Εί­χε γεν­νη­θεί το 1907 στη Σα­λα­μί­να. Υπήρξε ένας από τους πρώτους «επαγγελματίες» στιχουργούς του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού

---

κι
ένας από τους θρυλικούς μάγκες του Πειραιά. Έχει υπογράψει μεγάλες επιτυχίες, οι περισσότερες από τις οποίες άντεξαν στο χρόνο και παρέμειναν κλασικές. Αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση στο χώρο του ρεμπέτικου, όχι μόνο για την αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική του αξία αλλά και επειδή έζησε μία ζωή πέρα από κοινωνικές συμβάσεις και όρια. Κινήθηκε σε ημιπαράνομους χώρους του Πειραιά και της Δραπετσώνας και έγραψε ιστορία στις πιάτσες της περιοχής, στον υπόκοσμο και στο ρεμπέτικο κύκλο. Όσο για το παρατσούκλι «Τρελάκιας» οι παρακάτω δηλώσεις είναι ενδεικτικές: «Πολύ καλό παιδί ο Νίκος, αλλά τρελλός για τα σίδερα» (Στελλάκης Περπινιάδης). «Ο Μάθεσης είχε τσαμπουκάδες, ήταν νταής, καυγατζής, αλλά καλό παιδί. Τρελάκιας ήτανε. Έγραφε στίχους. Δεν κώλωνε ο Μάθεσης, ήτανε παλικάρι» (Γιάννης Παπαιωάννου). Η υπογραφή του Μάθεση βρίσκεται στα τραγούδια: Η γά­τα (1934) σε μου­σι­κή και ερ­μη­νεί­α Στ. Περ­πι­νιά­δη, Βρε μά­γκα το μα­χαί­ρι σου (1935) μουσική και ερ­μηνρία Α­νέ­στου Δε­λιά, Μας κυ­νη­γούν τον αρ­γι­λέ (1936) μουσική Δη­μή­τρη Μπα­ρού­ση και ερ­μηνεία Ρό­ζας Ε­σκε­νά­ζυ, Σου ‘χα χα­ρί­σει μια καρ­διά (1939) του Πα­πα­ϊ­ω­άν­νου, Σε διώ­ξαν απ’ την Κοκ­κι­νιά (1950) του Τσι­τσά­νη με τον Τσα­ου­σά­κη κ.ά.