1) Σύνεργα (Νίκος Παπάζογλου)
2) Μάτια μου (Ορφέας Περίδης)
3) Δραπέτες (Γιώργος Ζήκας)
4) Απόψε σιωπηλοί (Βάσω Αλαγιάννη)
5) Το πηγάδι (Νίκος Παπάζογλου-Τάκης Σιμώτας)
6) Χάρτινο καραβάκι (Νίκος Παπάζογλου-Τάκης Σιμώτας)
7) Βιάστηκε να νυχτώσει (Νίκος Παπάζογλου-Τάκης Σιμώτας)
8) Μανδραγόρας (Γιώργος Ζήκας)
9) Βαριά βαλίτσα (Νίκος Παπάζογλου-Τάκης Σιμώτας
10) Θάνατο θέλω τραγικό (Ορφέας Περίδης)
11) Φεύγω (Ορφέας Περίδης)
Έπαιξαν οι μουσικοί: Ιωάννης Κολοβός - μπάσο, Βασίλης Καφούρος - πιάνο, Σωκράτης Μάλαμας - κιθάρα, Μανώλης Πάππος - μπουζούκι, μπαγλαμαδάκι, ούτι, λαούτο, Σταύρος Ζιώγας - μπουζούκι, Ιωάννης Καϊμάκης - νέι, Δημήτρης Γιαννακάκης - πιάνο στα 5 & 11, Αλέξης Μπουλογουρτζής – νταρμπούκα, Αναστασία Φλωρά – ζίλια, Γιώργος Χουλιάρας - κιθάρα στο 4.
Η ηχογράφηση έγινε στο εργαστήριο ηχοληψίας «Αγροτικόν» στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης την περίοδο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου 1990 από το Νίκο Παπάζογλου με βοηθό το Χρήστο Μέγα. Η ζωγραφιά του εξωφύλλου έγινε από τη Ρωξάνη Chase.
Ο δίσκος αυτός, συνεχίζοντας την παράδοση των δυο προηγουμένων, άφησε στο πέρασμά του στιγμές, που έμειναν ανεξίτηλες στο πέρασμα του χρόνου. Τραγούδια που είναι πλέον κλασσικά. Δεν είναι λίγες οι φορές που το Απόψε σιωπηλοί, ακούγεται στα πάσης φύσεως ζωντανά προγράμματα, ενώ πρόσφατα το δισκογράφησε και η Γλυκερία. Και βεβαίως είναι ο Μανδραγόρας, το πολυτραγουδισμένο Μάτια μου, το Φεύγω του Ορφέα Περίδη, στην πρώτη του εκτέλεση και το αγαπημένο μου, ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, που δεν είναι άλλο από μια φωτογραφία της Θεσσαλονίκης από τη μεριά που βρίσκεται το Καραμπουρνάκι… To 1992 το συμπεριέλαβε και η Γλυκερία στο πρόγραμμα της συναυλίας της στο Λυκαβηττό, που κυκλοφόρησε και σε δίσκο.
Το Σάββατο ή την Κυριακή
αυτή την εβδομάδα
θα κάνω κάτι που καιρό
το είχα κατά νου.
Θα πάρω το βαρκάκι μου
ότι καιρό κι αν έχει
και θ' ανοιχτώ απέναντι
προς το Καραμπουρνού.
Να δω όλες τις γειτονιές
που αλώνιζα μικράκι
να θυμηθώ τις ομορφιές
που πήγαν άδικα.
Φρέσκο ασβεστωμένο
μες στα δέντρα το Μπαΐρι
και δίχως αυτοκίνητα
τα Λεμονάδικα.
Κρύβει πόνο κρύβει πόνο
ένα τέτοιο ταξίδι στα παλιά
τότε που μόνα μου σύνεργα δυο μάτια
να ρουφάν το ηλιοβασίλεμα αργά
κι άλλοτε πάνω στης βιτρίνας τα εργαλεία
να ξεροσταλιάζουν λαίμαργα.
Η πόλη από κει μακριά
δεν είναι τόσο γκρίζα
και ο Χορτιάτης φαίνεται
να είναι γαλανός.
Μακριά εκεί ο ορίζοντας
παύει πια να ορίζει
και γίνονται ένα
θάλασσα και ουρανός
Οι Δραπέτες, τα Σύνεργα και το Χάρτινο καραβάκι, εντάχθηκαν το 1991 και στο δίσκο με τη ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας του Παπάζογλου στο Λυκαβηττό…
Φωτογραφίες:
Κεντρική φωτό: Από το Δίφωνο-τεύχος Νο 1 Οκτώβριος 1995
Φωτό 2: Από το οπισθόφυλλο του δίσκου Χαράτσι
