12 κλασικά λαϊκά ή «λαϊκότροπα» τραγούδια του Μίκη, σε ένα cd που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την «Ζεύξις».
Και τα 12 τραγούδια είναι στο ρυθμό του ζεϊμπέκικου:
1)Tης ξενιτιάς (Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες) (Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός)
2)Σαββατόβραδο (Τάσος Λειβαδίτης)
3)Βρέχει στη φτωχογειτονιά (Τάσος Λειβαδίτης)
4)Στα περβόλια (Μίκης Θεοδωράκης)
5)Δραπετσώνα (Τάσος Λειβαδίτης)
6)Γωνιά, γωνιά (Δημήτρης Χριστοδούλου)
7)Μέρα Μαγιού μου μίσεψες (Γιάννης Ρίτσος)
8)Το φεγγάρι κάνει βόλτα (Μίκης Θεοδωράκης)
9)Ένα δειλινό (Μίκης Θεοδωράκης)
10)Άπονες εξουσίες (Μιχάλης Κακογιάννης)
11)Το όνειρο (Μίκης Θεοδωράκης)
12)Βασίλεψες αστέρι μου (Γιάννης Ρίτσος)
Η ενορχήστρωση έγινε από τον Δημήτρη Γιαννακάκη, που έπαιξε πιάνο, ακορντεόν, σύνθι, μπαγλαμά. Μπουζούκια έπαιξαν ο Σωτήρης Κοτόπουλος και ο Γρηγόρης Μητρόπουλος, μπάσο ο Κώστας Γιαννακάκης, κιθάρες ο Βαγγέλης Στοΐδης, τύμπανα και κρουστά ο Δημήτρης Μητρούσης. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο «Ορφικός» στη Θεσσαλονίκη από τους Δημήτρη Μητρούση και Δημήτρη Γιαννακάκη.
Ο Πασχάλης Τόνιος γράφει για τον Μίκη: Μίκης Θεοδωράκης, μια ιστορία χωρίς όρια, ένα σύμβολο της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από την χωρίς σταματημό προσφορά του στην τέχνη, στους αγώνες. Μόνο το όνομα του όταν διαβάσεις, νιώθεις ότι σε βάζει απέναντι από το φως, από τον ήλιο, σου δίνει δύναμη, σε εμπνέει να αγωνιστείς, να προχωρήσεις το δικό σου δρόμο χωρίς φόβους. Να δημιουργήσεις, να ονειρευτείς, για σένα, για την πατρίδα σου, για τους συνανθρώπους σου. Χωρίς άλλες περιγραφές, το όνομα του Μίκη αποτελεί την προσωποποίηση του σύγχρονου Πολιτισμού και για μας τους νεότερους καλλιτέχνες έμπνευση και όραμα της καλλιτεχνικής αφετηρίας μας…
Νιώθω ευλογημένος που μου δίνεται η ευκαιρία να τραγουδήσω τα λαϊκά αριστουργήματα του Μίκη Θεοδωράκη. Είναι σαν να κοινωνώ την ψυχή μου... Όταν μάλιστα αυτά έχουν ερμηνευθεί από μυθικές φωνές όπως αυτές του Στέλιου, του Γρηγόρη και του Γιώργου (σε επανεκτέλεση), τότε πρέπει να έχεις και λίγο θράσος για να το κάνεις! Έχω τη χαρά και την τύχη να έχω γνωρίσει αυτούς τους σπουδαίους καλλιτέχνες και θα ‘λεγα ότι αποτέλεσαν πρότυπά μου. Ο Γρηγόρης μάλιστα, με τον οποίο είχα συνεργαστεί αρκετές φορές, ήταν αυτός που με σύστησε στον Μίκη.
Τα έργα του Μίκη, όποτε κι αν τα τραγουδήσει κανείς, είναι σαν καινούργια. Η διαχρονικότητά τους ξεπερνάει τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου και γι’ αυτό είναι πάντα επίκαιρα, με τις αξίες, τα νοήματα και τα μηνύματα που κουβαλάνε μέσα τους, στο λόγο και στη μουσική. Είναι μια παράλληλη πορεία με την Ελλάδα μέσα στο χρόνο.
Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλες τις μέχρι σήμερα συνεργασίες, σαν τραγουδιστή και σαν συνθέτη με την «Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης», για την εκτίμηση αλλά και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου.
Πασχάλης Τόνιος
Νομίζω πως κάθε έκδοση με τραγούδια του Μίκη, προκαλεί ενδιαφέρον για ακρόαση. Στη συγκεκριμένη, ακούμε μια σειρά από τραγούδια που έχουν ηχογραφηθεί δεκάδες - ίσως και παραπάνω- φορές, όπως άλλωστε συμβαίνει και στις περισσότερες συλλογές τραγουδιών του Μίκη. Όσες φορές βέβαια αν έχουν ειπωθεί αυτά τα τραγούδια, το ρίσκο μιας επανεκτέλεσης, πολύ περισσότερο δισκογραφημένης, παραμένει μεγάλο… Πολύ μεγαλύτερο όταν πρόκειται για τις «Άπονες εξουσίες», το «Γωνιά, γωνιά» ή το «Δυο γιους είχες μανούλα μου». Απλά, θεωρώ και το έχω ξαναγράψει αρκετές φορές, πως, όσο σωστός κι αν είναι ένας ερμηνευτής, χρειάζεται και μια δεύτερη φωνή, γυναικεία ενδεχομένως, σε 1-2 τραγούδια για να «σπάει» η ανδρική μονοφωνία.
Όσον αφορά τις ενορχηστρώσεις, τα τραγούδια, με εξαίρεση τα «Περβόλια», ενορχηστρώθηκαν με βάση τις πρώτες εκτελέσεις τους. Ίσως, κάποιες παρεμβάσεις ακόμα, λειτουργούσαν θετικά στο συνολικό αποτέλεσμα…
Παρατηρώντας το εξώφυλλο του cd, μου γεννήθηκε η εξής απορία, σχετικά με τον τίτλο: «Γιατί λαϊκότροπα και όχι λαϊκά; Ίσως επειδή υπάρχουν κι άλλοι δίσκοι του Μίκη, που λέγονται έτσι;»
Την απάντηση, αλλά και τον τίτλο του δίσκου, τη δίνει ο ίδιος ο συνθέτης στο σημείωμά του στο cd, χαρακτηρίζοντας τα συγκεκριμένα κομμάτια ως «λαϊκότροπα»:
Για τον Πασχάλη Τόνιο | Αθήνα 12/2/2013
Κατ’ αρχήν ωραία η ιδέα σου να συγκεντρώσεις μερικά από τα ζεϊμπέκικά μου. Βλέπεις, τα χρόνια περνούν και οι νέες γενιές έχουν μεσάνυχτα για τη μουσική μου, τα τραγούδια μου και ιδιαίτερα «Τα λαϊκότροπα», που είναι και τα πιο χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό θέλω οι επαναλήψεις να γίνονται με όλη την απαιτούμενη σοβαρότητα από κάθε άποψη, ερμηνευτικά, ορχηστρικά. Σε άκουσα λοιπόν με προσοχή και με χαρά διαπίστωσα ότι όλα αυτά τα στοιχεία χαρακτηρίζουν την προσπάθειά σου. Η φωνή σου και η ερμηνεία σου ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των έργων που ερμηνεύεις, η δε ορχηστρική συνοδεία βρίσκεται απολύτως στο πνεύμα και τις προδιαγραφές της μουσικής μου. Το ίδιο και η ηχοληψία. Δεν έχω παρά να συγχαρώ εσένα και τους συνεργάτες σου και να σας ευχηθώ Καλή επιτυχία
Μίκης Θεοδωράκης
Παρ’ όλες τις παρατηρήσεις, έχουμε να κάνουμε με αξιοπρεπείς επανεκτελέσεις από έναν τραγουδιστή που έχει «δοκιμαστεί» στο συγκεκριμένο υλικό, και το «κατέχει». Μετά από πολλές ζωντανές εμφανίσεις, η δισκογραφική καταγραφή των τραγουδιών του Μίκη με τη φωνή του Τόνιου, ίσως και να ’ταν και προσωπικό «απωθημένο» του ερμηνευτή κι αυτό βεβαίως είναι απόλυτα λογικό και θεμιτό… Και το σημείωμα του Μίκη στο δίσκο, είναι σαφώς, το μεγαλύτερο «παράσημο» για τον ερμηνευτή….
Και τα 12 τραγούδια είναι στο ρυθμό του ζεϊμπέκικου:
1)Tης ξενιτιάς (Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες) (Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός)
2)Σαββατόβραδο (Τάσος Λειβαδίτης)
3)Βρέχει στη φτωχογειτονιά (Τάσος Λειβαδίτης)
4)Στα περβόλια (Μίκης Θεοδωράκης)
5)Δραπετσώνα (Τάσος Λειβαδίτης)
6)Γωνιά, γωνιά (Δημήτρης Χριστοδούλου)
7)Μέρα Μαγιού μου μίσεψες (Γιάννης Ρίτσος)
8)Το φεγγάρι κάνει βόλτα (Μίκης Θεοδωράκης)
9)Ένα δειλινό (Μίκης Θεοδωράκης)
10)Άπονες εξουσίες (Μιχάλης Κακογιάννης)
11)Το όνειρο (Μίκης Θεοδωράκης)
12)Βασίλεψες αστέρι μου (Γιάννης Ρίτσος)
Η ενορχήστρωση έγινε από τον Δημήτρη Γιαννακάκη, που έπαιξε πιάνο, ακορντεόν, σύνθι, μπαγλαμά. Μπουζούκια έπαιξαν ο Σωτήρης Κοτόπουλος και ο Γρηγόρης Μητρόπουλος, μπάσο ο Κώστας Γιαννακάκης, κιθάρες ο Βαγγέλης Στοΐδης, τύμπανα και κρουστά ο Δημήτρης Μητρούσης. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο «Ορφικός» στη Θεσσαλονίκη από τους Δημήτρη Μητρούση και Δημήτρη Γιαννακάκη.
Ο Πασχάλης Τόνιος γράφει για τον Μίκη: Μίκης Θεοδωράκης, μια ιστορία χωρίς όρια, ένα σύμβολο της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από την χωρίς σταματημό προσφορά του στην τέχνη, στους αγώνες. Μόνο το όνομα του όταν διαβάσεις, νιώθεις ότι σε βάζει απέναντι από το φως, από τον ήλιο, σου δίνει δύναμη, σε εμπνέει να αγωνιστείς, να προχωρήσεις το δικό σου δρόμο χωρίς φόβους. Να δημιουργήσεις, να ονειρευτείς, για σένα, για την πατρίδα σου, για τους συνανθρώπους σου. Χωρίς άλλες περιγραφές, το όνομα του Μίκη αποτελεί την προσωποποίηση του σύγχρονου Πολιτισμού και για μας τους νεότερους καλλιτέχνες έμπνευση και όραμα της καλλιτεχνικής αφετηρίας μας…
Νιώθω ευλογημένος που μου δίνεται η ευκαιρία να τραγουδήσω τα λαϊκά αριστουργήματα του Μίκη Θεοδωράκη. Είναι σαν να κοινωνώ την ψυχή μου... Όταν μάλιστα αυτά έχουν ερμηνευθεί από μυθικές φωνές όπως αυτές του Στέλιου, του Γρηγόρη και του Γιώργου (σε επανεκτέλεση), τότε πρέπει να έχεις και λίγο θράσος για να το κάνεις! Έχω τη χαρά και την τύχη να έχω γνωρίσει αυτούς τους σπουδαίους καλλιτέχνες και θα ‘λεγα ότι αποτέλεσαν πρότυπά μου. Ο Γρηγόρης μάλιστα, με τον οποίο είχα συνεργαστεί αρκετές φορές, ήταν αυτός που με σύστησε στον Μίκη.
Τα έργα του Μίκη, όποτε κι αν τα τραγουδήσει κανείς, είναι σαν καινούργια. Η διαχρονικότητά τους ξεπερνάει τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου και γι’ αυτό είναι πάντα επίκαιρα, με τις αξίες, τα νοήματα και τα μηνύματα που κουβαλάνε μέσα τους, στο λόγο και στη μουσική. Είναι μια παράλληλη πορεία με την Ελλάδα μέσα στο χρόνο.
Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλες τις μέχρι σήμερα συνεργασίες, σαν τραγουδιστή και σαν συνθέτη με την «Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης», για την εκτίμηση αλλά και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου.
Πασχάλης Τόνιος
Νομίζω πως κάθε έκδοση με τραγούδια του Μίκη, προκαλεί ενδιαφέρον για ακρόαση. Στη συγκεκριμένη, ακούμε μια σειρά από τραγούδια που έχουν ηχογραφηθεί δεκάδες - ίσως και παραπάνω- φορές, όπως άλλωστε συμβαίνει και στις περισσότερες συλλογές τραγουδιών του Μίκη. Όσες φορές βέβαια αν έχουν ειπωθεί αυτά τα τραγούδια, το ρίσκο μιας επανεκτέλεσης, πολύ περισσότερο δισκογραφημένης, παραμένει μεγάλο… Πολύ μεγαλύτερο όταν πρόκειται για τις «Άπονες εξουσίες», το «Γωνιά, γωνιά» ή το «Δυο γιους είχες μανούλα μου». Απλά, θεωρώ και το έχω ξαναγράψει αρκετές φορές, πως, όσο σωστός κι αν είναι ένας ερμηνευτής, χρειάζεται και μια δεύτερη φωνή, γυναικεία ενδεχομένως, σε 1-2 τραγούδια για να «σπάει» η ανδρική μονοφωνία.
Όσον αφορά τις ενορχηστρώσεις, τα τραγούδια, με εξαίρεση τα «Περβόλια», ενορχηστρώθηκαν με βάση τις πρώτες εκτελέσεις τους. Ίσως, κάποιες παρεμβάσεις ακόμα, λειτουργούσαν θετικά στο συνολικό αποτέλεσμα…
Παρατηρώντας το εξώφυλλο του cd, μου γεννήθηκε η εξής απορία, σχετικά με τον τίτλο: «Γιατί λαϊκότροπα και όχι λαϊκά; Ίσως επειδή υπάρχουν κι άλλοι δίσκοι του Μίκη, που λέγονται έτσι;»
Την απάντηση, αλλά και τον τίτλο του δίσκου, τη δίνει ο ίδιος ο συνθέτης στο σημείωμά του στο cd, χαρακτηρίζοντας τα συγκεκριμένα κομμάτια ως «λαϊκότροπα»:
Για τον Πασχάλη Τόνιο | Αθήνα 12/2/2013
Κατ’ αρχήν ωραία η ιδέα σου να συγκεντρώσεις μερικά από τα ζεϊμπέκικά μου. Βλέπεις, τα χρόνια περνούν και οι νέες γενιές έχουν μεσάνυχτα για τη μουσική μου, τα τραγούδια μου και ιδιαίτερα «Τα λαϊκότροπα», που είναι και τα πιο χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό θέλω οι επαναλήψεις να γίνονται με όλη την απαιτούμενη σοβαρότητα από κάθε άποψη, ερμηνευτικά, ορχηστρικά. Σε άκουσα λοιπόν με προσοχή και με χαρά διαπίστωσα ότι όλα αυτά τα στοιχεία χαρακτηρίζουν την προσπάθειά σου. Η φωνή σου και η ερμηνεία σου ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των έργων που ερμηνεύεις, η δε ορχηστρική συνοδεία βρίσκεται απολύτως στο πνεύμα και τις προδιαγραφές της μουσικής μου. Το ίδιο και η ηχοληψία. Δεν έχω παρά να συγχαρώ εσένα και τους συνεργάτες σου και να σας ευχηθώ Καλή επιτυχία
Μίκης Θεοδωράκης
Παρ’ όλες τις παρατηρήσεις, έχουμε να κάνουμε με αξιοπρεπείς επανεκτελέσεις από έναν τραγουδιστή που έχει «δοκιμαστεί» στο συγκεκριμένο υλικό, και το «κατέχει». Μετά από πολλές ζωντανές εμφανίσεις, η δισκογραφική καταγραφή των τραγουδιών του Μίκη με τη φωνή του Τόνιου, ίσως και να ’ταν και προσωπικό «απωθημένο» του ερμηνευτή κι αυτό βεβαίως είναι απόλυτα λογικό και θεμιτό… Και το σημείωμα του Μίκη στο δίσκο, είναι σαφώς, το μεγαλύτερο «παράσημο» για τον ερμηνευτή….
