Ο Μαργαρίτης τραγουδάει Περίδη (ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΟ!)

Όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους τους προικισμένους ερμηνευτές. Άλλωστε ένα από τα προσόντα που συνετέλεσαν στην καθιέρωση του, πέρα από τις συχνά εύστοχες επιλογές ρεπερτορίου, είναι και το γεγονός πως διαθέτει προσωπική ταυτότητα και χαρακτήρα. Στην πολύχρονη διαδρομή του στη δισκογραφία που ξεκινά από τις αρχές του ΄80, ο Μαργαρίτης δεν «μιμήθηκε» στιγμή κανέναν προγενέστερο βάρδο. Διέθετε πλατιά κουλτούρα και γνώσεις γύρω από το ρεμπέτικο και το λαϊκό και τους πρωταγωνιστές του είδους, αλλά δεν «κόπιαρε» τον τρόπο, και τη «φόρμα» τους. Κινήθηκε αυτόνομα και αυτοδύναμα και γι’ αυτό πέτυχε όσα έχει κατορθώσει όλα αυτά τα χρόνια.

Στην ιστορία του τραγουδιού τις περισσότερες φορές που οι λαϊκοί -με την ουσία της λέξης- ερμηνευτές, κλήθηκαν να υπηρετήσουν έργα λόγιων συνθετών και στην πορεία τραγουδοποιών, μεγαλούργησαν. «Ζυμωμένοι» με τις απαιτητικές προϋποθέσεις και παραμέτρους της κατηγορίας τους, δεν είχαν πρόβλημα να μετρηθούν και να προσαρμοστούν με τα «νέα» -θεωρητικά, τουλάχιστον- δεδομένα.

Ο Μαργαρίτης δε, αναγεννήθηκε με περίφημο «Δε με νοιάζει, μη σε νοιάζει» (Δρόμοι του πουθενά-2000) που κινείται σε ροκ στράτες.

Εδώ αφήνει και πάλι φαρδιά- πλατιά τη σφραγίδα του σε ένα υπέροχο τραγούδι, ενός πραγματικά «ζηλευτού» τραγουδοποιού. Καλή ακρόαση!

*Το «Δώρο» προέρχεται από το αρχείο του μουσικού και παραγωγού Άγγελου Σφακιανάκη.