δύο συνεχόμενες μέρες.
Πετάω τη βαλίτσα χύμα στο αυτοκίνητο, και τρέχω να προλάβω το καράβι αφήνοντας πίσω τον Αντώνη για να τελειώσει το remix. Δεν ξέρω αν θα προλάβω τελικά το καράβι… Καράβι….!
Τελικά η κάθε νέα δουλειά είναι ένα ταξίδι. Ταξίδι κανονικό.
Με τις ετοιμασίες του, την ανυπομονησία να έρθει η ώρα, τη χαρά όταν αρχίσει αλλά και με μία γλυκόπικρη γεύση και μια ευχάριστη κούραση όταν τελειώσει.
Έτσι άρχισε και αυτό το ταξίδι, ακριβώς μόλις τέλειωσε το προηγούμενο.
Με πολύ σεβασμό και ευλάβεια έφτιαξα μία συλλογή από την τεράστια παράδοση του τόπου μας, συγκεντρώνοντας δώδεκα τραγούδια και σας την παραδίδω με το δικό μου τρόπο.
Καθώς και άλλα δεκατρία νέα κομμάτια της ψυχής μου, όπως αυτά που τώρα και 24 χρόνια θέλω να πιστεύω ότι ενώνονται με τη δική σας!
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου μουσικούς και φίλους για την προσφορά τους σε αυτή τη νέα δουλειά. Τον Νίκο Στρατάκη, τον Ηλία Κατσαβίδη, τον Παναγιώτη Χατζήμιχαηλίδη, τον Δημήτρη Σπυριδάκη , τον Γιώργο Τρουλλινό, τον Μανόλη Πίτερη, το Νίκο Σταθάκη , τον Κώστα Κοντογιάννη, και τον Ανδρέα μου.
Να μην ξεχάσω την Κατερίνα Γιαμαλή που την κουβαλήσαμε αυθημερόν από τη Θεσσαλονίκη για να μας γλυκάνει με τη φωνή της, αλλά και τον Τάκη Αργυρίου γιατί είναι αυτός που είναι και ευτυχώς δεν αλλάζει ποτέ!
Τέλος, τον Αντώνη Ζαχαράκη για τις ενορχηστρώσεις του, την επιμέλεια και αυτής της δουλειάς, αλλά το κυριότερο επειδή “ταξιδεύει” μαζί μου!
Παρκάρω όπως όπως, και με τη βαλίτσα στο χέρι τρέχω. Το πρόλαβα τελικά το καράβι.
Παίρνω τηλέφωνο στο studio και τους κάνω πλάκα ότι κατά λάθος λέει μπήκα σε ένα καράβι που μπάρκαρε για Ρόδο! Χαμός, αναμπουμπούλα, τους λέω τελικά ότι έκανα πλάκα, πάλι χαμός, αναμπουμπούλα, βρισιές, και γέλια!
Κοιτάω τη βαλίτσα μου. Η βαλίτσα του καλλιτέχνη… μια αλλαξιά ρούχα αλλά γεμάτη όνειρα!!!
Πάει και αυτό, τέλειωσε!
Πάμε για το επόμενο.
Καλό ταξίδι!
Στέλιος Μπικάκης
