Γιώργος Ζαμπέτας - «Απ’ τα καινούργια στα παλιά»

Ο Γιώργος Ζαμπέτας γεννιέται στις 25 Ιανουαρίου του 1925 στο Μεταξουργείο.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Μέχρι τις 10 Μαρτίου του 1992, που φεύγει από τη ζωή, στην Αθήνα που τόσο αγαπά, πλουτίζει το ελληνικό τραγούδι με το πηγαίο, αστείρευτο ταλέντο του και την πληθωρική του παρουσία.

Εμφανίζεται στη δισκογραφία το 1953, αλλά η μεγάλη επιτυχία και η καταξίωση έρχονται στη δεκαετία του ’60, με μια σειρά τραγουδιών που αποδίδουν πότε ο ίδιος και πότε οι λαϊκοί τραγουδιστές της εποχής. Μνημειώδεις θα μείνουν βεβαίως και οι εμφανίσεις του στον ελληνικό κινηματογράφο, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που στόλισε σαν εκτελεστής τα έργα κορυφαίων δημιουργών, όπως ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Ξαρχάκος, ο Κουγιουμτζής και άλλοι.

Στη δεκαετία του ’70 ο Ζαμπέτας ηχογραφεί μια σειρά δίσκων με τη φωνή του, που αφήνουν πίσω τους μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες. Ο πιο αδικημένος ίσως από αυτούς τους δίσκους κυκλοφορεί το 1977 από την Polygram (με το σήμα της Olympic), και τίτλο «Απ’ τα καινούργια στα παλιά». Περιέχει 12 ωραία λαϊκά τραγούδια, σε στίχους των Ξενοφώντα Φιλέρη, Αλέκου Καγιάντα (οι κυριότεροι συνεργάτες του εκείνης της εποχής), ένα τραγούδι του Χαράλαμπου Βασιλειάδη κι ένα με στίχους δικούς του. Η διεύθυνση ορχήστρας γίνεται από τον ίδιο το συνθέτη. Ο δίσκος αργότερα βγήκε σε cd, αλλά σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων.

1) Ο Φραγκούλης (στίχοι Ξ. Φιλέρης)
2) Επί τόπου (Ξ. Φιλέρης)
3) Να ξανακούσω τη λατέρνα (Α. Καγιάντας)
4) Για μένα οι δρόμοι ερήμωσαν (Χ. Βασιλειάδης)
5) Που να ’σαι τώρα (Α. Καγιάντας)
6) Το τηλεφώνημα (Ξ. Φιλέρης)
7) Ένα τραγούδι χωρισμού (Α. Καγιάντας)
8) Παραπονιάρα μου (Γ. Ζαμπέτας)
9) Άσε με να κοιμηθώ (Α. Καγιάντας)
10) Έχει η ζωή γυρίσματα (Α. Καγιάντας)
11) Γιατί ξημέρωσε (Α. Καγιάντας)
12) Ήρθαν τόσοι κι άλλοι τόσοι (Ξ. Φιλέρης)

Είναι πραγματικά απορίας άξιον γιατί αυτός ο δίσκος, όπως και πολλά από τα τραγούδια του εκείνης της περιόδου, έμειναν στην αφάνεια. Δε λέω πως πρόκειται για ορόσημο στην ελληνική δισκογραφία, περιέχει όμως κομμάτια, που αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα σύνθεσης, ρυθμικής ποικιλίας, παιξίματος και φυσικά της ανεπανάληπτης ερμηνείας του Ζαμπέτα. Μόνο ο «Φραγκούλης» ακούστηκε κάπως και συμπεριλήφθηκε αργότερα σε κάποιες συλλογές.

Η περίπτωση αυτού του δίσκου είναι μια μικρογραφία του τρόπου με τον οποίον αντιμετωπίστηκαν γενικότερα ο Ζαμπέτας και το έργο του, τόσο στην εποχή τους, όσο και μεταγενέστερα. Πέρα δηλαδή από 50 πασίγνωστες επιτυχίες, συχνά με σκωπτικό περιεχόμενο, ο μεγάλος όγκος του έργου του παρέμεινε και δυστυχώς παραμένει ανεξερεύνητος και σχετικά άγνωστος στο πλατύ κοινό. Αυτός είναι και ο λόγος που, προσωπικά, θεωρώ συνθέτες όπως το Ζαμπέτα, τον Καλδάρα αλλά και το Γιώργο Μητσάκη αδικημένους, σε σχέση με άλλους υπερπροβεβλημένους ομοτέχνους τους. Πιστεύω πως, έχουν «πολύ ψωμί» ακόμα, για να το πω λαϊκά κι ένα μεγάλο μέρος της δημιουργίας τους, που περιμένει μια δεύτερη ευκαιρία…

Φωτογραφίες: Τάκης Πανανίδης
 

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!