μαζί με τον «Επενδυτή» του Σαββάτου, ξεκινούσε η διανομή μιας κασετίνας 4 cd, με τίτλο «Τα θρυλικά ντουέτα», με παλιά λαϊκά τραγούδια της περιόδου από τα τέλη της δεκαετίας του ’40, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’60 και συνυπάρξεις, πίσω από το μικρόφωνο, των κορυφαίων λαϊκών τραγουδιστών εκείνης της εποχής. Το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου δόθηκε το 1ο cd.
Πριν διαβάσω τους τίτλους, σκέφτηκα πως θα είναι μια από τα ίδια… Με την ανάγνωση όμως των τραγουδιών, διέκρινα πως πολλά από αυτά, δεν έχουν επανεκδοθεί σε μεγάλο δίσκο ή cd, μετά την πρώτη τους κυκλοφορία στις 78 και 45 στροφές και, χωρίς να υπολογίσω τα ενδεχόμενα «ανεβάσματά» τους στο youtube, είναι αρκετά δυσεύρετα. Επιπλέον, ακούγοντας το cd, διαπίστωσα πως έχουν και πολύ καλό και καθαρό ήχο. Βέβαια, πουθενά στη συλλογή δεν αναφέρεται ποια είναι η δισκογραφική εταιρεία που τα εξέδωσε, αν και πρόκειται για ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν για λογαριασμό των εταιρειών Columbia-His master’s voice και Odeon-Parlophone. Υπάρχει μόνο μια σημείωση στο οπισθόφυλλο που γράφει «Produced by Jim Ranios». Αυτό όμως είναι «αλλουνού παπά ευαγγέλιο» και δεν μας ενδιαφέρει στην παρούσα φάση… Κατά τη γνώμη μου, που την έχω ξαναδιατυπώσει, θα πρέπει επιτέλους η εταιρεία που κατέχει αυτό το πρωτότυπο και συχνά ανέκδοτο υλικό, κάποια στιγμή να το εκδώσει.
Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει με το εξώφυλλο. Κι αυτό γιατί πουθενά δεν αναγράφονται οι δημιουργοί των τραγουδιών. Ούτε στο οπισθόφυλλο, ούτε εντός. Δεν υπάρχει καν ένα υποτυπώδες ένθετο. Στο τραγούδι «Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι» του Γιάννη Παπαϊωάννου μάλιστα, δεν αναγράφονται ούτε οι τραγουδιστές, που είναι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με τον Στράτο Διονυσίου, ενώ στο «Σε τούτο το παλιόσπιτο» σαν τραγουδιστές αναγράφονται ο Στράτος Διονυσίου με τη Στέλλα Χασκίλ. Πράγμα λίγο δύσκολο, αφού η Χασκίλ πέθανε το 1954, ενώ ο Διονυσίου ξεκίνησε την καριέρα του το 1958. Πρόκειται μάλλον για την εκτέλεση του τραγουδιού του Τσιτσάνη με το Στράτο Παγιουμτζή και τη Χασκίλ το 1951. Αυτά προφανώς είναι τυπογραφικά λάθη και συγχωρούνται… Αλλά η μη αναγραφή των δημιουργών των τραγουδιών, νομίζω πως θεωρείται παραπάνω από σφάλμα… Και είναι κρίμα, γιατί είναι από τις ελάχιστες φορές που κυκλοφόρησε μια τόσο ενδιαφέρουσα συλλογή και μάλιστα με υλικό που, όπως έγραψα παραπάνω, εκδίδεται για πρώτη φορά μετά από τόσες δεκαετίες…
Οι παρατηρήσεις αυτές γίνονται εντελώς καλοπροαίρετα και με την ελπίδα πως μαζί με κάποιο από τα επόμενα τρία τεύχη της εφημερίδας, θα διανεμηθεί ένα, υποτυπώδες έστω, φυλλάδιο με τους συνθέτες και τους στιχουργούς των τραγουδιών…
