς να ξεφύγεις απ’ τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο κι από αυτή τη φωνή. Όμορφοι στίχοι της Ειρήνης Χάλκου…
Θα κλείσω όπως ξεκίνησα… Α ρε, Νικόλα!
Άλλο αν δεν παρουσιάζεται αυτή η τάση, όπως και άλλες, στο αθηναϊκό ραδιόφωνο, πλην εξαιρέσεων φυσικά. Γι’ αυτό ενδεχομένως οι παράνομοι, αν μετριούνταν, θα έγραφαν νούμερα που ίσως να προβλημάτιζαν τους νόμιμους ή επίσημους, τέλος πάντων.
Όμως και το τι είναι νησιώτικο χωράει μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα δεν είναι μόνο το κυκλαδίτικο με το οποίο κατά μία έννοια, έχει ταυτιστεί ο όρος.
Τα τραγούδια αυτά, που αρκετοί τα χαρακτηρίζουν νησιώτικά τα ακούω, όλο το χρόνο και σε πάμπολλες στιγμές, γι’ αυτό και σαν τα παρουσιάζω, ας πούμε σαν μια νοητή ραδιοφωνική εκπομπή, μιας και δεν έχουν ανάλογη, official τουλάχιστον έως στιγμής, ευκαιρία.
Πιο νησιώτης γι απ’ τους νησιώτες, λαϊκός απ’ τους λαϊκούς και ροκάς απ’ τους λίγους. Την λατρεύω την προσέγγισή του…
Όπως και το «Αμοργιανό νερό» στην εκδοχή των Κατσιμιχαίων.
Τα νησιώτικά όμως δεν είναι μόνο αυτά του «χτες» αλλά και του σήμερα…Σε μουσική του Φίλιππου Πλακιά και στίχους του Δημήτρη Λέντζου, με τον πρώτο και την Καίτη Κουλλιά.
Το άλλο και τ’ αλλιώτικο
και το παλιό και νέο
κορμάκι μου νησιώτικο
και Μεντιτερανέο.
Κι αυτή η μαγεμένη προσέγγιση της Μαρίας Αναματερού στα χρώματα των τόπων της.
Άραγε να τα δω ξανά,
τα μάτια σου τα καστανά.
Το «Σταβέντο» του μπουζουκίστα Μανώλη Πάππου σε στίχους του Αλκίνοου Ιωαννίδη με τη Σοφία Παπάζογλου, τι μαχαιριά! Άιντες κι αμάν αμάν
Το ολόφρεσκο «Φεγγαράκι» του Παντελή Θαλασσινού σε στίχους του Νίκου Παπαχατζή με αυτό το κυματιστό video clip…
Κι έχω κι ένα φίλο μάστορα ακριβό στην Κρήτη… «Όποιος αγάπησε πολύ».
Πάμε και στους κλασικούς… Και τι δεν είπε ο Περπινιάδης που να μην το στόλισε με την περίσσια τέχνη του. «Τα νησιώτικα παιδιά» στα πέλαγα του μπουζουκιού…
Πώς να ξεφύγεις απ’ τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο κι από αυτή τη φωνή. Όμορφοι στίχοι της Ειρήνης Χάλκου…
Θα κλείσω όπως ξεκίνησα… Α ρε, Νικόλα!
