ακρόαση τον δικαιώνει. Ο Λιδάκης είναι χωρίς αμφιβολία ένας σπουδαίος ερμηνευτής με ακριβό ρεπερτόριο και συνεπείς επιλογές. Άλλωστε απ’ το ξεκίνημά του έχει πληρώσει το τίμημα της εκλεκτικότητάς του. Συνεχίζει να κινείται σε απαιτητικές στράτες δίχως λοξοδρομήσεις και παρατυπίες.
Στο νέο, ζηλευτό του δίσκο αποδίδει 14 δημιουργίες διαλεκτών συνοδοιπόρων όπως η Βάσω Αλαγιάννη, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θοδωρής Γκόνης και ο «πολύς» Μανώλης Ρασούλης που δεν είναι πια κοντά μας αλλά ευτυχώς έχουμε τους στίχους του, τις σκέψεις του.
Η σπορά του «Αύριο θα είναι αργά» ξεκινά με το μεστό «Στάρι» και ακολουθεί το γνωστό από τις ζωντανές παραστάσεις του ερμηνευτή «Εγώ θέλω μονάχος μου» το οποίο αργότερα συναντάμε σε μια διαφορετική μουσική version. Βλέπετε ο στίχος του Θοδωρή Γκόνη ευλογήθηκε δύο φορές, μία από το Σωκράτη μάλαμα και μία απ’ τον Ορφέα Περίδη.
Επίσης υπάρχει επαναπροσεγγίσεις του Λιδάκη σε τραγούδια που αγαπήσαμε με τις φωνές της Γλυκερίας και του Μάλαμα, «Χωρίς να σ’ έχω» και «Συνήθεια δίχτυ», αντίστοιχα. Και στα δύο ο ερμηνευτής «βάζει» τη δική του προσωπικότητα. Ειδικά το δεύτερο «απαιτούσε» μια νέα ερμηνεία σαν κι αυτήν.
Περίτεχνα ζεϊμπέκικα το «Όταν λέω Σαλονίκη» και τα καθαρόαιμα «Και πέρασαν», «Μάσκα» καθώς και το «κουτσό» αλλά γοητευτικό «Δυο ποτήρια μια κουβέντα». Γλυκόπιοτες ρούμπες το ομότιτλο και «Το χάδι το ψηφίζω» όπως και το τάνγκο-μπολέρο «Να σ’ αγαπήσω δυο φορές». Το ίδιο ισχύει και για το «ηπειρώτικο» «Απαντησάδικα δεν έχει» και τη μπαλάντα «Μες του Θαβώρ το φως».
Κυκλοφορεί από τη Heaven music.
Η σπορά του «Αύριο θα είναι αργά» ξεκινά με το μεστό «Στάρι» και ακολουθεί το γνωστό από τις ζωντανές παραστάσεις του ερμηνευτή «Εγώ θέλω μονάχος μου» το οποίο αργότερα συναντάμε σε μια διαφορετική μουσική version. Βλέπετε ο στίχος του Θοδωρή Γκόνη ευλογήθηκε δύο φορές, μία από το Σωκράτη μάλαμα και μία απ’ τον Ορφέα Περίδη.
Επίσης υπάρχει επαναπροσεγγίσεις του Λιδάκη σε τραγούδια που αγαπήσαμε με τις φωνές της Γλυκερίας και του Μάλαμα, «Χωρίς να σ’ έχω» και «Συνήθεια δίχτυ», αντίστοιχα. Και στα δύο ο ερμηνευτής «βάζει» τη δική του προσωπικότητα. Ειδικά το δεύτερο «απαιτούσε» μια νέα ερμηνεία σαν κι αυτήν.
Περίτεχνα ζεϊμπέκικα το «Όταν λέω Σαλονίκη» και τα καθαρόαιμα «Και πέρασαν», «Μάσκα» καθώς και το «κουτσό» αλλά γοητευτικό «Δυο ποτήρια μια κουβέντα». Γλυκόπιοτες ρούμπες το ομότιτλο και «Το χάδι το ψηφίζω» όπως και το τάνγκο-μπολέρο «Να σ’ αγαπήσω δυο φορές». Το ίδιο ισχύει και για το «ηπειρώτικο» «Απαντησάδικα δεν έχει» και τη μπαλάντα «Μες του Θαβώρ το φως».
Κυκλοφορεί από τη Heaven music.
