Μόλις μερικοί μήνες έχουν περάσει από τον Ιούλιο. Από τις ζεστές εκείνες μέρες του καλοκαιριού που η θάλασσα ήταν η καλύτερη μας φίλη, οι παγωμένες μπύρες και τα αμέτρητα ξαπλώματα ήταν αναπόσπαστα κομμάτια της καθημερινότητας μας. Άνοιγες και λίγο το κινητό σου ή το τάμπλετ να σερφάρεις, πετύχαινες όλο και κάποια χαζομάρα να διαβάσεις.
Νέες κυβερνήσεις, δημοψηφίσματα, συναυλίες, συναυλίες που ακυρώνονται, μεταγραφές ποδοσφαιριστών στις μεγάλες ομάδες και ο Χρήστος ο Θηβαίος με τα πέλλετ του.
Όλα φαίνεται πως πήραν το δρόμο τους και μπήκαν σε μια σειρά συνήθειας, ρουτίνας και καθημερινότητας. Όλα; Όχι. Ο Χρήστος ο Θηβαίος δε σταματάει να μας εκπλήσσει. Πιο συνεπής και στην ώρα του από το Μπιγκ Μπεν, ο γνωστός έντεχνος ερμηνευτής παραμένει σταθερός στις θέσεις του, και συνεχίζει να μας προτείνει διατροφικά προγράμματα εμπλουτισμένα με δόσεις οικονομικής κρίσης και όπως πάντα μπόλικη δόση χιούμορ.
Γιατί χωρίς χιούμορ, που πάμε; Και αν το σκεφτείς καλά, ο Χρήστος ο Θηβαίος πρέπει να έχει μπόλικο. Και κάπου εδώ θα ήθελα να σταθώ κι εγώ σαν άνθρωπος και σα δέκτης των δηλώσεων του, και των καλοκαιρινών αλλά και των χθεσινών. Όλοι τρέχουν αμέσως να τον κακοχαρακτηρίσουν και να πέσουν να τον φάνε, θεωρώντας πως αυτά που είπε είναι πρωτάκουστα και δεν τα έχουν συναντήσει ποτέ άλλοτε σαν θέσεις. Όλοι μας λίγο πολύ κάπου τα έχουμε ξανακούσει και δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε για αυτό.
Είναι η πείνα όμως για αίμα δημόσιου προσώπου που μας κάνει αρπακτικά πάνω από κάθε δήλωση τους, να περιμένουμε την πρώτη γκάφα για να χυμήξουμε. Αυτά όσον αφορά σε εκείνους που τρόμαξαν από τις δηλώσεις του.
Ας πιάσουμε όμως τώρα το φαινόμενο Χρήστος Θηβαίος και τη λογική που λέει πως ο άνθρωπος έχει πολύ χιούμορ. Κάθε τόπος έχει ανάγκη ανθρώπους με μεγάλο «γκελ» να παίρνουν θέσεις πάνω σε καίρια ζητήματα, να τοποθετούνται και οι απαντήσεις τους να είναι άξιες σκέψης ή και σχολιασμού. Στο δικό μας τόπο, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, η μουσική κοινότητα και σκηνή έχει αναλάβει αυτό τον άχαρο ρόλο, βάζοντας σα μπροστάρηδες μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου, ορίζοντας τους ως ειδήμονες και αναγκάζοντας τους να εκφράζουν ιδιωτικές απόψεις, δημόσια. Πολλοί είναι εκείνοι που στο παρελθόν κατηγορήθηκαν για αυτές, αλλά κανενός δεν αγαπήθηκαν τόσο όσο του Χρήστου του Θηβαίου.
Εναλλακτικά βιοκαύσιμα, επαγγέλματα/λειτουργήματα, πορτοκάλια, παξιμάδια, ελιές, ντομάτες, και η λίστα συνεχίζεται. Και ρωτάω: μπορείτε εσείς, σε δυο κουβέντες συνολικής διάρκειας 15 λεπτών, να αγγίξετε όλα αυτά τα θέματα και μάλιστα χωρίς συγκεκριμένες ερωτήσεις; Οι περισσότεροι θα πουν όχι και είναι λογικό. Όχι όλοι όμως. Όχι ο Χρήστος ο Θηβαίος, που με το χιούμορ του όπως προανέφερα, μας προτείνει να μην τρώμε αρνί κάθε μέρα (ποιος τρώει κάθε μέρα αρνί ρε παιδιά; Χαχα), να τρώμε παξιμάδια, ελιές, ντομάτες και να χαλάμε 15 ευρώ το πολύ το μήνα σε περίπτωση που ανήκουμε σε πενταμελή οικογένεια.
Ακόμα γελάω με τον τρόπο που πέσατε στην παγίδα. Μα προφανώς και δεν τα εννοεί! Πως γίνεται οι νέοι να είναι τεμπέληδες; Πως γίνεται να τα βγάλεις πέρα με 15 ευρώ το μήνα; Πώς γίνεται να τρως παξιμάδι, τρεις ελιές και μια ντομάτα όλη μέρα; Αν τα διαβάσετε μεμονωμένα, το βλέπετε πως είναι περιπτώσεις χιούμορ που στην υπερβολή του προσπαθεί να μας δώσει ένα παράδειγμα.
Ή μήπως όχι;
Νέες κυβερνήσεις, δημοψηφίσματα, συναυλίες, συναυλίες που ακυρώνονται, μεταγραφές ποδοσφαιριστών στις μεγάλες ομάδες και ο Χρήστος ο Θηβαίος με τα πέλλετ του.
Όλα φαίνεται πως πήραν το δρόμο τους και μπήκαν σε μια σειρά συνήθειας, ρουτίνας και καθημερινότητας. Όλα; Όχι. Ο Χρήστος ο Θηβαίος δε σταματάει να μας εκπλήσσει. Πιο συνεπής και στην ώρα του από το Μπιγκ Μπεν, ο γνωστός έντεχνος ερμηνευτής παραμένει σταθερός στις θέσεις του, και συνεχίζει να μας προτείνει διατροφικά προγράμματα εμπλουτισμένα με δόσεις οικονομικής κρίσης και όπως πάντα μπόλικη δόση χιούμορ.
Γιατί χωρίς χιούμορ, που πάμε; Και αν το σκεφτείς καλά, ο Χρήστος ο Θηβαίος πρέπει να έχει μπόλικο. Και κάπου εδώ θα ήθελα να σταθώ κι εγώ σαν άνθρωπος και σα δέκτης των δηλώσεων του, και των καλοκαιρινών αλλά και των χθεσινών. Όλοι τρέχουν αμέσως να τον κακοχαρακτηρίσουν και να πέσουν να τον φάνε, θεωρώντας πως αυτά που είπε είναι πρωτάκουστα και δεν τα έχουν συναντήσει ποτέ άλλοτε σαν θέσεις. Όλοι μας λίγο πολύ κάπου τα έχουμε ξανακούσει και δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε για αυτό.
Είναι η πείνα όμως για αίμα δημόσιου προσώπου που μας κάνει αρπακτικά πάνω από κάθε δήλωση τους, να περιμένουμε την πρώτη γκάφα για να χυμήξουμε. Αυτά όσον αφορά σε εκείνους που τρόμαξαν από τις δηλώσεις του.
Ας πιάσουμε όμως τώρα το φαινόμενο Χρήστος Θηβαίος και τη λογική που λέει πως ο άνθρωπος έχει πολύ χιούμορ. Κάθε τόπος έχει ανάγκη ανθρώπους με μεγάλο «γκελ» να παίρνουν θέσεις πάνω σε καίρια ζητήματα, να τοποθετούνται και οι απαντήσεις τους να είναι άξιες σκέψης ή και σχολιασμού. Στο δικό μας τόπο, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, η μουσική κοινότητα και σκηνή έχει αναλάβει αυτό τον άχαρο ρόλο, βάζοντας σα μπροστάρηδες μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου, ορίζοντας τους ως ειδήμονες και αναγκάζοντας τους να εκφράζουν ιδιωτικές απόψεις, δημόσια. Πολλοί είναι εκείνοι που στο παρελθόν κατηγορήθηκαν για αυτές, αλλά κανενός δεν αγαπήθηκαν τόσο όσο του Χρήστου του Θηβαίου.
Εναλλακτικά βιοκαύσιμα, επαγγέλματα/λειτουργήματα, πορτοκάλια, παξιμάδια, ελιές, ντομάτες, και η λίστα συνεχίζεται. Και ρωτάω: μπορείτε εσείς, σε δυο κουβέντες συνολικής διάρκειας 15 λεπτών, να αγγίξετε όλα αυτά τα θέματα και μάλιστα χωρίς συγκεκριμένες ερωτήσεις; Οι περισσότεροι θα πουν όχι και είναι λογικό. Όχι όλοι όμως. Όχι ο Χρήστος ο Θηβαίος, που με το χιούμορ του όπως προανέφερα, μας προτείνει να μην τρώμε αρνί κάθε μέρα (ποιος τρώει κάθε μέρα αρνί ρε παιδιά; Χαχα), να τρώμε παξιμάδια, ελιές, ντομάτες και να χαλάμε 15 ευρώ το πολύ το μήνα σε περίπτωση που ανήκουμε σε πενταμελή οικογένεια.
Ακόμα γελάω με τον τρόπο που πέσατε στην παγίδα. Μα προφανώς και δεν τα εννοεί! Πως γίνεται οι νέοι να είναι τεμπέληδες; Πως γίνεται να τα βγάλεις πέρα με 15 ευρώ το μήνα; Πώς γίνεται να τρως παξιμάδι, τρεις ελιές και μια ντομάτα όλη μέρα; Αν τα διαβάσετε μεμονωμένα, το βλέπετε πως είναι περιπτώσεις χιούμορ που στην υπερβολή του προσπαθεί να μας δώσει ένα παράδειγμα.
Ή μήπως όχι;
