Κορυφαίος αμερικανός σκηνοθέτης με ρωσοεβραϊκή ρίζα και ελληνική «υπηκοότητα». Παράλληλα λειτούργησε ως σεναριογράφος, αλλά και διακριτικά ως ηθοποιός.

---

Μετά τα εξαιρετικά "Ο δήμιος των κολασμένων" (Brut Force), "Γυμνή πόλη" (Naked City) (1948) και το "Η νύχτα και η πόλη" (Night and the city) (1950) λόγω του μακαρθισμού μπαίνει στη μαύρη στη λίστα του Χόλυγουντ και καταφεύγει στη Γαλλία και αργότερα στην Ελλάδα. Με το «Ριφιφί» (1955) στις Κάννες αλλάζει η ζωή του, αφού πέρα από τα βραβεία του φιλμ, γνωρίζεται με τη Μελίνα Μερκούρη.

Μαζί θα δημιουργήσουν μεταξύ άλλων το "Ποτέ την Κυριακή" (1960), που επτά χρόνια αργότερα θα γεννήσει το θεατρικό μιούζικαλ "Ίλια Ντάρλινγκ", που σηματοδοτεί και την θριαμβευτική επιστροφή του Ντασέν στις ΗΠΑ.

Μετά το γάμο του με τη Μελίνα Μερκούρη, συνέδεσε τη ζωή του με την Ελλάδα και θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα. Προς το τέλος της ζωής του έγινε επίτιμος Έλληνας πολίτης, ως ύψιστη αναγνώριση της πολιτιστικής προσφοράς του στην Ελλάδα. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Ήμουν Έλληνας πριν γνωρίσω τη Μελίνα». Από το 1981 που εκείνη ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού, συνεργάστηκε μαζί της για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, συμμετέχοντας μετά το θάνατό της στο Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη που συστάθηκε για το σκοπό αυτό.