Την πε­ρίοδο 1968-1973 ερμήνευσε με­γάλες στιγ­μές των Μάνου Λο­ΐ­ζου και Λευτέρη Πα­πα­δό­που­λου

---

(Πα­πο­ρά­κι, Τζα­μά­ι­κα, Πα­ρα­μυθά­κι μου, Δελ­φί­νι δελ­φι­νά­κι), Γιώργου Κα­τσα­ρού και Πυ­θα­γό­ρα (Ε­πι­πό­λαιος, Κυρά Γιώρ­γαι­να), Σταύρου Κου­γιουμ­τζή και Άκου Δασκαλόπουλου (Ή­σουν ω­ραί­α), Θόδωρου Δ­ερ­βε­νιώ­τη και Κώστα Βίρβου (Τα χρυ­σά κλει­διά), Γιώργου Μη­τσάκη (Πού ‘σαι, κα­η­μέ­νε Πε­ρι­κλή). Και στα κατοπινά χρόνια ο Καλατζής θα έχει δυνατά σουξέ αλλά σταδιακά η παρουσία του περιορίστηκε στις ζωντανές εμφανίσεις. Άλλωστε οι διαχρονικές στιγμές που συνέδεσε με τη φωνή του ήταν και είναι υπεραρκετές, ώστε να του εξασφαλίζουν μια διαρκή και γόνιμη σχέση με το ευρύ κοινό.