Γεννήθηκε σε μια γειτονιά, την πλατεία Κυριακού, (πλατεία Βικτωρίας), ίσως την πιο πολυτραγουδισμένη γειτονιά των Αθηνών. Σε μια γειτονιά γεμάτη αντιθέσεις, πολυχρωμία, τρυφερότητα αλλά και διαφορετικότητα. Συνδύαζε κάποτε ταυτόχρονα την αριστοκρατικότητα και την λαϊκότητα των κατοίκων της. Συνδύαζε την ευμάρεια και την φτώχεια.
Μια γειτονιά που δένονταν μεταξύ τους τα υπέροχα νεοκλασικά κτίρια με τα μπορντέλα και τα καφενεία. Όλα αυτά τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι εικόνες και οι εκπνοές που έβγαζε ζυμώθηκαν στο ανήσυχο πνεύμα και την τρυφερή καρδιά του Λευτέρη και έγιναν υπέροχοι ερωτικοί και κοινωνικοί στίχοι, έγιναν καταπληκτικά βιβλία, έγιναν έγκυρα και ευθύβολα δημοσιογραφικά κείμενα.
Μια γειτονιά που δένονταν μεταξύ τους τα υπέροχα νεοκλασικά κτίρια με τα μπορντέλα και τα καφενεία. Όλα αυτά τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι εικόνες και οι εκπνοές που έβγαζε ζυμώθηκαν στο ανήσυχο πνεύμα και την τρυφερή καρδιά του Λευτέρη και έγιναν υπέροχοι ερωτικοί και κοινωνικοί στίχοι, έγιναν καταπληκτικά βιβλία, έγιναν έγκυρα και ευθύβολα δημοσιογραφικά κείμενα.
Η προσωπικότητα του Λευτέρη Παπαδόπουλου είναι μοναδική, διαχρονική και αξεπέραστη. Μυρίζει μπαρούτι και ευωδιάζει μέλι που γλυκαίνει τη ψυχή και την καρδιά μας. Μία πολύχρωμη βεντάλια από πολλαπλές δραστηριότητες που δροσίζει την καθημερινότητά μας με ένα αεράκι που θυμίζει Ελλάδα, φέρνει ελπίδα, και δημιουργεί όνειρα και ερωτισμό.
Λευτέρη Χρόνια σου Πολλά.
Για να είμαστε και εμείς γύρω σου καλά, για να μην αισθανόμαστε μόνοι στη μαύρη απελπισία των καιρών που ζούμε.
Νίκος Αναγνωστάκης
