Η τραγουδίστρια, συνθέτης και ηθοποιός, Μαρίνα Σάττι, μόλις διασκεύασε τη «Νιφάδα», παλαιότερο τραγούδι (1991) του Νίκου Κυπουργού, σε στίχους Δημήτρη Μαυρίκιου.
Και αυτή η διασκευή, όπως και η περυσινή του μικρασιάτικου «Κούπες», βασίζεται πάνω στην ρυθμική επανάληψη, ώστε να δημιουργείται μία τελετουργική ατμόσφαιρα, που θυμίζει ινδική μάντρα.
Έτσι, η «Νιφάδα», από τραγούδι παιδικό (είχε γραφτεί για παιδική παράσταση), γίνεται ένας ιερατικός ψαλμός, και αυτό είναι ένα άκρως ενδιαφέρον στοιχείο.
Η Μαρίνα, απέδωσε το τραγούδι, ως one girl show, χρησιμοποιώντας το λούπερ, που δημιουργεί τις επαναλήψεις, και ένα μόνο πλήκτρο, για μία βασική μπασογραμμή. Ένα άλλο εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο, είναι η θεατρική υποστήριξη, των διασκευών.
Στη «Νιφάδα», η Σάττι εμφανίζεται σαν ξωτικό των Χριστουγέννων, σαν νεράιδα-νιφάδα, που θέλει να σε παρασύρει στην καρδιά του κόσμου όλου, στον Βόρειο Πόλο.
Στις «Κούπες», η εμφάνισή της θυμίζει τη Μίνι Μάους. Τόσο το μουσικό άκουσμα, όσο και η θεατρική υποστήριξη, των διασκευών, παραξένεψαν αρκετούς στην Ελλάδα.
Γνωστός συντάκτης εμπορικού περιοδικού, έφθασε στο σημείο, να μιλήσει για «κλαψομουνίαση», αντιδρώντας στο ύφος εκτέλεσης, που -κατά την γνώμη του- δεν ταιριάζει με το παραδοσιακό «Κούπες».
Αυτές οι κριτικές, δείχνουν μια σοβαρή έλλειψη κατανόησης, των καινούργιων στοιχείων, που φέρνει η Μαρίνα, αλλά και έναν συντηρητισμό, που κρύβεται πίσω από το «μοντέρνο» ύφος πολλών μουσικοκριτικών στην Ελλάδα.
Η Μαρίνα Σάττι έχει, από τον πατέρα της, αίμα Αραβικό, και από την μητέρα της, Μικρασιάτικο. Μεγάλωσε στην Κρήτη μέχρι που τελείωσε το Λύκειο και μετά σπούδασε στην Αθήνα κλασικό τραγούδι, θέατρο και χορό. Αργότερα, κέρδισε υποτροφία για το Berklee College of Music, και πήγε στην Βοστώνη, από όπου και αποφοίτησε το 2011.
Είναι γνωστές οι πολύ σημαντικές συνεργασίες της, με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μέχρι τώρα, όμως, δεν μας έχει παρουσιάσει δικό της έργο, πέρα από τις ενδιαφέρουσες διασκευές. Έχω την αίσθηση, πως αργεί.
Έχει ταλέντο και περιμένουμε πολλά από αυτήν.
Και αυτή η διασκευή, όπως και η περυσινή του μικρασιάτικου «Κούπες», βασίζεται πάνω στην ρυθμική επανάληψη, ώστε να δημιουργείται μία τελετουργική ατμόσφαιρα, που θυμίζει ινδική μάντρα.
Έτσι, η «Νιφάδα», από τραγούδι παιδικό (είχε γραφτεί για παιδική παράσταση), γίνεται ένας ιερατικός ψαλμός, και αυτό είναι ένα άκρως ενδιαφέρον στοιχείο.
Η Μαρίνα, απέδωσε το τραγούδι, ως one girl show, χρησιμοποιώντας το λούπερ, που δημιουργεί τις επαναλήψεις, και ένα μόνο πλήκτρο, για μία βασική μπασογραμμή. Ένα άλλο εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο, είναι η θεατρική υποστήριξη, των διασκευών.
Στη «Νιφάδα», η Σάττι εμφανίζεται σαν ξωτικό των Χριστουγέννων, σαν νεράιδα-νιφάδα, που θέλει να σε παρασύρει στην καρδιά του κόσμου όλου, στον Βόρειο Πόλο.
Στις «Κούπες», η εμφάνισή της θυμίζει τη Μίνι Μάους. Τόσο το μουσικό άκουσμα, όσο και η θεατρική υποστήριξη, των διασκευών, παραξένεψαν αρκετούς στην Ελλάδα.
Γνωστός συντάκτης εμπορικού περιοδικού, έφθασε στο σημείο, να μιλήσει για «κλαψομουνίαση», αντιδρώντας στο ύφος εκτέλεσης, που -κατά την γνώμη του- δεν ταιριάζει με το παραδοσιακό «Κούπες».
Αυτές οι κριτικές, δείχνουν μια σοβαρή έλλειψη κατανόησης, των καινούργιων στοιχείων, που φέρνει η Μαρίνα, αλλά και έναν συντηρητισμό, που κρύβεται πίσω από το «μοντέρνο» ύφος πολλών μουσικοκριτικών στην Ελλάδα.
Η Μαρίνα Σάττι έχει, από τον πατέρα της, αίμα Αραβικό, και από την μητέρα της, Μικρασιάτικο. Μεγάλωσε στην Κρήτη μέχρι που τελείωσε το Λύκειο και μετά σπούδασε στην Αθήνα κλασικό τραγούδι, θέατρο και χορό. Αργότερα, κέρδισε υποτροφία για το Berklee College of Music, και πήγε στην Βοστώνη, από όπου και αποφοίτησε το 2011.
Είναι γνωστές οι πολύ σημαντικές συνεργασίες της, με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μέχρι τώρα, όμως, δεν μας έχει παρουσιάσει δικό της έργο, πέρα από τις ενδιαφέρουσες διασκευές. Έχω την αίσθηση, πως αργεί.
Έχει ταλέντο και περιμένουμε πολλά από αυτήν.
