Ο πολυαναμενόμενος δίσκος του Γιάννη Χαρούλη. Ένας ακόμη «δύσκολος» και απαιτητικός κρίκος στην ιδιαίτερη αλυσίδα - διαδρομή του ερμηνευτή και τραγουδοποιού.
Αυτήν την φορά ο Χαρούλης συμπράττει με τον συνθέτη Λουκά Θάνο που το «Σάλπισμά» του ακούστηκε ηχηρό στα τέλη της δεκαετίας του ’70, πάντα με το λόγο ποιητών (Βάρναλη, Καρυωτάκη, Αλέξανδρου Θάνου) και με τη μεστή ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη. Έκτοτε ο πολυδιάστατος Θάνος (συνθέτης, χορογράφος, θεατρικός σκηνοθέτης και ηθοποιός) συνέχισε να δίνει αραιά το παρών στη δισκογραφία με «δύσβατες» αλλά και «άμεσες» εργασίες φτάνοντας μέχρι και τις αρχές της νέας χιλιετίας.
Ακούγοντας τις πρώτες ανάσες του δίσκου, πρώτη ακρόαση, φανερώνεται ένα δημιουργικό αποτέλεσμα με γερή ρίζα, όπου το παραδοσιακό συναντά το σύγχρονο με έντεχνο αλλά και «ροκ» τρόπο. Στο πάντρεμα βοηθάει και ο ψαγμένος, προφητικός αλλά και την ίδια ώρα προσιτός λόγος του Κωστή Παλαμά.
Τα τραγούδια δίχως να φαίνονται «εύκολα», είναι γλυκόπιοτα. Έχουν κοινωνικές αναφορές αλλά και διάχυτο «πλατύ» έρωτα. Στο «άγγιγμά» τους καταλυτικό ρόλο έχει η ερμηνεία του Χαρούλη και οι «παραπομές» της που ενδεχομένως βοηθούν το συνθέτη να ξεδιπλώσει τον πλούτο του.
Ο Θάνος ντύνει με ταιριαστές μελωδικές εικόνες το σύμπαν του Παλαμά. Ορισμένα δε τραγούδια έχουν τη δύναμη να λειτουργήσουν αυτόνομα και σαν «κράχτες» να μαγνητίσουν το ενδιαφέρον του ευρύ κοινού ώστε να προσεγγιστεί με ζέση το συνολικό δημιούργημα.
Δίσκος με ισχυρό αποτύπωμα και χαρακτήρα!
Αυτήν την φορά ο Χαρούλης συμπράττει με τον συνθέτη Λουκά Θάνο που το «Σάλπισμά» του ακούστηκε ηχηρό στα τέλη της δεκαετίας του ’70, πάντα με το λόγο ποιητών (Βάρναλη, Καρυωτάκη, Αλέξανδρου Θάνου) και με τη μεστή ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη. Έκτοτε ο πολυδιάστατος Θάνος (συνθέτης, χορογράφος, θεατρικός σκηνοθέτης και ηθοποιός) συνέχισε να δίνει αραιά το παρών στη δισκογραφία με «δύσβατες» αλλά και «άμεσες» εργασίες φτάνοντας μέχρι και τις αρχές της νέας χιλιετίας.
Ακούγοντας τις πρώτες ανάσες του δίσκου, πρώτη ακρόαση, φανερώνεται ένα δημιουργικό αποτέλεσμα με γερή ρίζα, όπου το παραδοσιακό συναντά το σύγχρονο με έντεχνο αλλά και «ροκ» τρόπο. Στο πάντρεμα βοηθάει και ο ψαγμένος, προφητικός αλλά και την ίδια ώρα προσιτός λόγος του Κωστή Παλαμά.
Τα τραγούδια δίχως να φαίνονται «εύκολα», είναι γλυκόπιοτα. Έχουν κοινωνικές αναφορές αλλά και διάχυτο «πλατύ» έρωτα. Στο «άγγιγμά» τους καταλυτικό ρόλο έχει η ερμηνεία του Χαρούλη και οι «παραπομές» της που ενδεχομένως βοηθούν το συνθέτη να ξεδιπλώσει τον πλούτο του.
Ο Θάνος ντύνει με ταιριαστές μελωδικές εικόνες το σύμπαν του Παλαμά. Ορισμένα δε τραγούδια έχουν τη δύναμη να λειτουργήσουν αυτόνομα και σαν «κράχτες» να μαγνητίσουν το ενδιαφέρον του ευρύ κοινού ώστε να προσεγγιστεί με ζέση το συνολικό δημιούργημα.
Δίσκος με ισχυρό αποτύπωμα και χαρακτήρα!
