Έφυγε για πάντα και ο Δημήτρης Μητροπάνος.Ένας σπουδαίος τραγουδιστής που αγαπήθηκε, δικαίως, από δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας. Γιατί ήταν εντάξει. Όχι γυαλιστερός και «κουστουμαρισμένος». Αλλά λαϊκός άνθρωπος που ενέπνεε εμπιστοσύνη, με όσα τραγουδούσε και με όσα έλεγε. Δεν υπήρξε ποτέ φτιασιδωμένος. Κουβαλούσε, στο περπάτημα του, στις χειρονομίες του, τον τρόπο που σε κοίταζε, μιαν ειλικρίνεια. Μιαν αθωότητα.
Φυσικά, οι εφημερίδες και ιδίως η τηλεόραση, όπως το συνηθίζουν, τον έκαναν «ανάγνωσμα»: o “μάγκας”, ο “ζεϊμπεκάς”, ο “απόλυτος ερμηνευτής” και “ένας από την αγία τριάδα του ελληνικού τραγουδιού”. Δε χρειάζονται αυτά. Ιδίως για τον Μητροπάνο. Που τον διέκρινε μια αντρίκια σοβαρότητα και σεμνότητα. Όσοι τον γνώρισαν, μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτά που γράφω.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση: η προχειρότητα με την οποία αντιμετώπισαν το Μητροπάνο –τραγουδιστή οι συνάδελφοί μου. Διάλεξαν από το ρεπερτόριο του, κυρίως τραγούδια επικαιρικά και του συρμού. Αυτά που άκουγαν από τα ραδιόφωνα και προωθούσαν οι δισκογραφικές εταιρείες. Αλλά ο Μητροπάνος δεν ήταν αυτός. Ή μάλλον ήταν και αυτός. Πλάι στα «σουξέ» του, υπάρχουν σπουδαία τραγούδια του Μικρούτσικου και, βέβαια, του Θεοδωράκη.
Ποιος, όμως δημοσιογράφος γνωρίζει, ότι ο πρώτος σημαντικός δίσκος του τραγουδιστή, μετά τον εξαίσιο «Άγιο Φεβρουάριο» ήταν τα «Πικροσάββατα» του Μίκη Θεοδωράκη; Αλλά και το «Πάρε αποφάσεις» του Νικολόπουλου, αναμφίβολα.
Συμβαίνει, τα 24 τραγούδια αυτών των δίσκων, να τα έχω γράψει εγώ. Αλλά, φαντάζομαι, ότι δεν θα μου πει κανείς, ότι εκφράζω εδώ ένα προσωπικό παράπονο. Δεν έχω ανάγκη από διαφήμιση. Όπως δεν έχει ανάγκη κανείς Χρήστος Νικολόπουλος, που κανένα τραγούδι του δεν αναφέρθηκε, στα πολύστηλα ρεπορτάζ για το θάνατο του σημαντικού ερμηνευτή.
Θέλω να πω μόνο τούτο: είχα τηλεφωνήσει στο Μητροπάνο για να τον συγχαρώ, για ένα τραγούδι του Κραουνάκη, που λέει «τα εργοστάσια μεγάλα/ τα μεροκάματα μικρά». Ευχαριστήθηκε. Και μου τόνισε: «μπορεί, αυτό το τραγούδι να μην κάνει επιτυχία. Αλλά το αγαπώ πολύ. Όποτε το τραγουδάω, μου καίει τα σωθικά»
