Πέρασε και η φετινή Πρωτομαγιά όπου συμπωματικά είναι δίπλα - δίπλα με τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Η Πρωτομαγιά είναι μια γιορτή χωρίς θρησκευτικό και εθνικό περιεχόμενο και συμβολισμό. Μια γιορτή στην καρδιά της άνοιξης που δημιουργούσε πάντα μια ψυχική ευφορία με φόντο την ύπαιθρο, τα λουλούδια, τα δέντρα, το τραγούδι και τον χορό.
Προετοιμάζει τον ερχομό του καλοκαιριού, το οποίο είχε πάντα μια μεγαλύτερη τρυφερότητα σαν εποχή απέναντι στο φτωχό και απλό άνθρωπο.
Μέσα από μια χρονική σημειολογία θυμίζει επετειακά μεγάλους αγώνες, για τα δικαιώματα των εργατών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Με μια πρώτη σκέψη η Πρωτομαγιά σου θυμίζει μια αργία, μια απεργία, εκτός από τη φετινή που σου θυμίζει δυστυχώς μόνο ανεργία.
Και σε λίγες μέρες έρχονται οι εθνικές εκλογές.
Χωρίς να υπάρχει όμως καμία διάθεση στο κόσμο να πάει να ψηφίσει.
Ο κόσμος είναι κουρασμένος, απογοητευμένος, αγανακτισμένος και με μεγάλο θυμό. Βρίσκεται σε μια σύγχυση μπροστά σε διλλήματα και δεν ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Είναι σαν να θέλει να αποδράσει από μια φυλακή αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να μετακινεί τους τοίχους της.
Από την άλλη πλευρά οι πολιτικοί το βιολί τους. Συμπεριφέρνονται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Δεν έχουν πάρει καν χαμπάρι τι ακριβώς έχει συμβεί, τι εγκλήματα έχουν κάνει και αν θα πρέπει να πληρώσουν γι’ αυτά.
Και γιατί να καταλάβουν άλλωστε. Μήπως απολύθηκαν από τη δουλειά τους; Μήπως τους μειώθηκε ο μισθός τους ή αντιμετωπίζουν κάποιοι πρόβλημα επιβίωσης;
Τα κόμματα επιστράτευσαν κάθε καρυδιάς καρύδι, για να εντυπωσιάσουν και να δελεάσουν τη ψήφο ενός λαού που ταλαιπωρείται και υποφέρει.
Μάζεψαν στα κόμματα τους γιούς, κόρες, ανιψιούς πολιτικών, αθλητές, ηθοποιούς, τραγουδιστές και κάθε λογής δήθεν αστεράκια μπας και φωτίσουν το μαύρο ουρανό που δημιούργησαν.
Υπόσχονται τα πάντα στους πάντες και πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι, αλλά ποτέ αυτοί που κατέρχονται τώρα στις εκλογές σαν μοναδικοί σωτήρες μας.
Πάντα η πολιτική έκρυβε πονηριές, τώρα όμως έχει γεμίσει με κουτοπονηριές και περίεργα κόλπα.
Κανείς από αυτούς δεν μας προτείνει έναν αξιόπιστο τρόπο ώστε να αποκτήσει η χώρα τη δυνατότητα να συντηρεί αξιοπρεπώς τον πληθυσμό της.
Τα φάρμακα που μας προτείνουν είναι χειροτέρα και από την αρρώστια που μας ταλαιπωρεί.
Θυμηθείτε ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, τίποτα δεν θα είναι διαφορετικό προς το καλύτερο, τίποτα δεν θα γίνει ουσιαστικό.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια κυβέρνηση και να βγάλει η κάλπη δεν μας εξασφαλίζει δυστυχώς ότι θα κυβερνηθούμε από ανθρώπους καλύτερους απ’ ότι μας αξίζει.
Προετοιμάζει τον ερχομό του καλοκαιριού, το οποίο είχε πάντα μια μεγαλύτερη τρυφερότητα σαν εποχή απέναντι στο φτωχό και απλό άνθρωπο.
Μέσα από μια χρονική σημειολογία θυμίζει επετειακά μεγάλους αγώνες, για τα δικαιώματα των εργατών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Με μια πρώτη σκέψη η Πρωτομαγιά σου θυμίζει μια αργία, μια απεργία, εκτός από τη φετινή που σου θυμίζει δυστυχώς μόνο ανεργία.
Και σε λίγες μέρες έρχονται οι εθνικές εκλογές.
Χωρίς να υπάρχει όμως καμία διάθεση στο κόσμο να πάει να ψηφίσει.
Ο κόσμος είναι κουρασμένος, απογοητευμένος, αγανακτισμένος και με μεγάλο θυμό. Βρίσκεται σε μια σύγχυση μπροστά σε διλλήματα και δεν ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Είναι σαν να θέλει να αποδράσει από μια φυλακή αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να μετακινεί τους τοίχους της.
Από την άλλη πλευρά οι πολιτικοί το βιολί τους. Συμπεριφέρνονται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Δεν έχουν πάρει καν χαμπάρι τι ακριβώς έχει συμβεί, τι εγκλήματα έχουν κάνει και αν θα πρέπει να πληρώσουν γι’ αυτά.
Και γιατί να καταλάβουν άλλωστε. Μήπως απολύθηκαν από τη δουλειά τους; Μήπως τους μειώθηκε ο μισθός τους ή αντιμετωπίζουν κάποιοι πρόβλημα επιβίωσης;
Τα κόμματα επιστράτευσαν κάθε καρυδιάς καρύδι, για να εντυπωσιάσουν και να δελεάσουν τη ψήφο ενός λαού που ταλαιπωρείται και υποφέρει.
Μάζεψαν στα κόμματα τους γιούς, κόρες, ανιψιούς πολιτικών, αθλητές, ηθοποιούς, τραγουδιστές και κάθε λογής δήθεν αστεράκια μπας και φωτίσουν το μαύρο ουρανό που δημιούργησαν.
Υπόσχονται τα πάντα στους πάντες και πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι, αλλά ποτέ αυτοί που κατέρχονται τώρα στις εκλογές σαν μοναδικοί σωτήρες μας.
Πάντα η πολιτική έκρυβε πονηριές, τώρα όμως έχει γεμίσει με κουτοπονηριές και περίεργα κόλπα.
Κανείς από αυτούς δεν μας προτείνει έναν αξιόπιστο τρόπο ώστε να αποκτήσει η χώρα τη δυνατότητα να συντηρεί αξιοπρεπώς τον πληθυσμό της.
Τα φάρμακα που μας προτείνουν είναι χειροτέρα και από την αρρώστια που μας ταλαιπωρεί.
Θυμηθείτε ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, τίποτα δεν θα είναι διαφορετικό προς το καλύτερο, τίποτα δεν θα γίνει ουσιαστικό.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια κυβέρνηση και να βγάλει η κάλπη δεν μας εξασφαλίζει δυστυχώς ότι θα κυβερνηθούμε από ανθρώπους καλύτερους απ’ ότι μας αξίζει.
