Έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία στους πολυσυλλεκτικούς, από πλευράς ερμηνευτών, δίσκους της δεκαετίας του ’70, στέκομαι σήμερα στο δίσκο ενός συνθέτη, με πορεία στο χώρο του «ελαφρού» τραγουδιού, που στα χρόνια του ’70, θέλησε να περάσει και σ’ αυτό που λέμε «έντεχνο» λαϊκό τραγούδι.
Αναφέρομαι στον Ανδρέα Χατζηαποστόλου και στο δίσκο «Καυτό παράπονο» που κυκλοφόρησε από τη Minos το 1974 με ερμηνευτές τον Γιάννη Πάριο, τον Δημήτρη Κοντολάζο, σε μια από τις πρώτες δισκογραφικές του συμμετοχές, τον Δώρο Γεωργιάδη και την Λίτσα Σακελλαρίου.
1) Ξένος (στίχοι: Ανδρέας Χατζηαποστόλου) Γιάννης Πάριος
2) Ένα καυτό παράπονο (Γιάννης Πολίτης) Λίτσα Σακελλαρίου
3) Της νύχτας το τρένο (Τάκης Σωτήρχος) Δημήτρης Κοντολάζος
4) Γείρε στο μαξιλάρι μου (Τάκης Σωτήρχος) Γιάννης Πάριος
5) Απόγνωση (Τάκης Σωτήρχος) Δημήτρης Κοντολάζος – Λίτσα Σακελλαρίου
6) Σταύρωσε το προσκεφάλι μου (Πυθαγόρας) Δώρος Γεωργιάδης
7) Ανάμνησή μου μακρινή (Πυθαγόρας) Δώρος Γεωργιάδης
8) Καράβι καραβάκι μου (Γιάννης Πολίτης) Λίτσα Σακελλαρίου
9) Ότι αγαπώ το χάνω (Γιάννης Πολίτης) Λίτσα Σακελλαρίου
10) Όταν με φιλάς πεθαίνω (Τάκης Σωτήρχος) Γιάννης Πάριος
11) Τι είναι αυτό που μας χωρίζει (Τάκης Σωτήρχος) Λίτσα Σακελλαρίου
12) Μην τα θυμάσαι τα παλιά (Τάκης Σωτήρχος) Δημήτρης Κοντολάζος
Όπως έγραψα παραπάνω, έχω την αίσθηση πως ο Χατζηαποστόλου θέλησε μ' αυτά τα τραγούδια να «εισχωρήσει» σε ένα διαφορετικό είδος τραγουδιού ή να «παντρέψει», κατά κάποιο τρόπο, τον ήχο του «ελαφρού» με τον ήχο του «έντεχνου» λαϊκού τραγουδιού, που ήκμαζε εκείνη την εποχή. Οι επιρροές από τη θητεία του στο «ελαφρό» τραγούδι είναι εμφανείς…
Όσον αφορά τους ερμηνευτές, με εξαίρεση τη διαχρονικότητα του Γιάννη Πάριου, οι υπόλοιποι νομίζω πως κάπου «κόλλησαν». Η Λίτσα Σακελλαρίου εξαφανίσθηκε στα χρόνια του ’80, ενώ ο Κύπριος συνθέτης και τραγουδιστής Δώρος Γεωργιάδης, μετά από μια πετυχημένη πορεία την περίοδο 1970 - 1977, που στέφθηκε μάλιστα με δυο πρώτα βραβεία στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, το 1972 με το «Αν ήμουν πλούσιος» (στίχοι Σώτιας Τσώτου) και το 1977 με το «Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή» (σε μουσική και στίχους δικούς του), με ερμηνεύτρια την Άννα Βίσση, τα κατοπινά χρόνια επέστρεψε στην Κύπρο, όπου και δραστηριοποιείται.
Όσον αφορά τον Δημήτρη Κοντολάζο, θεωρώ πως είναι από τους πιο αδικημένους Έλληνες ερμηνευτές. (Αφού αναφερθήκαμε στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης να σημειώσουμε πως ο Κοντολάζος κέρδισε το πρώτο βραβείο στη διοργάνωση του 1973 με τον «Μπαρμπαλιά» των Πέτρου Ζέρβα και Δημήτρη Καραστάθη). Αν εξαιρέσουμε κάποια τραγούδια του Καλδάρα, του Πλέσσα, του Χατζηνάσιου και του Μαρκέα, αλλά και τα πρώτα τραγούδια του Νίκου Καρβέλα που δισκογράφησε εκείνη την εποχή, όπως επίσης κάποια στιβαρά λαϊκά του Τάκη Σούκα και του Τάκη Μουσαφίρη που τραγούδησε στα χρόνια του ’80, νομίζω πως ο σπουδαίος αυτός λαϊκός τραγουδιστής δεν είπε αυτά που άξιζαν για τη φωνή του. Δεν ξέρω αν ευθύνεται ο ίδιος ή οι εταιρείες του, αλλά νομίζω πως η φωνή του είχε όλα τα φόντα για να καταθέσει πολλά περισσότερα πράγματα από σουξέ του τύπου «Κάνε μου σινιάλο», «Δωσ’ του μια μπύρα», «Ταχυπαλμία» και άλλα παρεμφερή…
Ο συγκεκριμένος δίσκος δεν έχει επανεκδοθεί αυτούσιος σε cd και σήμερα είναι ιδιαίτερα δυσεύρετος. Για τη μη επανέκδοσή του ισχύουν, περίπου, αυτά που είχα γράψει πριν από λίγες μέρες για το δίσκο «Δώδεκα βράδια» με την Λίτσα Σακελλαρίου. Δεν ισχυρίζομαι βέβαια πως το «Καυτό παράπονο» άλλαξε τη ροή της μουσικής ιστορίας στην Ελλάδα, είναι όμως «απορίας άξιον» γιατί αποσύρθηκε τόσο γρήγορα και δεν επανεκδόθηκε, με αποτέλεσμα οι «μετοχές» του στο «χρηματιστήριο» των μεταχειρισμένων δίσκων να είναι ιδιαίτερα ανεβασμένες.
Το «Γείρε στο μαξιλάρι μου» είχε ηχογραφηθεί το 1972 για το δίσκο του Πάριου «Τι θέλεις να κάνω». Επίσης, τέσσερα από τα τραγούδια είχαν κυκλοφορήσει το 1973 σε δίσκους 45 στροφών. Ο «Ξένος» με το «Όταν με φιλάς πεθαίνω» με τον Πάριο (που συμπεριλήφθηκαν επίσης και στον προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή «Πού θα πάει πού» το 1974) και το «Σταύρωσε το προσκεφάλι» με το «Ανάμνησή μου μακρινή» με τον Δώρο Γεωργιάδη. Δυο τραγούδια ακόμα, τα «Μην τα θυμάσαι τα παλιά» και «Ότι αγαπώ το χάνω» με τον Δημήτρη Κοντολάζο κυκλοφόρησαν σε δίσκο 45 στροφών το 1974.
Μια εικοσαετία αργότερα, το 1993, κυκλοφόρησαν από την εταιρεία «D.P.I. ATHENAEUM» δυο συλλογές τραγουδιών του Ανδρέα Χατζηαποστόλου με τίτλο «Τραγούδια για πάντα» Νο 1 και Νο 2, στις οποίες υπήρχαν οκτώ από τα δώδεκα τραγούδια του «Καυτού παράπονου» στις ίδιες εκτελέσεις. Αρκετά από τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν σε δεύτερες εκτελέσεις από τραγουδιστές όπως η Ρένα Αδαμοπούλου, ο Παντελής Τιτάκης, η Πόπη Στάθη (κάποια πάνω στις ίδιες ορχήστρες) και κυκλοφόρησαν σε δίσκους από μικρότερες εταιρείες.
«Καυτό παράπονο»
Αναφέρομαι στον Ανδρέα Χατζηαποστόλου και στο δίσκο «Καυτό παράπονο» που κυκλοφόρησε από τη Minos το 1974 με ερμηνευτές τον Γιάννη Πάριο, τον Δημήτρη Κοντολάζο, σε μια από τις πρώτες δισκογραφικές του συμμετοχές, τον Δώρο Γεωργιάδη και την Λίτσα Σακελλαρίου.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Ξένος (στίχοι: Ανδρέας Χατζηαποστόλου) Γιάννης Πάριος
2) Ένα καυτό παράπονο (Γιάννης Πολίτης) Λίτσα Σακελλαρίου
3) Της νύχτας το τρένο (Τάκης Σωτήρχος) Δημήτρης Κοντολάζος
4) Γείρε στο μαξιλάρι μου (Τάκης Σωτήρχος) Γιάννης Πάριος
5) Απόγνωση (Τάκης Σωτήρχος) Δημήτρης Κοντολάζος – Λίτσα Σακελλαρίου
6) Σταύρωσε το προσκεφάλι μου (Πυθαγόρας) Δώρος Γεωργιάδης
7) Ανάμνησή μου μακρινή (Πυθαγόρας) Δώρος Γεωργιάδης
8) Καράβι καραβάκι μου (Γιάννης Πολίτης) Λίτσα Σακελλαρίου
9) Ότι αγαπώ το χάνω (Γιάννης Πολίτης) Λίτσα Σακελλαρίου
10) Όταν με φιλάς πεθαίνω (Τάκης Σωτήρχος) Γιάννης Πάριος
11) Τι είναι αυτό που μας χωρίζει (Τάκης Σωτήρχος) Λίτσα Σακελλαρίου
12) Μην τα θυμάσαι τα παλιά (Τάκης Σωτήρχος) Δημήτρης Κοντολάζος
Οι ερμηνευτές
Όπως έγραψα παραπάνω, έχω την αίσθηση πως ο Χατζηαποστόλου θέλησε μ' αυτά τα τραγούδια να «εισχωρήσει» σε ένα διαφορετικό είδος τραγουδιού ή να «παντρέψει», κατά κάποιο τρόπο, τον ήχο του «ελαφρού» με τον ήχο του «έντεχνου» λαϊκού τραγουδιού, που ήκμαζε εκείνη την εποχή. Οι επιρροές από τη θητεία του στο «ελαφρό» τραγούδι είναι εμφανείς…
Όσον αφορά τους ερμηνευτές, με εξαίρεση τη διαχρονικότητα του Γιάννη Πάριου, οι υπόλοιποι νομίζω πως κάπου «κόλλησαν». Η Λίτσα Σακελλαρίου εξαφανίσθηκε στα χρόνια του ’80, ενώ ο Κύπριος συνθέτης και τραγουδιστής Δώρος Γεωργιάδης, μετά από μια πετυχημένη πορεία την περίοδο 1970 - 1977, που στέφθηκε μάλιστα με δυο πρώτα βραβεία στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, το 1972 με το «Αν ήμουν πλούσιος» (στίχοι Σώτιας Τσώτου) και το 1977 με το «Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή» (σε μουσική και στίχους δικούς του), με ερμηνεύτρια την Άννα Βίσση, τα κατοπινά χρόνια επέστρεψε στην Κύπρο, όπου και δραστηριοποιείται.
Όσον αφορά τον Δημήτρη Κοντολάζο, θεωρώ πως είναι από τους πιο αδικημένους Έλληνες ερμηνευτές. (Αφού αναφερθήκαμε στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης να σημειώσουμε πως ο Κοντολάζος κέρδισε το πρώτο βραβείο στη διοργάνωση του 1973 με τον «Μπαρμπαλιά» των Πέτρου Ζέρβα και Δημήτρη Καραστάθη). Αν εξαιρέσουμε κάποια τραγούδια του Καλδάρα, του Πλέσσα, του Χατζηνάσιου και του Μαρκέα, αλλά και τα πρώτα τραγούδια του Νίκου Καρβέλα που δισκογράφησε εκείνη την εποχή, όπως επίσης κάποια στιβαρά λαϊκά του Τάκη Σούκα και του Τάκη Μουσαφίρη που τραγούδησε στα χρόνια του ’80, νομίζω πως ο σπουδαίος αυτός λαϊκός τραγουδιστής δεν είπε αυτά που άξιζαν για τη φωνή του. Δεν ξέρω αν ευθύνεται ο ίδιος ή οι εταιρείες του, αλλά νομίζω πως η φωνή του είχε όλα τα φόντα για να καταθέσει πολλά περισσότερα πράγματα από σουξέ του τύπου «Κάνε μου σινιάλο», «Δωσ’ του μια μπύρα», «Ταχυπαλμία» και άλλα παρεμφερή…
Οι (μη) επανεκδόσεις
Ο συγκεκριμένος δίσκος δεν έχει επανεκδοθεί αυτούσιος σε cd και σήμερα είναι ιδιαίτερα δυσεύρετος. Για τη μη επανέκδοσή του ισχύουν, περίπου, αυτά που είχα γράψει πριν από λίγες μέρες για το δίσκο «Δώδεκα βράδια» με την Λίτσα Σακελλαρίου. Δεν ισχυρίζομαι βέβαια πως το «Καυτό παράπονο» άλλαξε τη ροή της μουσικής ιστορίας στην Ελλάδα, είναι όμως «απορίας άξιον» γιατί αποσύρθηκε τόσο γρήγορα και δεν επανεκδόθηκε, με αποτέλεσμα οι «μετοχές» του στο «χρηματιστήριο» των μεταχειρισμένων δίσκων να είναι ιδιαίτερα ανεβασμένες.
Το «Γείρε στο μαξιλάρι μου» είχε ηχογραφηθεί το 1972 για το δίσκο του Πάριου «Τι θέλεις να κάνω». Επίσης, τέσσερα από τα τραγούδια είχαν κυκλοφορήσει το 1973 σε δίσκους 45 στροφών. Ο «Ξένος» με το «Όταν με φιλάς πεθαίνω» με τον Πάριο (που συμπεριλήφθηκαν επίσης και στον προσωπικό δίσκο του ερμηνευτή «Πού θα πάει πού» το 1974) και το «Σταύρωσε το προσκεφάλι» με το «Ανάμνησή μου μακρινή» με τον Δώρο Γεωργιάδη. Δυο τραγούδια ακόμα, τα «Μην τα θυμάσαι τα παλιά» και «Ότι αγαπώ το χάνω» με τον Δημήτρη Κοντολάζο κυκλοφόρησαν σε δίσκο 45 στροφών το 1974.
Μια εικοσαετία αργότερα, το 1993, κυκλοφόρησαν από την εταιρεία «D.P.I. ATHENAEUM» δυο συλλογές τραγουδιών του Ανδρέα Χατζηαποστόλου με τίτλο «Τραγούδια για πάντα» Νο 1 και Νο 2, στις οποίες υπήρχαν οκτώ από τα δώδεκα τραγούδια του «Καυτού παράπονου» στις ίδιες εκτελέσεις. Αρκετά από τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν σε δεύτερες εκτελέσεις από τραγουδιστές όπως η Ρένα Αδαμοπούλου, ο Παντελής Τιτάκης, η Πόπη Στάθη (κάποια πάνω στις ίδιες ορχήστρες) και κυκλοφόρησαν σε δίσκους από μικρότερες εταιρείες.
