Βυζάκια έξω λοιπόν!

Το σεξ και η σεξουαλικότητα στο τραγούδι και τη ζωή μας.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
H καθημερινότητα μας βομβαρδίζεται από μία υπερχειλίζουσα σεξουαλικότητα υπό μορφή κειμένων, εικόνων, υπονοουμένων και προφορικών εκφορών.

Κείμενα όπως «πώς να κάνεις καλύτερο sex», «τι ζητάνε οι γυναίκες στο sex», «ποιες στάσεις αρέσουν στους άντρες», «ποιο είναι το μέγεθος που προτιμούν οι γυναίκες» και πολλά άλλα βρίσκονται μπροστά μας κάθε πρωί στις οθόνες των υπολογιστών, στις σελίδες των εφημερίδων και των περιοδικών και στα αυτιά μας από ραδιοφωνικούς παραγωγούς.

Θα μου πείτε βέβαια πως αυτό πουλάει σήμερα και για αυτό γίνεται αυτός ο χαλασμός. Αμ δεν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί αυτά πωλούσαν πάντοτε, αλλά δεν τα εύρισκες εύκολα στην πιάτσα, αλλά μόνο στη μαύρη αγορά.

Και η «μαύρη αγορά» ήτανε ορισμένοι κινηματογράφοι αισθησιακών ταινιών γύρω απ’ την Ομόνοια, αυστηρώς ακατάλληλων για ανήλικους, ορισμένα ντόπια έντυπα «soft» σχετικά περιεχομένου ή σε ορισμένες περιπτώσεις σε έντυπα και ταινίες «hard» περιεχομένου εισαγόμενων από το εξωτερικό.

Όλα αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα μας θα ήταν εντελώς αποδεκτά εάν μπορούσαν να περιφρουρήσουν την τρυφερή ηλικία των παιδιών αλλά να υπήρχε και στοιχειώδης αισθητική.

Μιλάω για αισθητική και όχι ηθική, γιατί η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος.

Ας μην κρυβόμαστε όμως πίσω από το δάχτυλο μας. Αυτό το αρχέγονο ένστικτο αναπαραγωγής, η σεξουαλική ενόρμηση κατά τον Φρόιντ, ταλανίζει βασανιστικά τον άνθρωπο από τη στιγμή της ύπαρξής του και ιδιαίτερα το αρσενικό φύλλο.

Άλλωστε μην ξεχνάμε, έτσι για να αποενοχοποιηθούμε λιγάκι ότι ο Θεός μας έκανε δώρο αυτή την ενόρμηση και δεν ξαναδοκίμασε τη διαδικασία αναπαραγωγής με το «μύρισμα του κρίνου» που δημιούργησε πολλά μπλεξίματα και ερωτηματικά.

Ίσως τελικά ο Θεός να είναι περισσότερο μερακλής από ότι νομίζουμε.

Μερικές δεκαετίες πριν ο Εμπειρίκος είχε γράψει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν να λύσουν οι άνθρωποι δεν είναι ούτε το θρησκευτικό, ούτε το κοινωνικό, ούτε το οικονομικό αλλά το ερωτικό το οποίο αν μείνει άλυτο είναι αδύνατον να λυθούν όλα τα άλλα.

Χωρίς ελεύθερη άσκηση του έρωτα, ζωή πλήρης και πλήρεις άνθρωποι δεν υπάρχουν.

Πώς θα μπορούσε όμως να μείνει το σεξ και η σεξουαλικότητα γενικότερα έξω από το τραγούδι -ελληνικό και διεθνές- όταν αυτό αποτελεί το ασφαλέστερο και μαζικότερο επικοινωνιακό όχημα;

Στην αρχή με σαφείς υπαινιγμούς όπως προϋπάρχουν από τις οπερέτες του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, στα δημοτικά τραγούδια, στα τραγούδια της Αποκριάς που ταξινομήθηκαν και ηχογραφήθηκαν από τη Δόμνα Σαμίου το 1994 όπως «σαράντα μ’νια με κύκλωσαν» και πολλά άλλα.

Από τη δεκαετία όμως του ’80 το σεξ μπαίνει με τα «μπούνια» στο ελληνικό τραγούδι όλων των περιοχών, από το πιο κιτς έως το σοβαρότερο.

Ποιος δε θυμάται άραγε το τραγούδι του Γιάννη Λογοθέτη «Για τα γενέθλιά μου πάρε μου μια πίπα», το «Βυζάκια έξω λοιπόν» της Μελίνας Τανάγρη, το «Θεία Λόλα» του Νίκου Καρβέλα, το «Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά» της Άντζυ Σαμίου. Ενώ ο Κώστας Τουρνάς έκανε ζημιά στην αντιπροσωπεία της Autobianchi σχολιάζοντας την έλλειψη ευρυχωρίας του με το γνωστό «Δεν το ξανακάνω σε Autobianchi».

Πολύ νωρίτερα βέβαια λίγο πριν τη δεκαετία του ’70 και λίγο αργότερα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με έμμεσο τρόπο αλλά πλην σαφώς (γιατί υπήρχε και η Δικτατορία, μην το ξεχνάμε) έγραφε «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι, έσταζε μέλι η μαχαιριά» όπως και ο «πυρετός σου μέσα μου φωτιά που σπαρταράει» και όποιος έχει την απορία «τι εννοεί;» δεν έχει παρά να ρωτήσει τον ίδιο και θα πάρει την απάντηση.

Αργότερα δε ο Λευτέρης θα δώσει στον Πάριο να τραγουδήσει το «Έλα να κάνουμε έρωτα» και στο Βοσκόπουλο το «Θα κάνουμε έναν έρωτα όλο τρέλα».

Όσον αφορά δε τα ξένα τραγούδια ανάλογης υφολογίας και περιεχομένου, οι λίστες είναι ατελείωτες. Από τις πιο αθώες εκδοχές με απλούς υπαινιγμούς όπως το «A Casa D'Irene» και το «The house of the rising sun» έως τα πιο προκλητικά για παράδειγμα το «Justify my love» της Madonna ή το «Miss you» των Rolling Stones.

Θα σταθώ όμως ιδιαίτερα σε ένα τραγούδι που έκανε παγκόσμιο πάταγο στις αρχές της δεκαετίας του ’70, με την τολμηρότητα του και τον αισθησιασμό που απέπνεε. Ήταν το «Je t’aime… Moi non plus» με τον Serge Gainsbourg και την Jane Birkin. Το συγκεκριμένο τραγούδι είχε απαγορευτεί σε πολλές χώρες όπως και στην Ελλάδα βέβαια όπου είχε ξεσηκωθεί εναντίον του και η Εκκλησία.

Είναι ένα τραγούδι όπου ξετυλίγεται η ερωτική πράξη μέσα σε μία trance ατμόσφαιρα και στην οποία κυριολεκτικά χάνεται η αίσθηση του χρόνου και του τόπου και εκτοξεύει στα ύψη τη λίμπιντο.

Ένα τραγούδι που φούντωνε φωτιές στα εφηβικά δωμάτια των αγοριών. Στα πάρτι της εποχής μόλις έπαιζε το δισκάκι με το συγκεκριμένο τραγούδι, σαν ελατήριο τινάζονταν τα παλληκαράκια για να «βουτήξουν» μία κοπέλα να χορέψουν μπλουζ και να ζήσουν νοητά για τέσσερα λεπτά τη μυσταγωγία του έρωτα.

Εάν μπορούμε να αναποδογυρίσουμε τις αφηγηματικές φόρμες της εποχής μας, θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε ότι όλη η τέχνη και ο πολιτισμός βασανίζονται από το πεπερασμένο της ύπαρξης μας όπου οι άνθρωποι καθημερινά συνθλίβονται από φόβους και επιθυμίες.

Μέσα σε μία υποκριτική κοινωνία που ζούμε είναι δύσκολο οι άνθρωποι να καταλάβουν και δυσκολότερο να εκφράσουν την αγιότητα των αισθήσεων.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!