Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά
Μέσα σε αυτό το τετράστιχο αναδύεται ένα μεγάλο μέρος της γοητείας και της μαγείας των θερινών σινεμά.
Ίσως να αποτελεί την σημαντικότερη νυχτερινή καλοκαιρινή διασκέδαση των Ελλήνων και περισσότερο των Αθηναίων εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες. Ιδιαίτερα τα χρόνια πριν τα αγγίξει ο τυφώνας της τηλεόρασης που έγινε αιτία να κλείσουν πολλά από αυτά.
Η μαγεία των θερινών σινεμά με το αγιόκλημα και το γιασεμί, το χαλικάκι, τα μεθυστικά αρώματα να αναδύονται, με τον πασατέμπο, τις πορτοκαλάδες και τα ποπ κορν. Όλα αυτά τυλιγμένα σε ένα λευκό πανί που αν το παραμερίσεις λίγο σε αφήνει όμως να ρίχνεις μία κλεφτή ματιά στον παράδεισο.
Παλιότερα, το όμορφο νυχτερινό ταξίδι ξεκίναγε από τον χώρο έξω από το σινεμά, με τα ταμπλώ με τις καρφιτσωμένες και πολυτρυπημένες στις άκρες, φωτογραφίες του έργου από τις παλαιότερες τοποθετήσεις τους. Με τις μεγάλες γιγαντοαφίσες πάνω από την κεντρική είσοδο όπου πολλές από αυτές ήταν φτιαγμένες από τα μαγικά χέρια του μετρ της αφίσας Γιώργου Βακιρτζή.
Ανάμεσα στις γκρίζες, κακόγουστες πολυκατοικίες, περικυκλωμένες από την ανάσα της καυτής ασφάλτου, βρίσκεις μία δροσερή όαση για να απολαύσεις μία όμορφη ταινία και να αποκτήσεις το δικαίωμα να ονειρευτείς μακριά από την μουντή και απάνθρωπη καθημερινότητα.
Απαραίτητο ντεκόρ ενός θερινού σινεμά τα μπαλκόνια των γύρω πολυκατοικιών με τους κατοίκους με τα φανελάκια και τα κομπινεζόν και με τους τσακωμούς τους πολλές φορές να τραβάνε την προσοχή των θεατών από την ταινία.
Άλλωστε η αυθόρμητη εκδήλωση της καθημερινότητας ξεπερνάει οποιαδήποτε μορφή τέχνης, χωρίς να έχει την ανάγκη σκηνοθέτη, σεναρίου ή μεγάλων ηθοποιών. Στα παλιά θερινά σινεμά ήταν ανακατωμένα η ομορφιά με την τσαπατσουλιά, ο μύθος με την απομυθοποίηση και η νοικοκυροσύνη με την προχειρότητα.
Όμως είναι διαφορετική και μοναδική η αίσθηση να βλέπεις σε θερινό σινεμά την Casablanca με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν από το να την βλέπεις σε ένα κλειστό κινηματογράφο με βελούδινα καθίσματα και air condition ή από την τηλεόραση του σπιτιού σου.
Χάρις σε ένα νόμο της Μελίνας κηρύχθηκαν διατηρητέα κάμποσα θερινά σινεμά που κινδύνευαν από την μπουλντόζα. Επίσης, η Μελίνα φρόντισε να πεζοδρομηθούν οι δρόμοι που υπήρχαν οι κινηματογράφοι Ριβιέρα, Vοx, Αθηναία με αποτέλεσμα να γίνει πιο ανθρώπινο το περιβάλλον γύρω από αυτούς. Στα σημερινά χρόνια το θερινό σινεμά ζει και πάλι καλές στιγμές και αποτελεί βασική καλοκαιριάτικη διασκέδαση, νότα δροσιάς, πολιτισμού και ένα στοιχείο τουριστικής προσέλκυσης.
Όσο θα κρατάει ακόμη ο καιρός τουλάχιστον μέχρι τέλος του Σεπτέμβρη, ζήστε μία όμορφη νοσταλγική βραδιά κάτω από τα αστέρια και το φεγγάρι, μέσα σε μία μεγαλούπολη που δεν είναι και τόσο φιλική.
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά
Μέσα σε αυτό το τετράστιχο αναδύεται ένα μεγάλο μέρος της γοητείας και της μαγείας των θερινών σινεμά.
Ίσως να αποτελεί την σημαντικότερη νυχτερινή καλοκαιρινή διασκέδαση των Ελλήνων και περισσότερο των Αθηναίων εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες. Ιδιαίτερα τα χρόνια πριν τα αγγίξει ο τυφώνας της τηλεόρασης που έγινε αιτία να κλείσουν πολλά από αυτά.
Η μαγεία των θερινών σινεμά με το αγιόκλημα και το γιασεμί, το χαλικάκι, τα μεθυστικά αρώματα να αναδύονται, με τον πασατέμπο, τις πορτοκαλάδες και τα ποπ κορν. Όλα αυτά τυλιγμένα σε ένα λευκό πανί που αν το παραμερίσεις λίγο σε αφήνει όμως να ρίχνεις μία κλεφτή ματιά στον παράδεισο.
Παλιότερα, το όμορφο νυχτερινό ταξίδι ξεκίναγε από τον χώρο έξω από το σινεμά, με τα ταμπλώ με τις καρφιτσωμένες και πολυτρυπημένες στις άκρες, φωτογραφίες του έργου από τις παλαιότερες τοποθετήσεις τους. Με τις μεγάλες γιγαντοαφίσες πάνω από την κεντρική είσοδο όπου πολλές από αυτές ήταν φτιαγμένες από τα μαγικά χέρια του μετρ της αφίσας Γιώργου Βακιρτζή.
Ανάμεσα στις γκρίζες, κακόγουστες πολυκατοικίες, περικυκλωμένες από την ανάσα της καυτής ασφάλτου, βρίσκεις μία δροσερή όαση για να απολαύσεις μία όμορφη ταινία και να αποκτήσεις το δικαίωμα να ονειρευτείς μακριά από την μουντή και απάνθρωπη καθημερινότητα.
Απαραίτητο ντεκόρ ενός θερινού σινεμά τα μπαλκόνια των γύρω πολυκατοικιών με τους κατοίκους με τα φανελάκια και τα κομπινεζόν και με τους τσακωμούς τους πολλές φορές να τραβάνε την προσοχή των θεατών από την ταινία.
Άλλωστε η αυθόρμητη εκδήλωση της καθημερινότητας ξεπερνάει οποιαδήποτε μορφή τέχνης, χωρίς να έχει την ανάγκη σκηνοθέτη, σεναρίου ή μεγάλων ηθοποιών. Στα παλιά θερινά σινεμά ήταν ανακατωμένα η ομορφιά με την τσαπατσουλιά, ο μύθος με την απομυθοποίηση και η νοικοκυροσύνη με την προχειρότητα.
Όμως είναι διαφορετική και μοναδική η αίσθηση να βλέπεις σε θερινό σινεμά την Casablanca με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν από το να την βλέπεις σε ένα κλειστό κινηματογράφο με βελούδινα καθίσματα και air condition ή από την τηλεόραση του σπιτιού σου.
Χάρις σε ένα νόμο της Μελίνας κηρύχθηκαν διατηρητέα κάμποσα θερινά σινεμά που κινδύνευαν από την μπουλντόζα. Επίσης, η Μελίνα φρόντισε να πεζοδρομηθούν οι δρόμοι που υπήρχαν οι κινηματογράφοι Ριβιέρα, Vοx, Αθηναία με αποτέλεσμα να γίνει πιο ανθρώπινο το περιβάλλον γύρω από αυτούς. Στα σημερινά χρόνια το θερινό σινεμά ζει και πάλι καλές στιγμές και αποτελεί βασική καλοκαιριάτικη διασκέδαση, νότα δροσιάς, πολιτισμού και ένα στοιχείο τουριστικής προσέλκυσης.
Όσο θα κρατάει ακόμη ο καιρός τουλάχιστον μέχρι τέλος του Σεπτέμβρη, ζήστε μία όμορφη νοσταλγική βραδιά κάτω από τα αστέρια και το φεγγάρι, μέσα σε μία μεγαλούπολη που δεν είναι και τόσο φιλική.
