Μίκης Θεοδωράκης: Σουίτα Μπαλέτου - Ελληνική Αποκριά BBC, Οκτώβρης 1957

Είναι άξιο θαυμασμού το γεγονός πως ο Μίκης Θεοδωράκης κατόρθωσε - παρ’ ότι, εκτός από τη μουσική του, αφιερώθηκε με πάθος στους κοινωνικούς αγώνες, από τα νεανικά του κιόλας χρόνια - να αφήσει ένα έργο τόσο μεγάλο σε σημαντικότητα όσο και σε εύρος.

Θα τολμήσω να πω ότι στη δική μας συνείδηση έχει εγγραφεί ως μέγας αναμορφωτής του ελληνικού τραγουδιού. Κυρίως, δηλαδή, τον αγαπήσαμε μέσα από το λαϊκό έργο του, δηλαδή, τα τραγούδια, και λιγότερο, ίσως, από το συμφωνικό του έργο, (λόγω κοινωνικών συνθηκών και μουσικής παιδείας και κουλτούρας) χωρίς να παραγνωρίζεται η βαρύτητα της παρουσίας του σε αυτό τον τομέα.

Κάθε άλλο, η συμφωνική μουσική είναι ένας χώρος στον οποίο κινήθηκε από τα πρώτα του βήματα, καθώς, και σε όλη τη δημιουργική φάση της ζωής του, δηλαδή, παράλληλα με το τραγουδοποιητικό, κυρίαρχο, έργο του, κυρίως, όμως, στην πρώτη περίοδο, από το 1946 με το «Πανηγύρι της Ασηγωνιάς» έως τα 1959, την εποχή, δηλαδή, που δισκογραφούσε τους πρώτους κύκλους τραγουδιών.

Τo 1957 βραβεύτηκε με Χρυσό Μετάλλιο Σύνθεσης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νέων στη Μόσχα από τον Dimitri Sostakovits για το έργο του Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα.

Ο Συμφωνικός Μίκης Θεοδωράκης συνιστά ένα μεγάλο κεφάλαιο στην μουσική ιστορία του τόπου μας, αλλά και στην παγκόσμια μουσική κοινότητα. Πιστεύω ότι αυτή του η πλευρά θα τονίζεται, θα ανακαλύπτεται και θα αποκαλύπτεται, περισσότερο, τα επόμενα χρόνια.