Σαν σήμερα…
Στις 24 Απριλίου 1959 γεννήθηκε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Εντελώς συμπτωματικά και μετά από αρκετές ακροάσεις, σήμερα αποφάσισα να ασχοληθώ με την παρουσίαση της τελευταίας του δισκογραφικής δουλειάς.
«Με στόμα που γελά»
23 χρόνια μετά την πρώτη συνεργασία τους στο δίσκο «Στην Ανδρομέδα και στη γη» και μετά από κάποια από «σκόρπια» τραγούδια, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Σωκράτης Μάλαμας (αποκλειστικά ως ερμηνευτής) παρουσίασαν τον περασμένο Φλεβάρη την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, με τίτλο «Με στόμα που γελά». Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραψε τη μουσική στα 13 τραγούδια και τους στίχους σε 11, σε ένα οι στίχοι είναι της Ανδριανής Διαγουμά, ενώ το εναρκτήριο κομμάτι, που είναι και το μοναδικό που τραγουδά ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, είναι γραμμένο σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη.
Τα τραγούδια του cd
1) Στα πόδια της (ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης) Ερμηνεύει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου
2) Ρίλκε
3) Είχα τον κήπο της Εδέμ
4) Η καλύβα
5) Απόδραση
6) Σκέψη μου ξημερωμένη
7) Γυναίκες (Τα λόγια στηρίχθηκαν στο ποίημα «Γυναίκες αγαπώ…» του Hermann Hesse σε μετάφραση Λ. Κουκούλα)
8) Το ζητιανόξυλο
9) Κάρτες
10) Τάλα
11) Λάθος μοιρασιά (στίχοι: Ανδριανή Διαγουμά)
12) Μείνε κοντά μου
13) Τρυφερή σκιά
Η ενορχήστρωση έγινε συνεργατικά από τους συμμετέχοντες μουσικούς σε κάθε τραγούδι. Έπαιξαν οι μουσικοί: Κλέων Αντωνίου (ηλεκτρική κιθάρα), Λεωνίδας Κυρίδης (κοντραμπάσο), Βασίλης Μπαχαρίδης (κρουστά, νταούλι, καζάνι κρουστό), Κυριάκος Ταπάκης (ούτι, λαούτο), Δημήτρης Λάππας (τζουρά, ηλεκτρική & 12χορδη κιθάρα, μπουζούκι), Βασίλης Σαΐτης (τσέλο, ενορχήστρωση τσέλων), Αποστόλης Σιώτας (βιολί, ενορχήστρωση βιολιών), Νίκος Μαγνήσαλης (τύμπανα, κρουστά, τουμπελέκι), Δημήτρης Μυστακίδης (λαούτο, ακουστική κιθάρα, μπαγλαμά), Florian Mikuta (πλήκτρα), Γιάννης Αντωνιάδης (κλαρίνο), Θάνος Σταυρίδης (ακορντεόν πειραγμένο), Αποστόλης Γιάγκος (πλήκτρα, Rhodes, farfisa, πιάνο), Γιάννης Παπατριανταφύλλου (κοντραμπάσο), Αλέξανδρος Τσούγιεφ (ακορντεόν - μπαγιάν) και Γιάννης Αντωνιάδης (κλαρίνο). Ο Σωκράτης Μάλαμας έπαιξε ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μπουζουκομάνα, samples, τζουρά, τζουρά με Pignose και λαούτο. Φωνητικά έκαναν η Ματούλα Ζαμάνη, ο Γιάννης Λίταινας, ο Απόστολος Σιαραμπής, ο Κώστας Μάτας και η Ιουλία Καραπατάκη.
H ηχοληψία και η μίξη έγιναν από τον Μάκη Πελοπίδα στο studio «Αχός» στο Μεγαλόβρυσο Αγιάς, από τον Ιούνιο του 2017 ως τον Ιανουάριο του 2018, το artwork και η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι του Ηλία Γεωργιάδη, η διεύθυνση παραγωγής και η οργάνωση έγιναν από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, ενώ ο δίσκος κυκλοφόρησε από την «Αχός» (Αριστοτέλης και Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Ο.Ε.) και διανέμεται από την MLK.
Λίγα λόγια για το δίσκο
Μετά την ξεχωριστή παρουσίαση του δίσκου από το συνοδοιπόρο στο Ogdoo.gr Γιώργο Μυζάλη, δεν ξέρω αν χρειάζεται να προσθέσω κάτι περισσότερο. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που δεν έχω εντρυφήσει, όσο θα ‘θελα, στο συνολικό έργο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ώστε να έχω μια «συγκριτική» εικόνα με τις προηγούμενες δουλειές του.
Μοναδικό σημείο στο οποίο διαφωνώ με τον Γιώργο Μυζάλη, είναι όταν αναφέρεται στον ερμηνεία των τραγουδιών από τον Σωκράτη Μάλαμα και πιο συγκεκριμένα:
“Για μένα, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου συνεχίζει να γράφει τα πιο «ζαβά» (με την εντελώς καλή έννοια) τραγούδια στην ελληνική μουσική. Συνεχίζει να ενσωματώνει την καλλιέργειά του, την ξεχωριστή γνώση του και την ιδιαίτερη προσωπικότητά του μέσα στην τραγουδοποιία του. Για αυτό και, τελικά, θα προτιμούσα τον ίδιο για ερμηνευτή του δίσκου.
Γιατί, όσο κι αν έχει σχεδόν «συγγενικές» μουσικές σχέσεις με το Μάλαμα, ο τελευταίος δεν αγγίζει το 100% στο τραγούδισμα αυτού του υλικού. Το «ομαλοποιεί» σε βαθμό που, εμένα τουλάχιστον, με κάνει να φαντάζομαι το άλλο και να το προτιμώ”.
Πιστεύω πως η αρτιότερη ερμηνευτική τεχνική του Μάλαμα, ανέδειξε τα τραγούδια πολύ περισσότερο από μια ενδεχόμενη, «αρχέγονη» ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ίσως η φωνή του Παπακωνσταντίνου να είναι και το στοιχείο που απέτρεψε όλα αυτά τα χρόνια, μια ενδελεχή μελέτη του υλικού του.
Ακούγοντας όμως το δίσκο, ειδικά σήμερα που είναι τα γενέθλιά του, δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό και να μεταφέρω κάποια σημεία που ξεχώρισα από αυτή τη δουλειά. Το πρώτο τραγούδι του δίσκου καταρχάς με τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη, που περιγράφει την ιστορία ενός άντρα που πήγε σε ένα από αυτά τα «σπίτια». Δεν ξέρω αν έχει καταγραφεί άλλο προηγούμενο παρόμοιας ιστορίας, ενός άντρα που διώχθηκε κακήν κακώς από το «σπίτι», επειδή ήθελε μόνο να κλάψει στα πόδια της γυναίκας… Σε διαφορετικό ύφος, οι πέρα για πέρα σημερινοί στίχοι της «Απόδρασης» που επίσης ξεχώρισα.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα λαϊκότροπα τραγούδια του δίσκου, που καλύπτουν το μισό, περίπου, υλικό. Καμηλιέρικα, τσιφτετέλια, μια συρτορούμπα, γραμμένα λες κι έρχονται από τις χρυσές δεκαετίες του λαϊκού τραγουδιού, αλλά με ένα λόγο ποιητικό. Τραγούδια για τα οποία είμαι βέβαιος, πως πολύ σύντομα θα τραγουδιούνται στις καλοκαιρινές συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου με τον Σωκράτη Μάλαμα…
Στη λίστα που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο.
