διαδικτύου, δεν μου επιτρέπει να απέχω από τις αναζητήσεις στον διαδικτυακό χώρο που φέρει το όνομα Υoutube… Πέρα από τα θετικά της όλης ιστορίας όμως, έρχομαι στη δυσάρεστη θέση καθημερινά, να διαπιστώνω πολλές αδικίες που γίνονται και δυστυχώς αναπαράγονται όσον αφορά τα ονόματα των δημιουργών, που βρίσκονται κάτω από τις διάφορες αναρτήσεις των τραγουδιών.
Υπάρχουν παραδείγματα εκατοντάδων τραγουδιών, στα οποία δεν αναγράφονται καν οι δημιουργοί ή γράφονται λάθος ονόματα, ή τα τραγούδια αναρτώνται με άλλους τίτλους. Για παράδειγμα, το γνωστό τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα «Καλή τύχη» έγινε «Εγώ φεύγω απ ’τα όνειρά σου» ή στην καλύτερη περίπτωση «Δεν σε κρίνω που δεν μ ’αγαπάς», το τραγούδι των «Χειμερινών Κολυμβητών» «Το πολλαπλό σου είδωλο» έγινε «Συχνάζεις στο μικρό καφέ» κι αν συνεχίσω δεν θα φτάνουν όλες οι διαδικτυακές σελίδες…
Τελευταία και πιο πρόσφατη περίπτωση που το διαπίστωσα αυτό είναι τα στοιχεία που βρίσκονται στο επίσημο videoclip της μεγάλης επιτυχίας «Μη γυρίσεις» που σφράγισαν με την ερμηνεία τους ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας το 1989, στο δίσκο «Απρίλη ψεύτη» και γράφουν «Μουσική-στίχοι: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας». Είναι φανερό, από τον γραφικό χαρακτήρα των στοιχείων, πως προστέθηκαν πολλά χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του videoclip το 1989. Πουθενά δεν αναγράφονται τα ονόματα των δημιουργών, που δεν είναι άλλοι από τον γνωστό και καταξιωμένο μπασίστα και συνθέτη Τάκη Μπουρμά, που έγραψε την μουσική και τη Βέτα Μπετίνη και τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα των οποίων είναι οι στίχοι.
Αυτές οι παραλείψεις –για τις οποίες σαφώς και δεν ευθύνονται οι καλλιτέχνες- δυστυχώς γυρίζουν το τραγούδι πολλά χρόνια πίσω, όταν, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, συχνά, άλλοι έγραφαν τα τραγούδια κι άλλοι τα υπέγραφαν… Και μέχρι σήμερα ψάχνουμε ακόμα να βρούμε τι έχει γράψει ο κάθε δημιουργός… Και το χειρότερο είναι πως πολύ συχνά τα λανθασμένα στοιχεία συνεχίζουν να αναπαράγονται από διάφορους και ανεύθυνους αυτόκλητους «σκηνοθέτες», «ραδιοφωνικούς παραγωγούς» και «γραφιάδες» .…
Αλήθεια, έχει σκεφθεί κανένας από αυτούς, πώς μπορεί να νιώσει ένας δημιουργός, όταν δει το δημιούργημα της ψυχής του, γραμμένο με άλλο όνομα ή δεν δει καθόλου το όνομά του; Πολύ περισσότερο όταν οι πρωτότυποι δίσκοι έχουν εξαφανισθεί και το μόνο μέσο διάδοσης της πληροφορίας είναι πλέον το διαδίκτυο; Με 5-10 λεπτά αναζήτησης μπορεί να βρεθούν τα στοιχεία και η ανάρτηση να είναι πλήρης και δίκαιη.
Για να μην πιάσω το θέμα της αναπαραγωγής και αναμετάδοσης των αρχείων, χωρίς πουθενά να γράφεται η αρχική πηγή της προέλευσής τους. Αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο, ηθικό κυρίως, θέμα…. Και ίσως η άκρη να μη βρεθεί πουθενά….
Κι έτσι το έργο συνεχίζεται... Και «όταν κοιμάσαι, άλλος γράφει ιστορία…», όπως λέει και το «Πεπρωμένο», το γνωστό τραγούδι του Βασίλη Δημητρίου…
Μόνο που την γράφει λάθος…
