Λουκιανός Κηλαηδόνης - «Η πόλη μας» με το Μητσιά και τη Μοσχολιού

δίσκος του Λουκιανού Κηλαηδόνη με τίτλο «Η πόλη μας», με τα τραγούδια από το ομώνυμο θεατρικό έργο της Κωστούλας Μητροπούλου που ανέβασε το Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου τον Απρίλιο του 1970 στο «Πειραϊκό Λυρικό» θέατρο σε σκηνοθεσία Μιχάλη Παπανικολάου.

Οι στίχοι σε οκτώ τραγούδια είναι της Κωστούλας Μητροπούλου, ενώ δύο υπογράφει ο ίδιος ο Κηλαηδόνης. Στο «Μη χτυπάς σ’ ένα σπίτι κλειστό» οι στίχοι είναι του Μάνου Ελευθερίου, μετά από άρνηση όμως της Μητροπούλου να μπει το όνομά του Ελευθερίου στο δίσκο, στην πρώτη έκδοση σα στιχουργός αναφέρεται ο Λουκιανός. Με τη δουλειά αυτή εγκαινιάζεται και η συνεργασία του Κηλαηδόνη με τον Μητσιά, που θα αφήσει πολλά και διαχρονικά κομμάτια, ενώ τα γυναικεία τραγούδια, που στην παράσταση ακούγονταν με τη φωνή της Φλέρης Νταντωνάκη, στο δίσκο αποδίδει η, καθιερωμένη πλέον, Βίκυ Μοσχολιού.

Ο δίσκος, που αργότερα κυκλοφόρησε και σε cd, περιέχει τα τραγούδια:
1) Η πόλη μας (στίχοι Κ. Μητροπούλου) Μανώλης Μητσιάς
2) Παιδικό παιχνίδι (Ο αρχηγός) (Κ. Μητροπούλου) Μανώλης Μητσιάς
3) Νανούρισμα (Κ. Μητροπούλου) Βίκυ Μοσχολιού
4) Το καλοκαίρι σαν θα ρθει (Λ. Κηλαηδόνη) Μανώλης Μητσιάς
5) Παγίδα (Κ. Μητροπούλου) Βίκυ Μοσχολιού
6) Προς κατεδάφισιν (Κ. Μητροπούλου) Μανώλης Μητσιάς
7) Όσο αγαπιόμαστε τα δυο (Λ. Κηλαηδόνη) Μανώλης Μητσιάς
8) Μη χτυπάς σ' ένα σπίτι κλειστό (Μ.Ελευθερίου) Μανώλης Μητσιάς
9) Η μετάθεση (Κ. Μητροπούλου) Βίκυ Μοσχολιού
10) Η φωτογραφία (Κ. Μητροπούλου) Μανώλης Μητσιάς
11) Σπίτι του καλοκαιριού (Κ. Μητροπούλου) Βίκυ Μοσχολιού
12) Αφιέρωμα στη ζωή της πόλης (Ορχηστρικό)

Η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας είναι του Κηλαηδόνη. Μπουζούκια παίζουν ο Κώστας Παπαδόπουλος με το Λάκη Καρνέζη.

 

Πριν το ανέβασμα του έργου στη μελωδία του τραγουδιού «Η μετάθεση» ο Κηλαηδόνης είχε βάλει αρχικά τους στίχους του Κώστα Κινδύνη από το τραγούδι «Γαρύφαλλα γκρενά», που το 1986 μελοποίησε εν τέλει και ο Σταύρος Ξαρχάκος για το δίσκο της μοναδικής συνεργασίας του με το Γιάννη Πάριο.

Συζητώντας με το Λουκιανό τον Αύγουστο του 2008, στα πλαίσια μιας συνέντευξης, μοιραία αναφερθήκαμε και σε αυτή την πρώτη του δισκογραφική δουλειά:

Λίγο μετά έρχεται η «Πόλη μας» με το Μανώλη Μητσιά και τη Βίκυ Μοσχολιού…
Στη συνέχεια, έχοντας περισσότερο υλικό, ξαναγυρίζω πάλι στην Columbia και πάω μια μαγνητοταινία… «Περάστε σε μια βδομάδα, δεν τα άκουσε ο κύριος Λαμπρόπουλος, ξαναπεράστε» κλπ. Μ’ αυτό το υλικό λοιπόν, γνωρίζω την Κωστούλα τη Μητροπούλου, μέσω ενός φίλου τραγουδιστή, του Αλέξη του Γεωργίου. Κάποια στιγμή έρχεται η Κωστούλα, ακούει μερικά τραγούδια και μου λέει «Γράφω κι εγώ στίχους». Μου έδωσε μερικά και μου άρεσε πολύ το «Προς κατεδάφισιν», ο «Αρχηγός» και άλλα. Βρίσκει μια «άκρη» η Κωστούλα, να κάνει ένα χορόδραμα για τη Ραλλού Μάνου. Και της προτείνει η Ραλλού Μάνου να της γράψει ένα “story” για ένα μουσικό κλπ. Της λέει η Κωστούλα ότι «Έχω ένα συνθέτη νέο, που νομίζω ότι μπορεί…», οπότε της είπε η Ραλλού «Έρχομαι να τον ακούσω». Πήγα και της έπαιξα μερικά της Κωστούλας και δικά μου και μου είπε να κάνω τη μουσική για την «Πόλη μας». Αφού λοιπόν έκανα τη μουσική για την «Πόλη μας», η Ραλλού που ήξερε το Λαμπρόπουλο, λόγω Χατζιδάκι, είχαν συνεργαστεί παλιά και ήτανε παρέα, πήγε και του είπε «Έχω ένα συνθέτη που μού ‘κανε τη μουσική για την “Πόλη μας”» κι έγινε η συνεργασία μέσω της Ραλλούς. Έγινε το ξεκίνημα και βγήκε η «Πόλη μας» δηλαδή. Μετά άνοιξε ο δρόμος…

Νομίζω πως υπήρξε κι ένα πρόβλημα με τους στίχους του Μάνου Ελευθερίου στο «Μη χτυπάς σ’ ένα σπίτι κλειστό»….
Όταν είπα στη Μητροπούλου ότι θέλω να βάλω στο δίσκο και το «Μη χτυπάς» και οι στίχοι είναι του Μάνου Ελευθερίου, μου είπε «Όχι, εάν θα βάλεις, θα βάλεις μόνο με δικούς σου στίχους» το «Όσο αγαπιόμαστε τα δυο» και «Το καλοκαίρι σαν θα ‘ρθεί». Της είπα να το βάλω το «Μη χτυπάς» με το δικό μου όνομα. Και μου λέει «Με το όνομα το δικό σου να το βάλεις». Και κάναμε μια συμφωνία με το Μάνο ότι στο δίσκο θα μπει με το όνομα το δικό μου, κάναμε κι ένα χαρτί, έτσι σα συμφωνητικό και μόλις έγινε και το 45άρι μπήκε και το δικό του όνομα και έκτοτε υπάρχει…

Τότε γνώρισες το Μάνο Ελευθερίου;
Τον ήξερα ήδη από κάποιες αντιχουντικές συγκεντρώσεις κλπ…

Μπουζούκια στην «Πόλη μας» παίζουν ο Παπαδόπουλος με τον Καρνέζη;
Ναι. Αυτοί ήταν «αποκλειστικοί» του Λαμπρόπουλου, ηχογραφούσαν μόνο για το Λαμπρόπουλο. Ο Μάτσας είχε νομίζω το Ζαφειρίου…

Και στη συνέχεια το Νικολόπουλο με τον Πολυκανδριώτη.
Έτσι ακριβώς. Ενώ στα άλλα όργανα η κάθε εταιρεία ήταν «ανοιχτή»… Δηλαδή το ακορντεόν ή το μεταλλόφωνο για παράδειγμα ήταν ένα, αλλά έπαιζε και για τις δυο εταιρείες, αλλά τα μπουζούκια τα θέλανε «αποκλειστικά». Όπως «αποκλειστικός» υπήρξε ο Γκάτσος για το Λαμπρόπουλο, με όσους δηλαδή συνεργάστηκε ο Γκάτσος, ήταν συνθέτες της Columbia. Το «Όσο αγαπιόμαστε τα δυο» λοιπόν, συνέπεσε να είναι μαζί με το «Μη χτυπάς» και πούλησε πολύ σαν μικρό δισκάκι, πούλησαν και κάνα δυο άλλα μικρά αλλά αυτό πήγε εξαιρετικά, γιατί παίζανε και τα δυο τραγούδια… Τότε υπήρχαν χιλιάδες juke - box στην Ελλάδα και μόνο ότι μπήκε στα juke - box, σήμαινε 100.000 κομμάτια. Αυτό έκανε το Λαμπρόπουλο να πει «Θα σου δώσω στην επόμενη συνεργασία τον Γκάτσο». Κι έγινε η «Κόκκινη κλωστή».

Το «Όσο αγαπιόμαστε τα δυο» μαζί με τη «Φωτογραφία» και το «Μη χτυπάς» μαζί με «Το καλοκαίρι σαν θα ’ρθει» τυπώνονται και σε 45άρια πουλώντας χιλιάδες δισκάκια. Το ίδιο και το «Παιδικό παιχνίδι» ή ο «Αρχηγός» το οποίο στην επανέκδοση του δίσκου σε cd το ακούμε σε διαφορετική εκτέλεση με τον ίδιο το Μητσιά στις B φωνές, αντί της Βούλας Γκίκα που ακούγεται στο 45άρι και στο Lp. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους δίσκους του Λουκιανού, στους οποίους ανέλαβε ο ίδιος και το ρόλο του τραγουδιστή, έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια σε αυτά τα πρώτα του τραγούδια με το χαρακτηριστικό ήχο της δεκαετίας του ’70. Στην «Πόλη μας» οι, γεμάτοι εικόνες, στίχοι, περιγράφουν ανάγλυφα στιγμές και καταστάσεις από τη ζωή στη μεγαλούπολη.

 

Στο σημείωμα στο οπισθόφυλλο αναγράφονται τα εξής: «Η Πόλη μας αυτή, είναι μια οποιαδήποτε πόλη. Δική σας, δική τους, του καθενός. Μια πόλη-αγάπη, καημός, μνήμη. Μια πόλη-αρχή και τέλος στις μικρές καθημερινές ιστορίες των ανθρώπων. Μια πόρτα. Ένας αριθμός. Ένας δρόμος. Άλλαξαν το όνομα. Άλλαξε ο χρόνος. Μνήμη. Μια φωτογραφία. Δύο, τρεις άνθρωποι μαζί. Ο ένας χάθηκε. Η φωτογραφία άλλαξε νόημα. Ένα παιχνίδι. Παιδικό παιχνίδι. Μεγάλωσαν τα παιδιά. Το παιχνίδι δεν άλλαξε. Τα παιδιά μόνο. Αυτά άλλαξαν. Μια γειτονιά. Ένας έρωτας. Τι να έγινε αυτός ο έρωτας; Και ήταν άραγε ποτέ; Η Πόλη μας. Πήγαν, ήρθαν τα χρόνια. Άλλαξαν οι καιροί. Τα πρόσωπα. Οι επιγραφές. Η Πόλη, μοιραία, άλλαξε κι αυτή. Όμως, δεν έχασε τίποτα. Δεν άφησε τίποτα να χαθεί. Όπως ακριβώς γίνεται με κείνους τους ανθρώπους που μεγαλώνουν πολύ, πάρα πολύ. Και γίνονται πάλι παιδιά. Και χωράνε όλο τον κόσμο στην καρδιά τους. Και θυμούνται. Όλα τα θυμούνται. Τα τραγούδια είναι από το θεατρικό έργο της Κωστούλας Μητροπούλου, που «ανέβηκε» με τον ίδιο τίτλο και με μουσική Λουκιανού Κηλαηδόνη. Ο νέος αυτός συνθέτης, αποκλειστικός συνεργάτης της εταιρείας Columbia , είναι ασφαλώς μια θετική μεγάλη ελπίδα της μουσικής μας, με το προσωπικό του ύφος που προβάλλεται μέσα από κάθε νότα της εργασίας του. Η Βίκυ Μοσχολιού ερμηνεύει τα γυναικεία τραγούδια του έργου. Ο Μανώλης Μητσιάς, που τραγουδούσε τα τραγούδια και στο θέατρο, σφραγίζει με τη χαρακτηριστική αμεσότητα της φωνής του όλο το δίσκο».