Σε αυτό το τραγούδι, ο Βαγγέλης Γερμανός δηλώνει: «γουστάρω την ανεμελιά/γουστάρω την ανατροπή/αυτόχειρας καλύτερα/παρά σφαχτάρι στο μαντρί»!
Οι πρώτοι στίχοι είναι:
Είμαστε εμείς αιχμάλωτοι
του εφηβικού μας ονείρου
κι από παντού μας κυνηγά
το όραμα του απείρου
Του Χάους είμαστε άγγελοι
και της Αγάπης νόθα...
Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από το ποίημα «Εμείς οι λίγοι» της Λένας Τσούχλου, η οποία το 1946 θέλησε να υμνήσει την δική της παρέα, που μετά τον πόλεμο δημιούργησε τις πρώτες ροκ καταστάσεις στην Αθήνα...
Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι
τρελοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά
και τα έξαλλα μάτια
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές
και οι τραγικοί ερωτευμένοι
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει
Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι
κι οι μεγάλοι αρνητές
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο
και δεν είμαστε τίποτα από αυτόν τον κόσμο.
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι Προάγγελοι του Χάους!
(Λένα Τσούχλου - Εμείς οι λίγοι, 1946)
Το ποίημα είναι γραμμένο τον Ιούλιο του 1946 και η Λένα Τσούχλου ήταν τότε δραστήριο μέλος των Ανεύθυνων.
*Στο δωμάτιο της Νάτας Μελά, ένα από τα κέντρα δράσης των Ανεύθυνων.
Από αριστερά: Ρωμαίος Ζουλούμης, Τάκις Βασιλάκης (;), Ευθαλία Αργυροπούλου, Μίνως Αργυράκης. Μπροστά οι δύο κοπέλες που κάθονται στο πάτωμα: Νέλλη Ανδρικοπούλου και Νάτα Μελά. Η κοπέλα που έχει κρύψει το πρόσωπό της ανάμεσα στα χέρια, είναι η γλύπτρια Αλεξάνδρα Νικολετοπούλου. (Φωτό αγνώστου, 1945, ΑΡΧΕΙΟ Μ. Νταλούκα).
Οι Ανεύθυνοι είναι το πρώτο ελληνικό ροκ φαινόμενο, που εξελίσσεται μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο στα χρόνια 1946-1950 και που περιορίζεται όμως στην Αθήνα.
Είναι οι πρώτοι νέοι που ζητούν με «έξαλλο» τρόπο να ζήσουν τη στιγμή. Χορεύουν swing, γράφουν ποιήματα, ιστορίες, σκέψεις, ζωγραφίζουν, δημιουργούν αυτοσχέδιες παραστάσεις σε δρόμους και καφενεία, ταξιδεύουν για να βρουν εμπειρίες.
Είναι οι πρώτοι Υπαρξιστές, η διάθεσή τους είναι η ίδια με εκείνη των μετέπειτα μπήτνικς.
Η Λένα Τσούχλου ονομάζει τα παιδιά εκείνης της εποχής «τραγικούς ερωτευμένους», «αλύτρωτους στοχαστές» και «προάγγελους του χάους». Η Φώφη Τρέζου (κι αυτή μέλος της παρέας), λίγα χρόνια αργότερα, έγραψε το θεατρικό έργο «Οι Ανεύθυνοι», όπου περιγράφει την ψυχολογία της έξαλλης αυτής νεολαίας.
**Η Ιωάννα Χατζηνικολή (αριστερά) και η Λένα Τσούχλου. Στα 1946 οι δύο Ανεύθυνες, τολμούν να καπνίζουν, να φορούν καυτό σορτς και να παίζουν τάβλι σε αντροκρατούμενο καφενείο
Οι πρώτοι στίχοι είναι:
Είμαστε εμείς αιχμάλωτοι
του εφηβικού μας ονείρου
κι από παντού μας κυνηγά
το όραμα του απείρου
Του Χάους είμαστε άγγελοι
και της Αγάπης νόθα...
Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από το ποίημα «Εμείς οι λίγοι» της Λένας Τσούχλου, η οποία το 1946 θέλησε να υμνήσει την δική της παρέα, που μετά τον πόλεμο δημιούργησε τις πρώτες ροκ καταστάσεις στην Αθήνα...
Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι
τρελοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά
και τα έξαλλα μάτια
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές
και οι τραγικοί ερωτευμένοι
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει
Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι
κι οι μεγάλοι αρνητές
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο
και δεν είμαστε τίποτα από αυτόν τον κόσμο.
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι Προάγγελοι του Χάους!
(Λένα Τσούχλου - Εμείς οι λίγοι, 1946)
Το ποίημα είναι γραμμένο τον Ιούλιο του 1946 και η Λένα Τσούχλου ήταν τότε δραστήριο μέλος των Ανεύθυνων.
*Στο δωμάτιο της Νάτας Μελά, ένα από τα κέντρα δράσης των Ανεύθυνων.
Από αριστερά: Ρωμαίος Ζουλούμης, Τάκις Βασιλάκης (;), Ευθαλία Αργυροπούλου, Μίνως Αργυράκης. Μπροστά οι δύο κοπέλες που κάθονται στο πάτωμα: Νέλλη Ανδρικοπούλου και Νάτα Μελά. Η κοπέλα που έχει κρύψει το πρόσωπό της ανάμεσα στα χέρια, είναι η γλύπτρια Αλεξάνδρα Νικολετοπούλου. (Φωτό αγνώστου, 1945, ΑΡΧΕΙΟ Μ. Νταλούκα).
Οι Ανεύθυνοι είναι το πρώτο ελληνικό ροκ φαινόμενο, που εξελίσσεται μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο στα χρόνια 1946-1950 και που περιορίζεται όμως στην Αθήνα.
Είναι οι πρώτοι νέοι που ζητούν με «έξαλλο» τρόπο να ζήσουν τη στιγμή. Χορεύουν swing, γράφουν ποιήματα, ιστορίες, σκέψεις, ζωγραφίζουν, δημιουργούν αυτοσχέδιες παραστάσεις σε δρόμους και καφενεία, ταξιδεύουν για να βρουν εμπειρίες.
Είναι οι πρώτοι Υπαρξιστές, η διάθεσή τους είναι η ίδια με εκείνη των μετέπειτα μπήτνικς.
Η Λένα Τσούχλου ονομάζει τα παιδιά εκείνης της εποχής «τραγικούς ερωτευμένους», «αλύτρωτους στοχαστές» και «προάγγελους του χάους». Η Φώφη Τρέζου (κι αυτή μέλος της παρέας), λίγα χρόνια αργότερα, έγραψε το θεατρικό έργο «Οι Ανεύθυνοι», όπου περιγράφει την ψυχολογία της έξαλλης αυτής νεολαίας.
**Η Ιωάννα Χατζηνικολή (αριστερά) και η Λένα Τσούχλου. Στα 1946 οι δύο Ανεύθυνες, τολμούν να καπνίζουν, να φορούν καυτό σορτς και να παίζουν τάβλι σε αντροκρατούμενο καφενείο
