Κι αυτό ξανάγινε πριν από λίγες ημέρες, όταν με αφορμή την εκπομπή της ΝΕΡΙΤ «Πάντα ν’ ανταμώνουμε», που παρουσιάζουν η Ρίκα Βαγιάννη και ο Θανάσης Αλευράς και σκηνοθετεί ο Νίκος Σούλης.
Το τηλεκοντρόλ παρέμεινε ανέπαφο για τις δυόμιση ώρες σχεδόν, που διήρκησε η εκπομπή, η οποία ήταν αφιερωμένη στη θέση της γυναίκας στο ρεμπέτικο τραγούδι.
Όπως ανέφερε το δελτίο τύπου: Θηλυκές φιγούρες που τόλμησαν πρώτες, να σπάσουν τις συμβατικότητες ενός ανδροκρατούμενου χώρου. Θηλυκές μορφές που ύμνησαν οι παλιοί, μεγάλοι ρεμπέτες, μέσα από τα τραγούδια τους. Ξεχωριστές γυναίκες που συνεχίζουν μέχρι σήμερα να επιμένουν… ρεμπέτικα.
Συμμετείχαν, χαρίζοντας ξεχωριστές ερμηνείες, οι Μαριώ, Φωτεινή Βελεσιώτου, Ντένια Κουρούση, Κατερίνα Τσιρίδου και η νεαρότατη, αλλά εξαιρετικά ταλαντούχα Σοφία Μέρμηγκα (απόφοιτη Μουσικού Σχολείου), που τραγούδησε και έπαιξε κανονάκι. Μπουζούκι στην έξοχη ορχήστρα, η οποία πρέπει να υπογραμμίσουμε πως έπαιξε με ακουστικό ήχο, ήταν ο γνωστός μπουζουξής και συνθέτης Δημήτρης Λίβανος, τις ενορχηστρώσεις έκανε ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου, ενώ καθοριστική στην εξέλιξη της εκπομπής, ήταν η παρουσία του δημοσιογράφου και ραδιοφωνικού παραγωγού Γιώργου Τσάμπρα, του ποιητή Γιώργου Χρονά και της ηθοποιού Χαράς Αγγελούση, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει στην ιστορική σειρά της ΕΡΤ «Το μινόρε της αυγής».
Θυμήθηκα λοιπόν και πάλι τις καλές εποχές της τηλεόρασης. Και διαπίστωσα πως, για την επιτυχημένη έκβαση και το τελικό αποτέλεσμα μιας εκπομπής, δεν είναι απαραίτητη, εν τέλει, η παρουσίασή της από ειδήμονες του αντικειμένου… Ούτε είναι απαραίτητο, το πάνελ κάθε εκπομπής να αποτελείται από 30 καλεσμένους, από τους οποίους οι 25 είναι παντελώς άσχετοι με το θέμα και παραβρίσκονται απλά και μόνο για δημόσιες σχέσεις… Η παρουσία λίγων και σχετικών με το θέμα προσκεκλημένων, σε συνδυασμό με το σωστό «χειρισμό» τους από τους παρουσιαστές (σωστές ερωτήσεις κλπ), νομίζω πως αποτελούν τα καλύτερα συστατικά της επιτυχίας. Και στην προχθεσινή εκπομπή, ακόμη κι αν ο Ρίκα Βαγιάννη και ο Θανάσης Αλευράς δεν δηλώνουν ρεμπετολόγοι ή ακόμη κι αν σε κάποια -λίγα- σημεία υπήρχε μια αμηχανία, θεωρώ πως το συνολικό αποτέλεσμα ήταν παραπάνω από ικανοποιητικό… Κι έχω την αίσθηση, παρατηρώντας τις αντιδράσεις τους, πως το απόλαυσαν και οι καλεσμένοι… Το μόνο αρνητικό, θα έλεγα πως ήταν, το γρήγορο μοντάζ - σε κάποιες στιγμές - που άφηνε ανολοκλήρωτες τις σκέψεις των καλεσμένων… Αλλά αυτό είναι «σταγόνα στον ωκεανό».
Κάνοντας zapping, μετά το φινάλε της εκπομπής, έπεσα πάνω σε ένα ακόμη αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι, σε γνωστή και επιτυχημένη εκπομπή ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού… Καλεσμένοι; Καμιά εικοσαριά, όπως διέκρινα πρόχειρα… Έπεσα στο σημείο, λίγο πριν «εκτελεστεί» το γνωστό σε όλους μας «Βουνό» του Λουκά Νταράλα και του Βαγγέλη Πρέκα. Ακούστηκαν κάποια πράγματα σχετικά με την συνθετική παρουσία του Λουκά… από ειδικούς και μη… Οφείλω λοιπόν να σημειώσω, πως ο Λουκάς Νταράλας, δεν είχε γράψει το πλήθος των τραγουδιών του Τσιτσάνη ή του Καλδάρα αλλά… έχει μια παρουσία που αν μη τι άλλο χρίζει αναφοράς. Όσο για τον ήχο της ορχήστρας, μόλις ξεκίνησε το τραγούδι, έπαθα μια σχετική «ηλεκτροπληξία»… Τελικά «ανέβηκα» το «Βουνό» μέχρι τη μέση κι έκλεισα την τηλεόραση…
Υ.Γ: Τα παραπάνω τα έγραψα χωρίς καμιά διάθεση «ρεβεράντζας» στο νέο φορέα της Δημόσιας Τηλεόρασης. Ήμουν από τους πρώτους άλλωστε, που με μια ολόκληρη εκπομπή στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης και δεκάδες αναρτήσεις στο Ogdoo.gr, πήραν αμέσως θέση κατά του κλεισίματος της ΕΡΤ.
Αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει είναι να συνεχίσουμε «Πάντα ν’ ανταμώνουμε» με εκπομπές αυτού του επιπέδου. Τις χρειαζόμαστε και τις αξίζουμε…
Το τηλεκοντρόλ παρέμεινε ανέπαφο για τις δυόμιση ώρες σχεδόν, που διήρκησε η εκπομπή, η οποία ήταν αφιερωμένη στη θέση της γυναίκας στο ρεμπέτικο τραγούδι.
Όπως ανέφερε το δελτίο τύπου: Θηλυκές φιγούρες που τόλμησαν πρώτες, να σπάσουν τις συμβατικότητες ενός ανδροκρατούμενου χώρου. Θηλυκές μορφές που ύμνησαν οι παλιοί, μεγάλοι ρεμπέτες, μέσα από τα τραγούδια τους. Ξεχωριστές γυναίκες που συνεχίζουν μέχρι σήμερα να επιμένουν… ρεμπέτικα.
Συμμετείχαν, χαρίζοντας ξεχωριστές ερμηνείες, οι Μαριώ, Φωτεινή Βελεσιώτου, Ντένια Κουρούση, Κατερίνα Τσιρίδου και η νεαρότατη, αλλά εξαιρετικά ταλαντούχα Σοφία Μέρμηγκα (απόφοιτη Μουσικού Σχολείου), που τραγούδησε και έπαιξε κανονάκι. Μπουζούκι στην έξοχη ορχήστρα, η οποία πρέπει να υπογραμμίσουμε πως έπαιξε με ακουστικό ήχο, ήταν ο γνωστός μπουζουξής και συνθέτης Δημήτρης Λίβανος, τις ενορχηστρώσεις έκανε ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου, ενώ καθοριστική στην εξέλιξη της εκπομπής, ήταν η παρουσία του δημοσιογράφου και ραδιοφωνικού παραγωγού Γιώργου Τσάμπρα, του ποιητή Γιώργου Χρονά και της ηθοποιού Χαράς Αγγελούση, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει στην ιστορική σειρά της ΕΡΤ «Το μινόρε της αυγής».
Θυμήθηκα λοιπόν και πάλι τις καλές εποχές της τηλεόρασης. Και διαπίστωσα πως, για την επιτυχημένη έκβαση και το τελικό αποτέλεσμα μιας εκπομπής, δεν είναι απαραίτητη, εν τέλει, η παρουσίασή της από ειδήμονες του αντικειμένου… Ούτε είναι απαραίτητο, το πάνελ κάθε εκπομπής να αποτελείται από 30 καλεσμένους, από τους οποίους οι 25 είναι παντελώς άσχετοι με το θέμα και παραβρίσκονται απλά και μόνο για δημόσιες σχέσεις… Η παρουσία λίγων και σχετικών με το θέμα προσκεκλημένων, σε συνδυασμό με το σωστό «χειρισμό» τους από τους παρουσιαστές (σωστές ερωτήσεις κλπ), νομίζω πως αποτελούν τα καλύτερα συστατικά της επιτυχίας. Και στην προχθεσινή εκπομπή, ακόμη κι αν ο Ρίκα Βαγιάννη και ο Θανάσης Αλευράς δεν δηλώνουν ρεμπετολόγοι ή ακόμη κι αν σε κάποια -λίγα- σημεία υπήρχε μια αμηχανία, θεωρώ πως το συνολικό αποτέλεσμα ήταν παραπάνω από ικανοποιητικό… Κι έχω την αίσθηση, παρατηρώντας τις αντιδράσεις τους, πως το απόλαυσαν και οι καλεσμένοι… Το μόνο αρνητικό, θα έλεγα πως ήταν, το γρήγορο μοντάζ - σε κάποιες στιγμές - που άφηνε ανολοκλήρωτες τις σκέψεις των καλεσμένων… Αλλά αυτό είναι «σταγόνα στον ωκεανό».
Κάνοντας zapping, μετά το φινάλε της εκπομπής, έπεσα πάνω σε ένα ακόμη αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι, σε γνωστή και επιτυχημένη εκπομπή ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού… Καλεσμένοι; Καμιά εικοσαριά, όπως διέκρινα πρόχειρα… Έπεσα στο σημείο, λίγο πριν «εκτελεστεί» το γνωστό σε όλους μας «Βουνό» του Λουκά Νταράλα και του Βαγγέλη Πρέκα. Ακούστηκαν κάποια πράγματα σχετικά με την συνθετική παρουσία του Λουκά… από ειδικούς και μη… Οφείλω λοιπόν να σημειώσω, πως ο Λουκάς Νταράλας, δεν είχε γράψει το πλήθος των τραγουδιών του Τσιτσάνη ή του Καλδάρα αλλά… έχει μια παρουσία που αν μη τι άλλο χρίζει αναφοράς. Όσο για τον ήχο της ορχήστρας, μόλις ξεκίνησε το τραγούδι, έπαθα μια σχετική «ηλεκτροπληξία»… Τελικά «ανέβηκα» το «Βουνό» μέχρι τη μέση κι έκλεισα την τηλεόραση…
Υ.Γ: Τα παραπάνω τα έγραψα χωρίς καμιά διάθεση «ρεβεράντζας» στο νέο φορέα της Δημόσιας Τηλεόρασης. Ήμουν από τους πρώτους άλλωστε, που με μια ολόκληρη εκπομπή στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης και δεκάδες αναρτήσεις στο Ogdoo.gr, πήραν αμέσως θέση κατά του κλεισίματος της ΕΡΤ.
Αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει είναι να συνεχίσουμε «Πάντα ν’ ανταμώνουμε» με εκπομπές αυτού του επιπέδου. Τις χρειαζόμαστε και τις αξίζουμε…
