Σαν σήμερα…
Στις 10 Δεκεμβρίου 2011 έφυγε από τη ζωή η στιχουργός Σώτια Τσώτου, σε ηλικία 69 ετών. Είχε γεννηθεί στις 14 Μαΐου 1942 στη Λιβαδειά…
12 τραγούδια για μια «Δύσκολη ζωή»
Ένας από τους συνθέτες και ερμηνευτές, που συνεργάστηκε σε μεγάλο βαθμό με την Σώτια Τσώτου στα χρόνια του ’70, ήταν ο Κύπριος Δώρος Γεωργιάδης. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους ήταν πέντε ολόκληροι δίσκοι (4 στη δεκαετία του '70 και ένας το 1983) και αρκετά σκόρπια τραγούδια, ενώ θα ήταν παράλειψη αν δεν σημειώναμε πως το 1972 ο Δώρος Γεωργιάδης απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, με το «Αν ήμουν πλούσιος» σε στίχους της Σώτιας Τσώτου.
Ο σημαντικότερος, κατά τη γνώμη μου, δίσκος του Δώρου Γεωργιάδη με στίχους της Σώτιας Τσώτου κυκλοφόρησε το 1973, με τίτλο «Δύσκολη ζωή» (ΜSM 188), έντεκα τραγούδια με ερμηνευτή τον Γεωργιάδη και ένα ορχηστρικό.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Ο Ρωμιός
2) Δύσκολη ζωή
3) Το κορίτσι μου και δυο δεκάρες
4) Θέλω αλλά πώς
5) Έφυγες και πήρες την Αθήνα
6) Τραγούδι χωρίς τίτλο (Οργανικό)
7) Χωριστά τραπέζια
8) Ψευτονταή
9) Ξύπνησε και πάλι η πόλη
10) Σ’ ερημονήσι σε νησί
11) Στα δυο απόψε με χωρίζεις
12) Μέγα ουρανέ σε φτάνω
Η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Δώρου Γεωργιάδη και μπουζούκια έπαιξαν ο Χρήστος Νικολόπουλος με τον Θανάση Πολυκανδριώτη.
Λίγα λόγια για το δίσκο
Δυο από τα τραγούδια του δίσκου, το «Θέλω αλλά πώς» και το «Ψευτονταή» είχαν ήδη κυκλοφορήσει την ίδια χρονιά, σε δίσκο 45 στροφών (MINOS 5432), ενώ το «Θέλω αλλά πως» είχε συμπεριληφθεί και στη συλλογή «Επιτυχίες της Minos» (MSM 176). Άλλα δυο τραγούδια, το ομώνυμο και «Ο Ρωμιός» κυκλοφόρησαν σε 45άρι το 1974 (MINOS 5510), ενώ πάνω στη μελωδία του οργανικού «Τραγούδι χωρίς τίτλο» μπήκαν στίχοι της Σώτιας Τσώτου και δημιουργήθηκε το τραγούδι «Χίλια εννιακόσια τίποτα», που «βάπτισε» τον επόμενο δίσκο των δυο δημιουργών, που κυκλοφόρησε το 1974.
Θυμάμαι αμυδρά τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια να ακούγονται μέσα από μια ταινία - μπομπίνα του πατέρα μου, με επιλογές από τραγούδια εκείνης της εποχής, αλλά και μέσα από τις κυριακάτικες, διαφημιστικές εκπομπές της Minos στην ελληνική ραδιοφωνία. Προσωπική προτίμηση το ξεχωριστό ζεϊμπέκικο «Έφυγες και πήρες την Αθήνα», που ακούστηκε αρκετές φορές μέσα από την εκπομπή μου «Εγώ, δεν έχω βγάλει το… ωδείο» στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Με λίγα λόγια πρόκειται για μια αξιοπρεπέστατη δουλειά με το χαρακτηριστικό ήχο του «έντεχνου» λαϊκού και του ελαφρολαϊκού τραγουδιού της δεκαετίας του ’70, με στίχους που περιγράφουν, κυρίως, την καθημερινότητα και τα προβλήματά της. Ιδιαίτερη αναφορά νομίζω πως πρέπει να γίνει στους στίχους του «Ψευτονταή», που είναι ίσως το πρώτο και ένα από τα ελάχιστα τραγούδια, που καταδίκασαν έμμεσα, πριν από 45 χρόνια, το φαινόμενο που ονομάζουμε σήμερα «bullying».
Επίσης, έχω ξαναγράψει κι άλλες φορές για δίσκους αυτού του «βεληνεκούς», δεν μπορώ να εξηγήσω το γεγονός της μη επανέκδοσής του σε cd στα νεότερα χρόνια…
Στο video μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο.
