Φέρτε μου ένα σέρτικο τσιγάρο να φουμάρω!
Ε…, λοιπόν αυτό το αίτημα ή την παραγγελιά όπως θέλετε πείτε το, ξεχάστε το, γιατί η κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ σκέφτεται να αποσύρει από την κυκλοφορία τα πιο δημοφιλή «βαριά» σέρτικα τσιγάρα της Γαλλικής παραγωγής.
Η δικαιολογία είναι ότι τα πακέτα τους είναι πολύ «cool» σύμφωνα με το νέο νόμο για την υγεία, βασισμένου στην οδηγία της E.E.
Τα τσιγάρα αυτά είναι τα «Ζιτάν» και τα «Γκολουάζ», τα αγαπημένα τσιγάρα του Αλμπέρ Καμύ, του Ζαν Πωλ Σαρτρ και του Σερζ Γκενσμπούρ ο οποίος παρεμπιπτόντως κάπνιζε πέντε πακέτα άφιλτρα την ημέρα.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία και είναι ένας από τους κύριους λόγους δημιουργίας ασθενειών και θανάτων.
Αλλά αυτή η καθολική αντίδραση εναντίον του καπνίσματος που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ξεπερνάει τα όρια της λογικής και του μέτρου προς χάριν της υπερβολής και της υποκρισίας.
Αυτή η υστερία εναντίον του καπνίσματος ξεκίνησε από την Αμερική (οποία έκπληξις), μία κοινωνία διεφθαρμένη, με πυρηνικά όπλα, πυρηνικούς αντιδραστήρες με ραδιενεργά κατάλοιπα, μεταλλαγμένα τρόφιμα, θανατηφόρα λιπάσματα, μολυσμένο αέρα, ναρκωτικά και πολλά άλλα. Προκαλεί κλαυσίγελο και θυμηδία η επιλεκτική δράση εναντίον του τσιγάρου.
Εν τέλει προσπαθούν να μας πείσουν, και μπορεί να το καταφέρουν, ότι το κάπνισμα ευθύνεται για περισσότερους θανάτους από ότι οι ατομικές βόμβες στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα, τον πόλεμο στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και τον Τσέρνομπιλ, όλα μαζί.
Αυτή η υστερία έχει μεταφερθεί και στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια όπου από το εξώφυλλο της φωτογραφίας στη βιογραφία του Σαρτρ έχει σβηστεί το τσιγάρο όπως και στο γραμματόσημο της φωτογραφίας του Αντρέ Μαλρώ.
Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που φαντάστηκε ο Τζωρτζ Όργουελ γράφοντας το «1984» όπου κάποια υπηρεσία θα αλλάζει φωτογραφίες, ντοκουμέντα και πίνακες για να ελέγχει τον πληθυσμό δια της πλαστογράφησης της ιστορίας.
Φυσικά δεν μας ενοχλεί ότι ο καρκίνος του δέρματος (μελάνωμα) θερίζει την ανθρωπότητα και οι μεγάλοι του κόσμου δεν αποφασίζουν να μειώσουν τους ρύπους έστω και κατά 5% ώστε να μην αυξάνει η τρύπα του όζοντος.
Δεν ενοχλεί που τρώμε φράουλες σε μέγεθος μήλου, ελιές σε μέγεθος βερίκοκου, ούτε ότι τα μικρά αγγουράκια το βράδυ είναι περίπου τρεις πόντοι ενώ το ξημέρωμα γίνονται σαν το «εργαλείο» του Γκουσγκούνη.
Μόνο το τσιγάρο ξέρουν να πολεμάνε.
Στο τέλος θα απαγορευτεί να παίζονται σε κλειστούς χώρους ταινίες όπου οι πρωταγωνιστές καπνίζουν, θα απαγορευτεί ο Καζαντζίδης γιατί τραγουδάει το «Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο», ενώ το γνωστό τραγούδι του Μάλαμα θα αλλάξει και θα γίνει «Τσίχλα βαριά ατέλειωτη η μοναξιά μου».
Όσο για το Ζιτάν θα πηγαίνει κάποιος να το ζητήσει στο περίπτερο και ο περιπτεράς θα λέει «Δεν έχω Ζιτάν γιατί δεν μου το ζητάν».
Και μη χειρότερα…
Ε…, λοιπόν αυτό το αίτημα ή την παραγγελιά όπως θέλετε πείτε το, ξεχάστε το, γιατί η κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ σκέφτεται να αποσύρει από την κυκλοφορία τα πιο δημοφιλή «βαριά» σέρτικα τσιγάρα της Γαλλικής παραγωγής.
Η δικαιολογία είναι ότι τα πακέτα τους είναι πολύ «cool» σύμφωνα με το νέο νόμο για την υγεία, βασισμένου στην οδηγία της E.E.
Τα τσιγάρα αυτά είναι τα «Ζιτάν» και τα «Γκολουάζ», τα αγαπημένα τσιγάρα του Αλμπέρ Καμύ, του Ζαν Πωλ Σαρτρ και του Σερζ Γκενσμπούρ ο οποίος παρεμπιπτόντως κάπνιζε πέντε πακέτα άφιλτρα την ημέρα.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία και είναι ένας από τους κύριους λόγους δημιουργίας ασθενειών και θανάτων.
Αλλά αυτή η καθολική αντίδραση εναντίον του καπνίσματος που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ξεπερνάει τα όρια της λογικής και του μέτρου προς χάριν της υπερβολής και της υποκρισίας.
Αυτή η υστερία εναντίον του καπνίσματος ξεκίνησε από την Αμερική (οποία έκπληξις), μία κοινωνία διεφθαρμένη, με πυρηνικά όπλα, πυρηνικούς αντιδραστήρες με ραδιενεργά κατάλοιπα, μεταλλαγμένα τρόφιμα, θανατηφόρα λιπάσματα, μολυσμένο αέρα, ναρκωτικά και πολλά άλλα. Προκαλεί κλαυσίγελο και θυμηδία η επιλεκτική δράση εναντίον του τσιγάρου.
Εν τέλει προσπαθούν να μας πείσουν, και μπορεί να το καταφέρουν, ότι το κάπνισμα ευθύνεται για περισσότερους θανάτους από ότι οι ατομικές βόμβες στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα, τον πόλεμο στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και τον Τσέρνομπιλ, όλα μαζί.
Αυτή η υστερία έχει μεταφερθεί και στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια όπου από το εξώφυλλο της φωτογραφίας στη βιογραφία του Σαρτρ έχει σβηστεί το τσιγάρο όπως και στο γραμματόσημο της φωτογραφίας του Αντρέ Μαλρώ.
Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που φαντάστηκε ο Τζωρτζ Όργουελ γράφοντας το «1984» όπου κάποια υπηρεσία θα αλλάζει φωτογραφίες, ντοκουμέντα και πίνακες για να ελέγχει τον πληθυσμό δια της πλαστογράφησης της ιστορίας.
Φυσικά δεν μας ενοχλεί ότι ο καρκίνος του δέρματος (μελάνωμα) θερίζει την ανθρωπότητα και οι μεγάλοι του κόσμου δεν αποφασίζουν να μειώσουν τους ρύπους έστω και κατά 5% ώστε να μην αυξάνει η τρύπα του όζοντος.
Δεν ενοχλεί που τρώμε φράουλες σε μέγεθος μήλου, ελιές σε μέγεθος βερίκοκου, ούτε ότι τα μικρά αγγουράκια το βράδυ είναι περίπου τρεις πόντοι ενώ το ξημέρωμα γίνονται σαν το «εργαλείο» του Γκουσγκούνη.
Μόνο το τσιγάρο ξέρουν να πολεμάνε.
Στο τέλος θα απαγορευτεί να παίζονται σε κλειστούς χώρους ταινίες όπου οι πρωταγωνιστές καπνίζουν, θα απαγορευτεί ο Καζαντζίδης γιατί τραγουδάει το «Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο», ενώ το γνωστό τραγούδι του Μάλαμα θα αλλάξει και θα γίνει «Τσίχλα βαριά ατέλειωτη η μοναξιά μου».
Όσο για το Ζιτάν θα πηγαίνει κάποιος να το ζητήσει στο περίπτερο και ο περιπτεράς θα λέει «Δεν έχω Ζιτάν γιατί δεν μου το ζητάν».
Και μη χειρότερα…
