«Αιώνια μέθη» με ξεχωριστούς συντελεστές
Μετά την παρουσίασή της τον περασμένο Φλεβάρη στην Αθήνα, πριν από λίγες ημέρες παρουσιάστηκε και στην Θεσσαλονίκη η «Αιώνια μέθη», η καινούργια δισκογραφική δουλειά του συνθέτη Γιώργου Καγιαλίκου και του στιχουργού Δημήτρη Λέντζου, με ερμηνευτές τον Ανδρέα Καρακότα, την Ευτυχία Μητρίτσα και την Πίτσα Παπαδοπούλου, ενώ μια ερμηνευτική «παρτίδα» ρίχνει ο ίδιος ο Γιώργος Καγιαλίκος.
Τα τραγούδια του cd
1) Το μέσα ταξίδι – Ανδρέας Καρακότας
2) Χίλιες φορές σε έχασα – Ευτυχία Μητρίτσα
3) Παλιό εικόνισμα – Πίτσα Παπαδοπούλου
4) Όταν χορεύεις πολεμάς – Ανδρέας Καρακότας
5) Η παράσταση – Ευτυχία Μητρίτσα
6) Της νύχτας τα τροπάρια – Ανδρέας Καρακότας
7) Ανατολικά – Ευτυχία Μητρίτσα
8) Η μάνα μου η Καρκαλού – Ανδρέας Καρακότας
9) Η παρτίδα – Γιώργος Καγιαλίκος
10) Στα χαλικιάτικα – Ανδρέας Καρακότας
11) Τον φτωχό τον βασιλιά μου – Ευτυχία Μητρίτσα
Έπαιξαν οι μουσικοί
Η ενορχήστρωση έγινε από τον Γιώργο Καγιαλίκο. Έπαιξαν οι μουσικοί: Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Δημήτρης Ρέππας (μπουζούκι, μαντολίνο), Γιώργος Βεντουρής (μπάσο), Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί), Μαρίνος Γαλατσινός (κλαρινέτο, φλάουτο), Βαγγέλης Σκούρας (γαλλικό κόρνο), Τίνα Δεσύλλα (όμποε), Γιάννης Καραμπέτσος (τρομπέτα). Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν από τον Γιώργο Φραγγέλη στο «Soundhouse Studio Athens», το σχέδιο του εξωφύλλου είναι λεπτομέρεια από το έργο του Καραβάτζο «Άρρωστος Βάκχος», ενώ ο δίσκος κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του Μετρονόμου.
«…γλυκά με καις Ανατολή σαν πιπεριά στο στόμα…»
Ίσως θεωρηθεί υπερβολή, αλλά νομίζω πως όταν μετά από χρόνια έρθει η ώρα να αναφερθούμε στους στιχουργούς που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το στίχο στο «έντεχνο» λαϊκό τραγούδι των τελευταίων 40 χρόνων, ένας από αυτούς θα είναι και ο Δημήτρης Λέντζος. Τα τελευταία χρόνια ο Δημήτρης Λέντζος έχει παρουσιάσει μια σειρά από ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές - αλλά και μεμονωμένα τραγούδια - με στίχους που μελοποίησαν συνθέτες όπως ο Χρήστος Λεοντής, ο Μιχάλης Τερζής, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Παντελής Θαλασσινός καθώς και πολλοί άλλοι νεότεροι. Στην «Αιώνια μέθη», ο Δημήτρης Λέντζος, «ακροβατώντας» ανάμεσα στην ποίηση και το λαϊκό στίχο, γράφει έντεκα τραγούδια, που, όπως πολύ εύστοχα αναφέρεται στο δελτίο τύπου, περιγράφουν τα ανθρώπινα πάθη, την αιώνια μέθη και τη χθόνια μοίρα και αφηγούνται μικρές ιστορίες για την ωραία νοσταλγία μιας μελλούμενης πλάνης και με το λυτρωτικό - παντοτινό αίτημα μνήμης «μνήσθητί μου, όταν έλθεις».
Όσον αφορά το μουσικό μέρος, ο Γιώργος Καγιαλίκος ακολουθεί το δρόμο που χάραξαν συνθέτες που διέπρεψαν στο «έντεχνο» τραγούδι όπως Μίκης Θεοδωράκης (κυρίως η λυρική πλευρά του), ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Σταύρος Ξαρχάκος, πολύ περισσότερο ο Μάνος Χατζιδάκις και όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Νίκος Κυπουργός. Δεν είναι λίγες οι στιγμές στην «Αιώνια μέθη» που θυμήθηκα τα λαϊκότροπα τραγούδια του Χατζιδάκι της δεκαετίας 1975-1985.
Ιδανικοί αποδεικνύονται και οι ερμηνευτές, που προέρχονται από διαφορετικές γενιές. Δυστυχώς δεν έχουμε την ευκαιρία να ακούμε συχνά τον Ανδρέα Καρακότα σε καινούργια τραγούδια, πολύ περισσότερο σε προσωπικό δίσκο. Έτσι η παρουσία του με πέντε τραγούδια στην «Αιώνια μέθη» νομίζω πως έχει ιδιαίτερη αξία. Το ίδιο «ακριβοθώρητη» δισκογραφικά είναι και η Ευτυχία Μητρίτσα, που θεωρώ μια από τις σημαντικές ερμηνεύτριες της νεότερης γενιάς.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει βεβαίως στο «Παλιό εικόνισμα», το τραγούδι με το οποίο συμμετέχει η Πίτσα Παπαδοπούλου. Ένα τραγούδι λαϊκό μεν, αλλά με τελείως διαφορετικό στίχο και ήχο από αυτά που έχει κατά κόρον τραγουδήσει μέχρι σήμερα. Κερδισμένο στοίχημα θα το χαρακτήριζα, αφού αν και «έξω από τα νερά της», θεωρώ πως η Πίτσα Παπαδοπούλου καταθέτει μια από τις σημαντικότερες ερμηνείες της 50χρονης και πλέον διαδρομής της στο λαϊκό τραγούδι. Όπως σημείωσε πρόσφατα ο Γιώργος Καγιαλίκος στη σελίδα του στο facebook, σχετικά με το συγκεκριμένο τραγούδι: «Οι στίχοι του Δημήτρη Λέντζου φόρος τιμής στις τραγουδίστριες μιας εποχής».
Πρόκειται, με λίγα λόγια, για μια από τις σημαντικότερες δουλειές που άκουσα τελευταία. Δουλειά για την οποία είμαι βέβαιος πως αν είχε κυκλοφορήσει κάποια χρόνια πριν (στα χρόνια του ’70 ή μέχρι τα μέσα του ’80) και με την ανάλογη υποστήριξη από τα μέσα, θα είχε κερδίσει μια ευρύτατη αναγνώριση. Τόσο η δομή της άλλωστε, με ένα συνθέτη, ένα στιχουργό και τέσσερις ερμηνευτές, όσο και το εξώφυλλο παραπέμπουν στους δίσκους μιας άλλης εποχής.
Κλείνοντας αυτή τη μικρή παρουσίαση, δεν μπορώ να μην αναφέρω, πως από τη στιγμή που άκουσα το δίσκο, έχει «σφηνωθεί» στο μυαλό μου ένας στίχος από το τραγούδι «Ανατολικά»:
«Σαν μπόλι πιάνει το φιλί
στο άγριο το σώμα
γλυκά με καις Ανατολή
σαν πιπεριά στο στόμα»
Στο video μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο.
