κυβέρνησε δικτατορικά την Αργεντινή και έστειλε στο θάνατο χιλιάδες συμπατριώτες του, που θεωρούσε εχθρούς του καθεστώτος. Προσφιλής του μέθοδος για την εξόντωση των αντιπάλων του ήταν η εξής: φόρτωνε , σιδηροδέσμιους, 30-40 αντικαθεστωτικούς σε αεροπλάνα, οι άνθρωποι του, με τα μαχαίρια τους , τους άνοιγαν πληγές, για ν’ αρχίσει να τρέχει αίμα και κατόπιν, τα αεροπλάνα του πετούσαν στον ωκεανό, για να τους κατασπαράξουν οι καρχαρίες!
Το 1978, ο Νίκος Λαβράνος , μου ζήτησε να βγάλουμε ένα δίσκο με την -ασύγκριτη- Βίκυ Μοσχολιού. Μου έφερε 11 μουσικές, από λαϊκά τραγούδια πολλών χωρών. Ένα απ΄ αυτά ήταν το “Romance Anonyme” , έργο για κιθάρα, πασίγνωστο σε όλη την υφήλιο, με στίχους που έχουν γράψει, Ιταλοί, Ισπανοί, Γάλλοι, Μεξικάνοι, Χιλιανοί, Βραζιλιάνοι και εκατοντάδες άλλοι. Όλοι αυτοί, εμπνευσμένοι από τη μουσική, που είναι ρομαντική και άκρως ερωτική, έγραψαν ερωτικά τραγούδια, λατρείας, εγκατάλειψης, μοναξιάς κλπ.
Εγώ, όπως το έχω κάνει πολλές φορές, πήγα κόντρα στο ρεύμα. Και πάνω σ’ αυτή τη ρομαντική μελωδία, έγραψα ένα τραγούδι για τους δικτάτορες, που είχαν καταπνίξει την ελευθερία των λαών και είχαν γεμίσει την Ευρώπη και τη νότια Αμερική, με πτώματα δημοκρατών πατριωτών. Άλλωστε, μόλις είχαμε γλιτώσει κι εμείς (1974) από τη δικτατορία του Ιωαννίδη, που, εκτός των άλλων, σκλάβωσε την Κύπρο.
Το τραγούδι που έγραψα και το ερμήνευσε υπέροχα η Μοσχολιού, λέει τα εξής (τίτλος του, “Πέφτει η Μαδρίτη”):
Πέφτ’ η Μαδρίτη, παντού φαλαγγίτες
Ριβέρα και Φράνκο, χαφιέδες κι αλήτες
κι εσύ νιώθεις ξένος, γελάς βολεμένος
και λες "τι με νοιάζει για τους Ισπανούς; "
Πέφτ’ η Μαδρίτη κι ο κόσμος λουφάζεικι
ο Χίτλερ Νταχάου και φούρνους 'τοιμάζει
κι εσύ νιώθεις ξένος, γελάς βολεμένος
και λες "τι με νοιάζει για τους Γερμανούς;"
Ξένος δεν είσαι σαν έρχεται η μπόρα.
Η μαύρη ώρα κι εσένα θα βρει.
Γι’ αυτό, άγρυπνος στάσου, πολέμα, στοχάσου
πως φταις που πληθαίνουν του κόσμου οι σταυροί.
Πάει το Σαντιάγο, στη νύχτα βουλιάζει
Νερούδα κι Αλλιέντε σκιά τους σκεπάζει
κι εσύ νιώθεις ξένος, γελάς χορτασμένος
Και λες "τι με νοιάζει για τους Χιλιανούς;"
Πάει το Σαντιάγο και στην Αργεντίνα
Βιδέλα και φιέστες και αίμα και πείνα
κι εσύ νιώθεις ξένος, στη μπάλα χαμένος
δε σκέφτεσαι διόλου τους Αργεντινούς.
Να σημειώσω , ότι εκείνο τον καιρό, είχε διεξαχθεί το Παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, με Μαραντόνα κλπ.
Λευτέρης Παπαδόπουλος
ΥΓ. Το κάθαρμα, ο Χόρχε Βιδέλα, εκτίει, από χρόνια, ποινή ισοβίων δεσμών, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
