Έτσι ξεκινά μια ωραία μπαλάντα σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου, στίχους Λευτέρη Χαψιάδη και ερμηνευτή το Γιώργο Νταλάρα, που γράφτηκε το 1985, μετά από παραγγελία της τότε διευθύντριας του Δευτέρου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Σοφίας Μιχαλίτση, για να ακουστεί από το ραδιόφωνο στις 14 Φλεβάρη εκείνης της χρονιάς.
Για τον ίδιο λόγο γράφτηκε από το Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου, το τραγούδι «Του Αγίου Βαλεντίνου», με ερμηνεύτρια τη Βίκυ Μοσχολιού, που κυκλοφόρησε στη συνέχεια σε δίσκο 45 στροφών, ενώ τα τελευταία χρόνια συμπεριλήφθηκε σε μια συλλογή της Lyra με ερωτικά τραγούδια αλλά μπήκε και σαν bonus track στην επανέκδοση του cd «Σκουριασμένα χείλια» του Σταμάτη Κραουνάκη με τη Μοσχολιού, που κυκλοφόρησε με το περιοδικό «Δίφωνο» το 1999…
Το πρώτο κομμάτι όμως του Νικολόπουλου και του Χαψιάδη, δυστυχώς παραμένει ανέκδοτο μέχρι σήμερα…
Και ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας για τη σημερινή μέρα και τον τρόπο που γιορτάζεται, το ακούμε σαν ένα ξεχασμένο και σπάνιο δείγμα καλού ερωτικού τραγουδιού…
Για τον ίδιο λόγο γράφτηκε από το Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου, το τραγούδι «Του Αγίου Βαλεντίνου», με ερμηνεύτρια τη Βίκυ Μοσχολιού, που κυκλοφόρησε στη συνέχεια σε δίσκο 45 στροφών, ενώ τα τελευταία χρόνια συμπεριλήφθηκε σε μια συλλογή της Lyra με ερωτικά τραγούδια αλλά μπήκε και σαν bonus track στην επανέκδοση του cd «Σκουριασμένα χείλια» του Σταμάτη Κραουνάκη με τη Μοσχολιού, που κυκλοφόρησε με το περιοδικό «Δίφωνο» το 1999…
Το πρώτο κομμάτι όμως του Νικολόπουλου και του Χαψιάδη, δυστυχώς παραμένει ανέκδοτο μέχρι σήμερα…
Και ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας για τη σημερινή μέρα και τον τρόπο που γιορτάζεται, το ακούμε σαν ένα ξεχασμένο και σπάνιο δείγμα καλού ερωτικού τραγουδιού…
