Για τη σύνθεση της μουσικής, ο Μάνος Χατζιδάκις παρέμεινε το 1975 για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ιταλία. Θέμα της ταινίας ήταν τα παιχνίδια συνομωσίας των κέντρων εξουσίας και η φυσική αντίδραση των λαών. Όπως αναφέρεται στο σημείωμα του δίσκου o σκηνοθέτης «ακολούθησε τον απόλυτο ρεαλισμό στο σενάριο συνδυάζοντας τα πλάνα μυθοπλασίας με επίκαιρο υλικό της εποχής. Έμπνευση του συνθέτη έγιναν, η βία της εξουσίας, αλλά και τα σύμβολα της ελευθερίας της δικαιοσύνης της πνευματικής ανάτασης, μέσα από μορφές της σύγχρονης ιστορίας που πέρασαν στον ύψιστο ποιητικό κόσμο. Το αυθεντικό τελευταίο πλάνο της ταινίας ήταν μια ζοφερή “προφητεία” που πάγωσε την ανθρωπότητα 26 χρόνια αργότερα».
Η μουσική από το «Faccia di spia» παρουσιάστηκε σε δυο συναυλίες στις 24 & 25 του περασμένου Σεπτέμβρη, από την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΝΕΡΙΤ και το Μουσικό Σύνολο Μάνος Χατζιδάκις, με αρχιμουσικό τον Λουκά Καρυτινό.
Τα δώδεκα θέματα της σουίτας, που ηχογραφήθηκαν το 1975, είναι:
1)Faccia di spia
2)Conspiracy
3)Marche revolution
4)C.I.A.
5)The fall I & II
6)Revolution
7)The ballad of Che
8)Conspiracy II
9)Volivia
10)Guerillas
11)Requiem for Che
12)Myth of the revolution
Tην ορχήστρα διηύθυνε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Νίκος Γκίνος: κλαρινέτο, Σταμάτης Πρωτόπαπας: φλάουτο, Αναστάσιος Κλαβανίδης: τρομπόνι, Βαγγέλης Σκούρας: κόρνο, Σωκράτης Άνθης, Γεράσιμος Ρεϋμόνδης: τρομπέτα, Νίκος Λαβράνος, Γιώργος Λαβράνος, Νίκος Κορατζίνος: κρουστά, Βασίλης Τενίδης: κιθάρα, Σωτήρης Ταχιάτης: τσέλο, Ανδρέας Ροδουσάκης: κοντραμπάσο, Λευτέρης Ψωμιάδης: πιάνο, Αλίκη Κρίθαρη: άρπα, Δημήτρης Βράσκος: βιολί, μαντολίνο, Γιώργος Κινδύνης, Νίκος Κάρδαρης: βιόλα, Τάσος Διακογιώργης: σαντούρι, Κλωντ Σιελιέ : όμποε.
H έκδοση κυκλοφόρησε από τον «Σείριο» σε διεύθυνση παραγωγής του Γιώργου Χατζιδάκι. Το mastering έγινε στο Studio Sierra από τον Χρήστο Ζορμπά και η γραφιστική επιμέλεια από τον Πέτρο Παράσχη.
Θεωρώ, πως και μόνο το γεγονός της κυκλοφορίας ενός ανέκδοτου έργο του Χατζιδάκι, θα έπρεπε να απασχολεί ολόκληρο τον μουσικό τύπο της χώρας, τουλάχιστον ενημερωτικά. Αντιθέτως, ελάχιστες σοβαρές καταχωρήσεις διάβασα σε διαδικτυακό επίπεδο. Δεν έχω βέβαια εικόνα, για το πόσο η συγκεκριμένη έκδοση απασχόλησε τον ραδιοφωνικό κόσμο… Ίσως εκεί τα «μηνύματα» είναι θετικότερα…
Δεν έχω δει την ταινία, ούτε έχω ασχοληθεί ενδελεχώς με τον διεθνή κινηματογράφο για να έχω εμπεριστατωμένη άποψη, σχετικά με το έργο ή με το πόσο ταίριαξε η μουσική με την εικόνα. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω, μετά από αρκετές ακροάσεις του δίσκου, είναι πως θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί έναν αυτόνομο ορχηστρικό δίσκο του Χατζιδάκι, ανεξάρτητο από τη μεγάλη οθόνη. Και βεβαίως, αυτονόητο είναι, πως η έκδοση όλων των εργασιών του συνθέτη που παρέμειναν ανέκδοτες, είναι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, επιβεβλημένη….
Παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον όσα αναφέρει ο Μάνος Χατζιδάκις στο μικρό σημείωμα στο εσώφυλλο του cd, σχετικά με την κινηματογραφική μουσική: «Όταν η φωτογραφία ζωντάνεψε στα τέλη του περασμένου αιώνα, απλώθηκε μονομιάς σιωπή θαυμαστική συγχρόνως και θωπευτική. Σιωπή απ’ τις αμίλητες φιγούρες που κινήθηκαν, σιωπή κι απ’ τον κόσμο που βωβός παρατηρούσε στην τετράγωνη λευκή οθόνη να πραγματοποιούνται εξαίσια οράματα έρωτα και πάθους, με ανεξίτηλες μορφές ανδρών και γυναικών καθώς και ατελείωτα γκαγκς μεγάλων κωμικών, που μας παρείχαν νέες διαστάσεις στα προβλήματα εκείνου του καιρού.
Μα σαν μίλησαν οι φιγούρες, σκοτώθηκε η σιωπή κι ο χώρος γέμισε αμηχανία και Μουσική. Έτσι γεννήθηκε η Μουσική του Κινηματογράφου, θα έλεγε κανείς. Από τη σιωπή. Και η Μουσική αυτή υπήρξε στην αρχή λίγο σκοτάδι, τίτλοι, ηχητική περιγραφή του ονείρου, πράξη ζωής και θάνατος, ενέργεια, νίκη, τέλος- διέξοδος, επιστροφή στο σπίτι.
Η Μουσική του Κινηματογράφου συντηρεί στη μνήμη την εικόνα, την ερμηνεύει, ενώ συγχρόνως χρωματίζει επιθυμίες και μνήμες και την προσωπική μας ταύτιση με τις πτυχές ενός ονείρου 35 χιλιοστών».
Μάνος Χατζιδάκις
Η μουσική από το «Faccia di spia» παρουσιάστηκε σε δυο συναυλίες στις 24 & 25 του περασμένου Σεπτέμβρη, από την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΝΕΡΙΤ και το Μουσικό Σύνολο Μάνος Χατζιδάκις, με αρχιμουσικό τον Λουκά Καρυτινό.
Τα δώδεκα θέματα της σουίτας, που ηχογραφήθηκαν το 1975, είναι:
1)Faccia di spia
2)Conspiracy
3)Marche revolution
4)C.I.A.
5)The fall I & II
6)Revolution
7)The ballad of Che
8)Conspiracy II
9)Volivia
10)Guerillas
11)Requiem for Che
12)Myth of the revolution
Tην ορχήστρα διηύθυνε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Νίκος Γκίνος: κλαρινέτο, Σταμάτης Πρωτόπαπας: φλάουτο, Αναστάσιος Κλαβανίδης: τρομπόνι, Βαγγέλης Σκούρας: κόρνο, Σωκράτης Άνθης, Γεράσιμος Ρεϋμόνδης: τρομπέτα, Νίκος Λαβράνος, Γιώργος Λαβράνος, Νίκος Κορατζίνος: κρουστά, Βασίλης Τενίδης: κιθάρα, Σωτήρης Ταχιάτης: τσέλο, Ανδρέας Ροδουσάκης: κοντραμπάσο, Λευτέρης Ψωμιάδης: πιάνο, Αλίκη Κρίθαρη: άρπα, Δημήτρης Βράσκος: βιολί, μαντολίνο, Γιώργος Κινδύνης, Νίκος Κάρδαρης: βιόλα, Τάσος Διακογιώργης: σαντούρι, Κλωντ Σιελιέ : όμποε.
H έκδοση κυκλοφόρησε από τον «Σείριο» σε διεύθυνση παραγωγής του Γιώργου Χατζιδάκι. Το mastering έγινε στο Studio Sierra από τον Χρήστο Ζορμπά και η γραφιστική επιμέλεια από τον Πέτρο Παράσχη.
Θεωρώ, πως και μόνο το γεγονός της κυκλοφορίας ενός ανέκδοτου έργο του Χατζιδάκι, θα έπρεπε να απασχολεί ολόκληρο τον μουσικό τύπο της χώρας, τουλάχιστον ενημερωτικά. Αντιθέτως, ελάχιστες σοβαρές καταχωρήσεις διάβασα σε διαδικτυακό επίπεδο. Δεν έχω βέβαια εικόνα, για το πόσο η συγκεκριμένη έκδοση απασχόλησε τον ραδιοφωνικό κόσμο… Ίσως εκεί τα «μηνύματα» είναι θετικότερα…
Δεν έχω δει την ταινία, ούτε έχω ασχοληθεί ενδελεχώς με τον διεθνή κινηματογράφο για να έχω εμπεριστατωμένη άποψη, σχετικά με το έργο ή με το πόσο ταίριαξε η μουσική με την εικόνα. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω, μετά από αρκετές ακροάσεις του δίσκου, είναι πως θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί έναν αυτόνομο ορχηστρικό δίσκο του Χατζιδάκι, ανεξάρτητο από τη μεγάλη οθόνη. Και βεβαίως, αυτονόητο είναι, πως η έκδοση όλων των εργασιών του συνθέτη που παρέμειναν ανέκδοτες, είναι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, επιβεβλημένη….
Παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον όσα αναφέρει ο Μάνος Χατζιδάκις στο μικρό σημείωμα στο εσώφυλλο του cd, σχετικά με την κινηματογραφική μουσική: «Όταν η φωτογραφία ζωντάνεψε στα τέλη του περασμένου αιώνα, απλώθηκε μονομιάς σιωπή θαυμαστική συγχρόνως και θωπευτική. Σιωπή απ’ τις αμίλητες φιγούρες που κινήθηκαν, σιωπή κι απ’ τον κόσμο που βωβός παρατηρούσε στην τετράγωνη λευκή οθόνη να πραγματοποιούνται εξαίσια οράματα έρωτα και πάθους, με ανεξίτηλες μορφές ανδρών και γυναικών καθώς και ατελείωτα γκαγκς μεγάλων κωμικών, που μας παρείχαν νέες διαστάσεις στα προβλήματα εκείνου του καιρού.
Μα σαν μίλησαν οι φιγούρες, σκοτώθηκε η σιωπή κι ο χώρος γέμισε αμηχανία και Μουσική. Έτσι γεννήθηκε η Μουσική του Κινηματογράφου, θα έλεγε κανείς. Από τη σιωπή. Και η Μουσική αυτή υπήρξε στην αρχή λίγο σκοτάδι, τίτλοι, ηχητική περιγραφή του ονείρου, πράξη ζωής και θάνατος, ενέργεια, νίκη, τέλος- διέξοδος, επιστροφή στο σπίτι.
Η Μουσική του Κινηματογράφου συντηρεί στη μνήμη την εικόνα, την ερμηνεύει, ενώ συγχρόνως χρωματίζει επιθυμίες και μνήμες και την προσωπική μας ταύτιση με τις πτυχές ενός ονείρου 35 χιλιοστών».
Μάνος Χατζιδάκις
