Συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά οι αγαπημένοι σε όλους μας και προσωπικοί ήρωες του Κώστα: Χρόνης Αηδονίδης, Δήμητρα Γαλάνη, Πάνος Κατσιμίχας, Σταμάτης Κραουνάκης, Γιώτα Νέγκα, Μίλτος Πασχαλίδης, Ορφέας Περίδης, Γιώργος Ρωμανός, Διονύσης Σαββόπουλος, Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο ίδιος ο Κώστας Λειβαδάς σε επτά τραγούδια. Ήδη ακούγονται από το ραδιόφωνο τα τραγούδια «Πάω να δω τ’ αστέρια» σε στίχους και μουσική του Κώστα Λειβαδά με την ορχήστρα της Πάτρας και την ερμηνεία του Διονύση Σαββόπουλου, καθώς και το ομότιτλο «Γραμμένο με Κόκκινο» με ερμηνευτή τον Κώστα, σε μουσική δική του και ποίηση του Ανδρέα Παναγόπουλου. Σε συνεργασία για μία ακόμα φορά με τον ενορχηστρωτή Γιώργο Ζαχαρίου και ένα σύνολο θαυμάσιων μουσικών, δημιουργήθηκε ένας καινούργιος ήχος, μια επιστροφή στο μέλλον όπως χαρακτηριστικά και ενδεικτικά λέει ο Κώστας. Το ηλεκτρικό τραγούδι με τον ηλεκτρισμό στη βάση και το δύσκολο στοίχημα να ενοποιηθεί το υλικό με τις πιο λυρικές «στιγμές» μέσα στο έργο. Τα κουαρτέτα εγχόρδων και τα πνευστά, τα παραδοσιακά όργανα, όλα ενταγμένα σε μια ταυτότητα, σε ένα αίσθημα, στο σύγχρονο Ελληνικό τραγούδι.
Συμπληρώνοντας 18 χρόνια από την ηχογράφηση του πρώτου του τραγουδιού και ύστερα από πολλά μελοποιημένα ποιήματα και τραγούδια που ο κόσμος έβαλε στην καρδιά του, όπως Έρωτας τάχα να ‘ναι αυτό, (Λειβαδάς – Τσαλιγοπούλου), Για να σε συναντήσω (Μ. Λιδάκης), Σ’ έχω δε σ’ έχω (Μ. Λιδάκης), Τα βήματά σου (Γ. Κότσιρας) κ.α., ο Κώστας Λειβαδάς σχολιάζει για την συγκυρία και την στιγμή που τελικά εκδίδεται αυτό το έργο: «Είναι απίστευτο αλλά και απόλυτα αναμενόμενο απ’ την άλλη… το πώς -- ολοκληρώνοντας, αναγκαστικά με μεγάλα διαλλείματα αυτή την περιπέτεια ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια - βλέπω τώρα πως το δέσιμο των ποιημάτων μεταξύ τους, ο λόγος σε αυτή τη συλλογή τραγουδιών απ’ τον Ευριπίδη ως τον Ανέστη Ευαγγέλου και τον Ανδρέα Παναγόπουλο, αποκαλύπτει ένα τοπίο συγγενές και εδραιωμένο στο δραματικό τοπίο της πατρίδας μας αυτή τη στιγμή. Άλλοτε σε πρώτο και συχνά σε δεύτερο επίπεδο. Είναι εντυπωσιακό τόσο σαν αλληγορία όσο και σαν ρεπορτάζ καθώς σχεδόν όλα τα ποιήματα είναι σα να γράφτηκαν από το πολύ μακρινό χθες ως το πρόσφατο για το ακριβώς τώρα». Κ.Λ