Όπως σας έχω πει πολλές φορές, εγώ ο Βαγγέλας, έχω τρόπο να μαθαίνω τα νέα και τις εξελίξεις εκ των έσω, που λένε, και να σας τα προσφέρω απλόχερα και χωρίς να κοιτάζω την πάρτη μου. Έτσι λοιπόν, έπειτα από όλα αυτά τα Γιούρογκρουπ, και τις συναντήσεις κορυφής και τα μέτρα, και τις υποχωρήσεις, και τις διαρθρώσεις, και όλα αυτά που συνέβησαν, σκέφτηκα έξυπνα (το συνηθίζω αυτό). Μέσα σε αυτό το παραλήρημα εξυπνάδας λοιπόν, κι εκεί που το μυαλό μου δούλευε σε ρυθμούς πυραύλου, σκέφτηκα: «όλα θέλουν να τα φορολογήσουν και να τα ιδιωτικοποιήσουν, πώς άφησαν το τραγούδι στην απόξω;». Και βγαίνω στους δρόμους, παίρνω τηλέφωνα, αρχίζω και ρωτάω γνωστικούς κι ανθρώπους που κινούν τα νήματα. Και βρήκα άκρη, προφανώς και βρήκα άκρη.
Έμαθα λοιπόν πως, βάσει αριθμών τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα εκτός από λάδι, κρασί, ήλιο, και πολλά ακόμα υλικά αγαθά, είναι στις πρώτες θέσεις «παραγωγής» καλλιτεχνών και πιο συγκεκριμένα, τραγουδιστών. Έτσι λοιπόν, οι θεσμοί, όπως τους λένε οι διαβασμένοι για να μας το παίξουν καμπόσοι, αποφάσισαν να υπάρξει ειδικός φόρος σε τραγουδιστές οι οποίοι είναι φάλτσοι. Όχι, μην ανησυχείτε, δεν κινδυνεύω εγώ λόγω επωνύμου. Εγώ τραγουδάω σαν αηδόνι, οι άλλοι να φοβόνται.
Για φάλτσες καταλήξεις θα πληρώνει ο τραγουδιστής 10 ευρώ, για στοναρίσματα 10 ευρώ επίσης, για διάφορα μικρά φαλτσάκια που μπορεί να επαναλαμβάνονται είναι 10 ευρώ η πρώτη φορά και από τη δεύτερη και μετά πάει 20. Ενώ, αν το τραγούδι είναι όλο εκτός και ο φίλος βάρδος δεν έχει «πατήσει νότα» που λέμε στην πιάτσα, τότε ένα 300ρικάκι θα το τσεπώσει το κράτος. Ρώτησα επίσης και προφανώς έμαθα, δε χρειάζεται να τα λέμε αυτά, πως με αυτή την κίνηση αποφάσισαν οι «θεσμοί» (μου αρέσει αυτό, θα το λέω πιο συχνά) πως όχι μόνο θα μπουν πολλά χρήματα στα κρατικά ταμεία, αλλά και με τους ρυθμούς που «εκτελούν» (το πιάσατε, ε;) τα τραγούδια πολλοί, μέσα σε 1 χρόνο θα μπορούμε να γίνουμε παγκόσμια δύναμη. Κάτι σαν το Αμέρικα.
Παρά την εμπειρία μου και τη διορατικότητα μου, δε μπορώ να καταλάβω αν εγώ ως άνθρωπος με επιρροή, θα πρέπει να αποτρέψω τους τραγουδιστές αυτούς από το να χρεωθούν με τις έκτακτες αυτές αλλαγές, ή να τους αφήσω για να βοηθήσω τη χώρα μου να πάει μπροστά.
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου, καλοί μου φίλοι; Νιώθω διχασμένος. Ελπίζω να βρω σύντομα την απάντηση και αυτή να είναι η σωστή.
Έως τότε, τα φιλιά και την αγάπη μου, ο παντοτινά δικός σας,
Βαγγέλης Φάλτσος.-
Έμαθα λοιπόν πως, βάσει αριθμών τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα εκτός από λάδι, κρασί, ήλιο, και πολλά ακόμα υλικά αγαθά, είναι στις πρώτες θέσεις «παραγωγής» καλλιτεχνών και πιο συγκεκριμένα, τραγουδιστών. Έτσι λοιπόν, οι θεσμοί, όπως τους λένε οι διαβασμένοι για να μας το παίξουν καμπόσοι, αποφάσισαν να υπάρξει ειδικός φόρος σε τραγουδιστές οι οποίοι είναι φάλτσοι. Όχι, μην ανησυχείτε, δεν κινδυνεύω εγώ λόγω επωνύμου. Εγώ τραγουδάω σαν αηδόνι, οι άλλοι να φοβόνται.
Για φάλτσες καταλήξεις θα πληρώνει ο τραγουδιστής 10 ευρώ, για στοναρίσματα 10 ευρώ επίσης, για διάφορα μικρά φαλτσάκια που μπορεί να επαναλαμβάνονται είναι 10 ευρώ η πρώτη φορά και από τη δεύτερη και μετά πάει 20. Ενώ, αν το τραγούδι είναι όλο εκτός και ο φίλος βάρδος δεν έχει «πατήσει νότα» που λέμε στην πιάτσα, τότε ένα 300ρικάκι θα το τσεπώσει το κράτος. Ρώτησα επίσης και προφανώς έμαθα, δε χρειάζεται να τα λέμε αυτά, πως με αυτή την κίνηση αποφάσισαν οι «θεσμοί» (μου αρέσει αυτό, θα το λέω πιο συχνά) πως όχι μόνο θα μπουν πολλά χρήματα στα κρατικά ταμεία, αλλά και με τους ρυθμούς που «εκτελούν» (το πιάσατε, ε;) τα τραγούδια πολλοί, μέσα σε 1 χρόνο θα μπορούμε να γίνουμε παγκόσμια δύναμη. Κάτι σαν το Αμέρικα.
Παρά την εμπειρία μου και τη διορατικότητα μου, δε μπορώ να καταλάβω αν εγώ ως άνθρωπος με επιρροή, θα πρέπει να αποτρέψω τους τραγουδιστές αυτούς από το να χρεωθούν με τις έκτακτες αυτές αλλαγές, ή να τους αφήσω για να βοηθήσω τη χώρα μου να πάει μπροστά.
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου, καλοί μου φίλοι; Νιώθω διχασμένος. Ελπίζω να βρω σύντομα την απάντηση και αυτή να είναι η σωστή.
Έως τότε, τα φιλιά και την αγάπη μου, ο παντοτινά δικός σας,
Βαγγέλης Φάλτσος.-
