«Θαθελα αυτήν την μνήμη να την πω»
Στην εποχή που ζούμε, είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι φορές στις οποίες κυκλοφορεί ένα cd με μόνο θετικά στοιχεία. Αυτό ισχύει στην περίπτωση της ολοκαίνουριας δισκογραφικής δουλειάς του Στέφανου Κορκολή, ο οποίος επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια με αμιγώς δικές του συνθέσεις. Η κασετίνα (γιατί περί κασετίνας πρόκειται) έχει τον τίτλο «Θαθελα αυτήν την μνήμη να την πω» και περιλαμβάνει συνολικά 21 συνθέσεις σε ποιήματα του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη.
Η πρώτη επαφή με το έργο έρχεται με το εξώφυλλο της κασετίνας, στο οποίο τα στοιχεία είναι γραμμένα με χρυσά και σκαλιστά γράμματα που τονίζονται από το σκούρο μπορντό χρώμα του σκληρού χαρτιού - υφάσματος. Στο τριανταπέντε σελίδων ενσωματωμένο βιβλιαράκι της έκδοσης περιλαμβάνονται αναλυτικά όλα τα ποιήματα του Καβάφη που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον συνθέτη. Τα ποιήματα παρατίθενται τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά, όπως και τα ονόματα όλων όσοι συμμετέχουν στη δημιουργία αυτού του αριστουργήματος. Η Συμφωνική Ορχήστρα Λάρισας (διεύθυνση Χρήστου Κτιστάκη), η Καμεράτα του Δημοτικού Ωδείου Βόλου (διεύθυνση Ιωακείμ Μπαλτσαβιά) και η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών (διεύθυνση Σάββα Ρακιντζάκη) είναι οι τρεις μεγάλες ορχήστρες που συμμετέχουν στην ολοκλήρωση αυτού του έργου, ενώ η Παιδική - Νεανική Πολυφωνική Χορωδία Πάτρας (διεύθυνση Αρετούσα Νικολοπούλου, η Μικτή Πολυφωνική Χορωδία Πάτρας (διεύθυνση Σταύρου Σολωμού), η Παιδική - Νεανική Χορωδία «Μουσικοί Ορίζοντες» (διεύθυνση Μπέλλας Λιονάκη) και το Φωνητικό Σύνολο «En-chor» (διεύθυνση Σάββα Ρακιντζάκη) συμπληρώνουν άψογα με τις ερμηνείες τους τα ήδη υπέροχα μελοποιημένα και «συμφωνικά» ποιήματα.
Στο πρώτο από τα δύο cd ακούμε μελοποιήσεις δώδεκα ποιημάτων του Κ.Π. Καβάφη με τη φωνή της Σοφίας Μανουσάκη, μιας ερμηνεύτριας που, αν και βρίσκεται στην αρχή της τρίτης δεκαετίας της ζωής της, ακούγεται σαν μια ώριμη, έμπειρη και συνειδητοποιημένη τραγουδίστρια, η οποία στην πρώτη της ολοκληρωμένη προσωπική δουλειά με νέα τραγούδια, δίνει τον καλύτερό της εαυτό σε αυτό το απαιτητικό -από όλες τις απόψεις- έργο. Ενώ τα κομμάτια διαφοροποιούνται μεταξύ τους τόσο σε μουσικό όσο και σε εκφραστικό επίπεδο, η ερμηνεύτρια καταφέρνει να προσαρμόσει το ύφος και τη χροιά της φωνής της με έναν τρόπο μαγικό, θυμίζοντας τις παλιές ερμηνεύτριες που μπορούσαν με άνεση να ερμηνεύουν διαφορετικών ειδών κομμάτια.
Τα τραγούδια του CD
Το cd ανοίγει με το «Μακρυά», μία μπαλάντα που αποτελεί την ιδανικότερη εισαγωγή για όλα αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν. Στη συνέχεια το «Του μαγαζιού» είναι ένα ήρεμο και συνάμα χαρούμενο τραγούδι, το οποίο αποπνέει μια «γλύκα». Το «Επέστρεφε» που ακολουθεί είναι πραγματική έκπληξη, αφού «ξεγελάει» τον ακροατή με τη σταδιακά αυξανόμενη έντασή του, η οποία στη γέφυρα απογειώνεται με τα έγχορδα και τα πνευστά. Στα «Κρυμμένα» είναι εντυπωσιακή εναλλαγή της ρυθμικής πιανιστικής ερμηνείας του συνθέτη με τη δυναμική παρέμβαση της ορχήστρας στο δεύτερο μέρος του κομματιού, ενώ το «Ένας γέρος» δημιουργεί μια εντελώς διαφορετική μουσική ατμόσφαιρα, αφού είναι ένα αργό και λυτρωτικό ζεϊμπέκικο. Τα «Κεριά» που ακολουθούν, είναι ένα ακόμα τραγούδι κλασικού ύφους, στο οποίο ο συνδυασμός του πιάνου και των δύο χορωδιών δίνουν μια νότα μελαγχολίας.
Μία ακόμα έκπληξη είναι το τραγούδι «Στο σπίτι της ψυχής», το οποίο άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ψυχεδελικό», από την πρώτη έως την τελευταία του νότα και μάλιστα, σε όλα τα επίπεδα και ιδιαιτέρως από τη στιγμή που ακούγεται το σόλο σαξόφωνο του Βασίλη Δεφίγγου, το οποίο γίνεται ένα με τη φωνή της Σοφίας Μανουσάκη. Το «Για να 'ρθουν» είναι μία ακόμα μπαλάντα με ένταση συναίσθημα και πάθος και η «Μονοτονία», με τον επίμονο και έντονο ρυθμό της, γίνεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα τραγούδια του δίσκου. Το δεύτερο λαϊκότροπο τραγούδι είναι το ποίημα «Σύγχυσις», όπου, με τη λιτή του ενορχήστρωση (πιάνο, ακορντεόν, κιθάρα, μαντολίνο), δημιουργεί ένα διαφορετικό ηχητικό τοπίο.
Η «Θάλασσα του πρωιού» είναι ένα ήρεμο αισθαντικό τραγούδι και «Τα παράθυρα» είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να ολοκληρωθεί το πρώτο cd, αφήνοντας τη φαντασία του ακροατή ανοιχτή για να περάσει στο δεύτερο, στο οποίο υπάρχουν εννέα μοναδικές συμφωνικές στιγμές του Στέφανου Κορκολή, βασισμένες σε ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη. Λίγο πριν από αυτό, όμως, ακούγεται ξανά το «Επέστρεφε» σε μια διαφορετική ενορχηστρωτική εκδοχή.
Τα συμφωνικά ποιήματα ξεκινούν με τις «Επιθυμίες» που είναι γραμμένες στο γνωστό ορχηστρικό ύφος του συνθέτη. Στους «Τρώες» το μουσικό ύφος αλλάζει εντελώς, αφού ο δυναμικός ρυθμός του πιάνου, σε συνδυασμό με την σχεδόν κινηματογραφική ενορχήστρωση και τη συμμετοχή της χορωδίας, δημιουργούν ένα ηχητικό διαμάντι γεμάτο με εικόνες.
Το «Θυμήσου, σώμα» ξεκινάει με τον γλυκό ήχο του πιάνου, στο οποίο προστίθενται δύο ακόμα μουσικά όργανα, το τσέλο και το όμποε και το «Ιωνικόν» έχει ανατολίτικο ήχο, απόλυτα ταιριασμένο με το ύφος του ομώνυμου ποιήματος. Στις «Φωνές» κυριαρχεί ο επιβλητικός ήχος του πιάνου, ενώ το «Μέρες του 1903» είναι ένα ακόμα κομμάτι έκπληξη που ξεκινάει ήρεμα για να «ανέβει» στην πορεία. Ακολουθεί η πιανιστική εκτέλεση του «Μακρυά» και στη συνέχεια ο δίσκος κλείνει με το «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον», σε ένα «αποχαιρετιστήριο» ύφος, ολοκληρώνοντας ιδανικά αυτό το μουσικό έργο.
Ο Στέφανος Κορκολής δημιούργησε εικοσιένα μοναδικά διαμάντια, απόλυτα ταιριασμένα με το νόημα των λέξεων στα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη. Είναι προφανές ότι αγάπησε αυτόν τον ποιητή, αφού κάθε του σύνθεση εναρμονίζεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο με την εκάστοτε ψυχική διάθεση του πολλάκις ταλαιπωρημένου δημιουργού. Και αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος έχει να κάνει με το ύφος των μελωδιών που, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μη αναμενόμενο, είναι με τέτοιο τρόπο γραμμένο ώστε να δώσει ένα άλλο νόημα στα ήδη γνωστά και αγαπητά ποιήματα. Ήχοι που αγγίζουν όλες τις αισθήσεις, μελωδίες που ταξιδεύουν τον ακροατή στην πολυτάραχη ζωή του Καβάφη, ακούσματα που θυμίζουν το παρελθόν και προϊδεάζουν για το μουσικό μέλλον. Το «Θαθελα αυτήν την μνήμη να την πω» είναι ένα έργο που ακτινοβολεί -συνολικά και μεμονωμένα-.
