Ανάμεσα στα τραγούδια ήταν κι αυτό….
Λένε πως είμαι γκαντέμης
παλιοκουμούνι, ανάρχας
χωρίς αιτία φρικάρω
και άλλα πολλά εμπριμέ…
Πιάσαν τα πόστα κοθώνια
όλα τα ξέρουν, ξεράδια
κι ήρθανε λέει να μας σώσουν,
που να μην σώσουνε ποτέ
Να δεις που κάποτε
θα μας πούνε και μαλάκες
να δεις που κάποτε
θα μας πούνε και χαζούς
Μου ‘ρχεται ρεύμα τριάντα
του τηλεφώνου σαράντα
νερό και νοίκι εξήντα
και τα κοινόχρηστα δεκαεφτά
Γύρω σαΐνια κανάγιες
τρώνε με δέκα μασέλες
θέλουν βρεμένη σανίδα
και τους φερόμαστε και ευγενικά
Να δεις που κάποτε
θα μας πούνε και μαλάκες
να δεις που κάποτε
θα μας πούνε και χαζούς
Κάνω εξετάσεις για κήλη
όσοι γιατροί, τόσες γνώμες
γρίπη, συκώτι, στομάχι
πάω στο ΙΚΑ με βρίσκουν καλά
Άστα να πάνε στο διάλο
κάθε καρέκλα και χάχας
όλα πηγαίνουν για φούντο
κι αυτοί εκεί τη λιλής το χαβά
Το τραγούδι μπήκε στο δίσκο του Γιάννη Μηλιώκα «…και άλλα πολλά εμπριμέ». Ήταν ο δίσκος μέσα στον οποίο υπήρχε εκείνο το ξεχωριστό τραγούδι- ντουέτο του Μηλιώκα με την Αφροδίτη Μάνου που έλεγε «…ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ…» .
Την ενορχήστρωση είχε αναλάβει, μαζί με τον Μηλιώκα, ο Χάρης Ανδρεάδης… Κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 1988. Ήταν εκείνη η τόσο έντονη περίοδος, που έβραζε ο τόπος με τα σκάνδαλα Κοσκωτά και τις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν…
Κι ακούγοντάς το, μετά από πολύ καιρό, αφού έμεινα έκπληκτος με την επικαιρότητα που μπορεί να έχει ένα τραγούδι μετά από τόσα χρόνια, συλλογίστηκα: Τελικά, 24 χρόνια μετά άλλαξε κάτι ή από Δευτέρα, για μιαν ακόμη φορά «θα μας πούνε και………….»;
Μάλλον το δεύτερο…
Καλό βόλι!
