«Φυλάξου! Μύθοι και τραγούδια για ζόρικους καιρούς»
Σκαλίζοντας πριν από λίγες μέρες, κατά την προσφιλή μου συνήθεια, τα cd στα ράφια ενός από τα εναπομείναντα δισκοπωλεία της Θεσσαλονίκης, μου προξένησε το ενδιαφέρον ένα βιβλίο cd, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα. Στο εξώφυλλο έγραφε: «Φυλάξου! Μύθοι και τραγούδια για ζόρικους καιρούς». Μουσική: Τάσος Γκρους, στίχοι τραγουδιών και μύθοι: Ιωάννης Πανουτσόπουλος, τραγουδούν: Φωτεινή Βελεσιώτου, Καλλιόπη Βέττα, Τάσος Γκρους, ενορχήστρωση: Γιάννης Κ. Ιωάννου, εικονογράφηση: Βαγγέλης Χερουβείμ. Κυκλοφόρησε το 2014.
Διαβάζοντας τους τίτλους στο οπισθόφυλλο το μάτι μου «έπεσε» στο κομμάτι Νο 13, που έχει τον τίτλο «Που ’σαι Στέλιο». Όπως καταλαβαίνετε, δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ περισσότερο για να αγοράσω το cd…
Το σημείωμα στο cd:
Το σημείωμα στην πρώτη σελίδα του βιβλίου είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικό για το περιεχόμενο:Σε αυτόν τον τόπο, όταν οι «άπιστοι» πατούσανε τον κάμπο, στα ορεινά οι βλάμηδες το ρίχνανε στο κλέφτικο και ροβολούσαν στις πλαγιές με τις τσακιρομάτες. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε αυτόν τον κύκλο τραγουδιών, διότι είναι βαρύ να κουβαλάμε μια τέτοια παράδοση και αβάσταχτο να διασχίσουμε μια ολόκληρη χιλιετία στα μουγκά.
Κάπου στα ορεινά του Γκύζη λοιπόν, ο Τάσος Γκρους και ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος, άρχισαν πριν είκοσι περίπου χρόνια να σχεδιάζουν έναν κύκλο τραγουδιών ακατάλληλων για την εποχή που η Ελλάδα ετοιμαζόταν να αποκτήσει γήπεδο Tae Kwon Do και να ναυαγήσει στο κωπηλατοδρόμιο του Μαραθώνα.
Τότε έμοιαζε μάλλον δύσκολο να σιγοτραγουδήσει κάποιος: «Έχουμε έξοδα μεγάλα/ Αλλά όνειρα μικρά/ Πριν να βγει καλά ο μήνας/ Έχω πάρει δανεικά». Βλέπετε, ο μαραθωνοδρόμος καθυστέρησε αυτή τη φορά να μας φέρει τα νέα και ακόμα περισσότερο να μας προσκομίσει τον λογαριασμό.
Όμως η χώρα που μπορούσε να καθελκύει την έπαρση και την αλαζονεία της έχει αλλάξει πλέον δραματικά. Μαζί με τη χώρα αλλάζουμε κι εμείς. Τα τραγούδια που πριν είκοσι χρόνια έμοιαζαν να αφορούν μόνον τους δημιουργούς τους, τώρα δυστυχώς αφορούν το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας μας. Αυτά τα τραγούδια και κάποια που γεννήθηκαν τα τελευταία χρόνια, αποτέλεσαν το υλικό μιας παράστασης, που οι δύο δημιουργοί παρουσίασαν σε διάφορες εκδηλώσεις, τόσο εντός, όσο και εκτός των Αθηνών. Αυτό υποδηλώνεται από τον τίτλο του πρώτου τραγουδιού, αλλά και από τους 12 μύθους που συνοδεύουν τα 15 τραγούδια. Κρίθηκε λοιπόν απαραίτητο μαζί με τους στίχους των τραγουδιών, να παρατεθούν και οι δώδεκα μύθοι που αποτελούσαν το υλικό αυτής της παράστασης που είχε τον τίτλο «Φυλάξου». Γιατί πιστεύουμε πως δεν μας περισσεύει κανείς και πως οφείλουμε να μην ξεχάσουμε κανέναν.
ΥΓ. Φυλάξου. Το ομότιτλο τραγούδι γράφτηκε ως αφιέρωση στην ποιήτρια Μαρία Ρήγα Πανουτσοπούλου την παραμονή της πρωτοχρονιάς του πρώτον έτους της χιλιετίας που διανύουμε. Πέρασαν 14 χρόνια από τότε που γράφτηκε το τραγούδι και 7 χρόνια από τότε που η Μαρία Ρήγα Πανουτσοπούλου έσκισε όποιο «μνημόνιο» την έδενε με τα γήινα και ξεκίνησε το πιο μακρινό της «ταξίδι». Οι παραινέσεις μου προς Αυτήν δεν έπρεπε πλέον να αποτελούν ένα οικείο μυστικό, αλλά όφειλα να τις κοινοποιήσω σε όσους αγαπώ και νοιάζομαι. Φυσικά και σε σένα αγαπητέ ακροατή και αναγνώστη, ακόμα και αν δεν «συναντηθούμε» ποτέ. Παρά ταύτα να ξέρεις ότι σε νοιάζομαι και επιμένω: Φυλάξου!
Τα τραγούδια:
1) Παράσταση – Φωτεινή Βελεσιώτου
2) Ένα παρελθόν σαν περισπωμένη – Φωτεινή Βελεσιώτου
3) Στην οδό Ισμήνης – Τάσος Γκρους
4) Κομματιασμένη μου ζωή – Φωτεινή Βελεσιώτου
5) Το καινούργιο σπίτι μου – Φωτεινή Βελεσιώτου
6) Βιάστηκες πολύ – Φωτεινή Βελεσιώτου
7) Θα κλάψει απόψε ο Κολωνός – Φωτεινή Βελεσιώτου
8) Μ’ αρέσει – Φωτεινή Βελεσιώτου
9) Νιώθω σχεδόν να μην υπάρχω – Φωτεινή Βελεσιώτου
10) Ντουέτο – Φωτεινή Βελεσιώτου
11) Το πάρτι – Τάσος Γκρους / Καλλιόπη Βέττα
12) Σαν ένας όμηρος – Φωτεινή Βελεσιώτου
13) Που ‘σαι Στέλιο – Φωτεινή Βελεσιώτου
14) Άφησα ίχνη - Τάσος Γκρους / Καλλιόπη Βέττα
15) Φυλάξου - Τάσος Γκρους
Οι συντελεστές
Η ενορχήστρωση, διεύθυνση και η καλλιτεχνική επιμέλεια της μουσικής παραγωγής έγιναν από τον Γιάννη Ιωάννου, ο οποίος έπαιξε όλα τα όργανα, εκτός από μπουζούκι, τζουρά και μπαγλαμά που έπαιξε ο Σπύρος Γκούμας. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στα studio Sierra και Saloni. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από τον «Κόκκινο γάτο των σύγχρονων πολιτειών».
Σκέψεις και εντυπώσεις
Εκτός από τους 12 σύγχρονους μύθους, η έκδοση περιέχει μερικά πολύ ωραία «έντεχνα» λαϊκά τραγούδια. Μουσικά, κάποια από αυτά παραπέμπουν στον ήχο των δεκαετιών του ’70 και του ’80, είναι όμως γραμμένα με πιο σύγχρονο και επίκαιρο λόγο, αν και, όπως αναφέρεται στο σημείωμα παραπάνω, η γραφή τους ξεκίνησε είκοσι χρόνια πριν.
Όμως, πέρα από το εξαιρετικά ενδιαφέρον περιεχόμενο του δίσκου, νομίζω πως θα πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες που τέτοιες δουλειές γίνονται πλέον γνωστές, μόνο σε ένα στενό κύκλο ακροατών. Την εποχή μάλιστα που η κύρια ερμηνεύτρια του δίσκου, η Φωτεινή Βελεσιώτου, είναι στα «πάνω» της, με δεκάδες συναυλίες ανά την Ελλάδα (ίσως είναι η ερμηνεύτρια με τις περισσότερες συναυλίες το φετινό καλοκαίρι), ενώ μόλις πριν από λίγο καιρό ηχογράφησε ένα νέο δίσκο, για τον οποίο έγινε ιδιαίτερος «ντόρος» (πάντα για τα δεδομένα της εποχής). Και για να μην παρεξηγηθώ… Δε λέω πως δεν έπρεπε να προβληθεί ο άλλος δίσκος… Απλά αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχει ανάλογη προβολή από τα μέσα και για τον εξίσου σημαντικό δίσκο του Τάσου Γκρους, στον οποίο η Βελεσιώτου τραγουδά 11 κομμάτια. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα προσωπικό δίσκο της. Είναι θέμα εταιρείας, είναι θέμα προώθησης, είναι θέμα υλικού, είναι η κρίση; Είναι όλα αυτά και τίποτα εν τέλει;
«Που ’σαι Στέλιο»
Από αυτό το δίσκο λοιπόν, διάλεξα να ακούσουμε το τραγούδι που, σε συνδυασμό με την καλλιτεχνική του ομάδα, έγινε η αιτία για να τον ακούσω ολόκληρο και να αποκομίσω τις καλύτερες εντυπώσεις…
«Που ‘σαι Στέλιο να μας πεις τι είναι μετανάστης
Και έγινε ο πόνος δικαστής κι ο καημός δυνάστης»
