«Να ’ρχεται η άνοιξη»
Στα τέλη του 2017 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τα δέκα καινούργια τραγούδια που έγραψαν ο Χρήστος Νικολόπουλος με την Λίνα Νικολακοπούλου για την Ζωή Παπαδοπούλου, με τον αισιόδοξο τίτλο «Να ’ρχεται η άνοιξη». Πριν από λίγες ημέρες έφτασε στα χέρια μου κι εντελώς συμπτωματικά, σήμερα που, μετά από αρκετές ακροάσεις, ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο, διαπίστωσα πως το ημερολόγιο δείχνει 21 Μαρτίου. Είναι δηλαδή η επίσημη έναρξη της ωραιότερης εποχής του χρόνου…
Τα τραγούδια του cd
1) Να ’ρχεται η άνοιξη
2) Η νύχτα είναι δίπλα σου
3) Τα όνειρα του καθενός
4) Αν είναι η αγάπη σύνορο
5) Απ’ έξω μη μ’ αφήνεις
6) Καμιά φορά
7) Δάκρυ που πονά
8) Ό, τι ανέβασε η καρδιά
9) Αδύνατον
10) Ήθελα να φύγω
11) Αδύνατον (νέα μίξη)
Έπαιξαν οι μουσικοί
Την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Χρήστος Νικολόπουλος που έπαιξε μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά, ακουστική κιθάρα στο 5 κι έκανε τις δεύτερες φωνές. Έπαιξαν μαζί του οι Βασίλειος Χατζηδημητρίου (drums, κρουστά), Χρήστος Μιχάλης (ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα σε όλα τα τραγούδια και πλήκτρα και programming στα 7 και 9), Νίκος Ρούλος (μπάσο), Τάσος Καντάς (ακορντεόν), Νίκος Στρατηγός (πιάνο, πλήκτρα), Τάκης Βασιλείου (κρουστά στα 1,7,8,9), Μενέλαος Μωραΐτης (τούμπα), Βασίλης Παναγιωτόπουλος (τρομπόνι) Κώστας Σαπούνης (τρομπέτα). Η ενορχήστρωση στα τραγούδια «Δάκρυ που πονά» και «Αδύνατον» έγινε από τον Χρήστο Μιχάλη, ενώ στη δεύτερη εκδοχή του «Αδύνατον» ενορχήστρωσε και έπαιξε κιθάρες ο Κώστας Νικολόπουλος.
Η ηχοληψία και η μίξη έγιναν από τον Βασίλη Νικολόπουλο και τον Βαγγέλη Καλαρά στο Studio «Ν», το mastering από τον Γιάννη Ιωαννίδη και τον Γιώργο Αντωνίου, οι φωτογραφίες είναι της Artemis Papageraki, ο σχεδιασμός της έκδοσης του Σταύρου Κούλα, η γενική επιμέλεια της Λίνας Νικολακοπούλου και η καλλιτεχνική επιμέλεια και οργάνωση της Νάντιας Νικολοπούλου. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από «Το Ρήμα» του Χρήστου Νικολόπουλου και διανέμεται από την MLK. Στο εσώφυλλο φιλοξενούνται ένα κείμενο του Χρήστου Νικολόπουλου κι ένα της Λίνας Νικολακοπούλου.
Έξι «φιλιά της καληνύχτας»
Αν είναι σωστά τα στοιχεία μου, η συνεργασία του Χρήστου Νικολόπουλου με την Λίνα Νικολακοπούλου απαριθμούσε, μέχρι την έκδοση αυτού του δίσκου, έξι μόνο τραγούδια. «Καρδιά μου εγώ», «Πρόσωπο με πρόσωπο» και «Της καληνύχτας τα φιλιά» με ερμηνεύτρια την Ελευθερία Αρβανιτάκη το 1991, «Η ευτυχία της Ευτυχίας» με τον Μιχάλη Δημητριάδη το 1993, «Τι κι αν στα πω» με την Ελένη Δήμου και τον ίδιο το συνθέτη το 1996 και το «Με τα μάτια της ευτυχίας» το 2007, με τον Λάκη Λαζόπουλο και τον Χρήστο Νικολόπουλο. Η επιτυχία που γνώρισαν βέβαια τα τρία πρώτα με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, δημιουργεί την εντύπωση πως τα τραγούδια είναι περισσότερα…
Λίγα λόγια για το δίσκο και τους συντελεστές
Ερμηνεύτρια με πολλές δυνατότητες, που μπορεί να υποστηρίξει άνετα λαϊκά τραγούδια, όπως αυτά του Χρήστου Νικολόπουλου, αλλά και μπαλάντες με pop ηχοχρώματα, η Ζωή Παπαδοπούλου μπήκε στη δισκογραφία το 2005 με τις «ευλογίες» της Χαρούλας Αλεξίου και το πολυσυλλεκτικό cd «Κρύσταλλα κόκκινα φιλιά». Το 2008 η Ζωή Παπαδοπούλου παρουσίασε το, επίσης, πολυσυλλεκτικό «Τατουάζ» και μια δεκαετία μετά ήρθε η ώρα για την τρίτη της δισκογραφική δουλειά. Αυτά τα δώδεκα χρόνια συμμετείχε σε μια σειρά από δίσκους συνθετών ή τραγουδιστών και είναι, μάλλον, αξιοπερίεργο το ότι μετά από τόσα χρόνια σταθερής παρουσίας σε ζωντανά προγράμματα (δικά της ή άλλων καλλιτεχνών), ηχογράφησε μόνο τρεις δίσκους...
Την τελευταία δεκαετία ο Χρήστος Νικολόπουλος παρουσίασε εννέα ολόκληρους δίσκους με καινούργια τραγούδια, πέντε με ζωντανές ηχογραφήσεις, ενώ συμμετείχε γράφοντας από ένα έως και έξη τραγούδια σε δίσκους τραγουδιστών. Η τελευταία συμμετοχή του Νικολόπουλου καταγράφηκε το περασμένο καλοκαίρι με τέσσερα τραγούδια σε στίχους Αντώνη Ανδρικάκη και Βασίλη Γιαννόπουλου στο νέο δίσκο του Δημήτρη Μπάση «Τι τα θέλεις» που κυκλοφόρησε από το Ogdoo Music Group. Κι όπως λένε οι πληροφορίες μας ο λαϊκός συνθέτης ετοιμάζει αυτή την εποχή καινούργια τραγούδια με στίχους του Φίλιππου Γράψα για τον Στέλιο Διονυσίου, καθώς και ένα δίσκο με την Πίτσα Παπαδοπούλου.
Παρόλη τη δημιουργικότητα και παραγωγικότητά του λοιπόν, ο Χρήστος Νικολόπουλος συνεχίζει να γράφει νέα λαϊκά τραγούδια, που, αν μη τι άλλο, είναι αναγνωρίσιμα του συνθέτη τους. Είναι βέβαια αυτονόητο, πως ένας δημιουργός με, περίπου, 2.000 τραγούδια στην ελληνική δισκογραφία, δεν μπορεί να διεκδικεί κάθε φορά «δάφνες» πρωτοτυπίας. Ούτε είναι αυτό το ζητούμενο. Προσωπικά, ήμουν πάντα της άποψης πως οι δημιουργοί της γενιάς και της κλάσης του Νικολόπουλου «οφείλουν» να γράφουν όσο αντέχουν. Από κει και πέρα τα τραγούδια θα βρουν το δρόμο τους. Τα ίδια ισχύουν βεβαίως και για τη Λίνα Νικολακοπούλου, τα τελευταία τραγούδια της οποίας ακούσαμε πριν από ένα χρόνο σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου με ερμηνεύτρια την Μαριάννα Πολυχρονίδη.
Τα καινούργια τραγούδια του Νικολόπουλου, είναι, όπως πάντα, γραμμένα στους λαϊκούς δρόμους και ρυθμούς και «φλερτάρουν» διακριτικά με το χθες, με μια σύγχρονη όμως αντίληψη. Όσον αφορά τον ερωτικό, κυρίως, λόγο της Λίνας Νικολακοπούλου, έχω την αίσθηση, πως αυτή τη φορά προσπάθησε να προσαρμοστεί στη λαϊκότητα των μελωδιών του συνθέτη και να γράψει απλά λαϊκά τραγούδια, που, χωρίς να χρειάζονται δεύτερη ανάγνωση, περιγράφουν τις σχέσεις αλλά και τη μοναξιά, χρησιμοποιώντας, ενίοτε, χαρακτηριστικές λέξεις και εκφράσεις της εποχής μας (euro-λίγκα, ευρωζώνη κλπ).
Με λίγα λόγια είναι ιδιαίτερα σημαντικό που δημιουργοί με τη διαδρομή του Χρήστου Νικολόπουλου και της Λίνας Νικολακοπούλου γράφουν ακόμα και σήμερα τραγούδια που έχουν τα φόντα, για να κερδίσουν το στοίχημα της διαχρονικότητας…
