Έγραψε μόλις 99 τραγούδια, κι έχεις την αίσθηση πως είναι 500

Για το τραγούδι ήταν η Άνοιξη και το Καλοκαίρι μαζί, και θα είναι για πάντα ένα ακριβό και χρυσό νόμισμα.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Ήταν 17 Σεπτέμβρη του 1982. Σαν κεραυνός έπεσε το άγριο μαντάτο από τον Φώντα Λάδη που ήταν συνέχεια δίπλα του στη Μόσχα ότι «ο Μάνος άφησε την τελευταία του πνοή».

Ο ουρανός πάνω από την Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα γέμισε με μαύρα σύννεφα. Η είδηση βάρυνε στις ψυχές των ανθρώπων που ξέρανε τι ήτανε ο Μάνος Λοΐζος.

Έλα όμως που ακόμη και σήμερα 34 χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα ο Μάνος συνεχίζει να τρέχει δίπλα μας σαν ένα ολοζώντανο ποτάμι με γάργαρο φρέσκο νερό, με μυρωδιές από λουλούδια και κελαϊδίσματα πουλιών κάτω από ένα λαμπερό ήλιο.

Ίσως γι’ αυτό να φταίνε τα ηλιόλουστα, δροσόλουστα και ταξιδιάρικα τραγούδια του, που μεθούσαν ιδιαίτερα τις νεαρές ηλικίες. «Θα τον μεθύσουμε τον Ήλιο», «Βάλε τ’ άσπρα σου, γίνε κρίνο και βγες από τη γλάστρα σου», «Δελφίνι - Δελφινάκι», «Η γοργόνα», «Έλα στην παρέα μας φαντάρε» και τόσα άλλα.

Ίσως να φταίει η «φτιασιά» του χαρακτήρα του.

Γλυκύτατος και ντόμπρος, με ανέμελο και πολλές φορές χαβαλεδίστικο ύφος του που όμως μέσα του έκαιγε μία φλόγα που όταν γινότανε τραγούδι ήταν πυρκαγιά. Ίσως ακόμη να φταίει και ο μύθος που δημιουργήθηκε από την ίδια του τη ζωή και τον θάνατο του - όπως συνήθως συμβαίνει σε σημαντικές προσωπικότητες που αποχωρούν απ’ τη ζωή πριν βαρύνουν πολύ οι ώμοι τους από το βάρος των χρόνων.

Παρόλο που ηχογραφηθήκανε μόλις 99 τραγούδια, έχουμε την αίσθηση που δημιουργεί την εντύπωση ότι έγραψε τουλάχιστον 500. Αυτό συμβαίνει ίσως γιατί το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο.

Πάντα αχώριστοι φίλοι και φοβερό δημιουργικό δίδυμο με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Δίπλα του πάντα η στενή του παρέα, οι αγαπημένοι του φίλοι. Η Χαρούλα Αλεξίου, ο Αχιλλέας Θεοφίλου, ο Άκος Δασκαλόπουλος, ο Γιάννης Νεγρεπόντης, ο Μανώλης Ρασούλης, ο σκηνοθέτης Αλέξης Δαμιανός, ο συμπαίκτης του στο τάβλι Νίκος Καρούζος και ο Φώντας Λάδης που ήταν δίπλα του στις τελευταίες του στιγμές στη Μόσχα.
loizos
Πάντως αυτό που θα καθορίζει πάντα την αέναη παρουσία του δίπλα μας θα είναι το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» που παίζεται καθημερινά σε κάθε μουσικό στέκι, όπου βρίσκει ακόμη χώρο η λεβεντιά, το μεράκι και η μουσική φορεσιά της Ελληνικής υπερήφανης συμπεριφοράς. Ένα ζεϊμπέκικο που δεν αισθάνθηκε ποτέ στη διαδρομή του την ανάγκη να περπατήσουν πάνω στις νότες του λέξεις και στίχοι, γιατί όποιους στίχους και να έβαζες μπροστά στη δυναμική και την εκρηκτικότητα αυτής της μελωδίας, θα φαίνονταν ασθενικοί και αδύναμοι. Ένα αντρίκιο ζεϊμπέκικο που δεν έχει ανάγκη από λέξεις για να διεγείρει ψυχισμούς, να ξυπνήσει πάθη και συναισθήματα για να συμφιλιωθούν με ήττες, απώλειες και ανεκπλήρωτους έρωτες. Ένα ζεϊμπέκικο που «ζυγιάζει» τα βήματα προς τον δρόμο για το πεπρωμένο κάθε αληθινού άνδρα.

Ο Ρίτσος του έλεγε συχνά «γράφε συνέχεια ζεϊμπέκικα. Τα ακούω και αναστατώνομαι».

Ο Μάνος Λοΐζος για το τραγούδι ήταν η Άνοιξη και το Καλοκαίρι μαζί, και θα είναι για πάντα ένα ακριβό και χρυσό νόμισμα.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!